Alle inzendingen over natuur

en dan begeef ik mij zomaar als witte austraalneger in eigen droomtijd mijn wispelturige haren dansen rond in kleuren over eigenhuidse stammenwet oerkracht is hoorbaar beschilder mijn huid als verloren mens met witkalk en aardse mystiek daar waar geboortegeesten wenken op de heilige Uluru ontwakkering slaat woeste tranen los…

Hap in regenboog beekforel waant zich even wereldkampioen…

Met lichte drang en schuchter kraakte de tuinpoort in haar oude voegen Toen ik haar op een kier zette. Verborgen bloemperken richtten vol verwachting hun bloemknoppen op dronken van de goudgele ochtendstralen, koesterend en vleiend in de warme rondingen van moeder zon. Even zacht en voorzichtig kraakte ze uiteindelijk in haar oude…

Het takje dat trilt. Het twijgje dat wijkt. De struik die buigt. De stille struik die het prille nest beschermt en beschut.…

In de sterke handen van mijn eigenaar laat ik heel het bos luide dreunen horen, die dronken dansers mogen bekoren, houd soms maat, strelend voor de polkaminnaar. Wild beuken als een dolle moordenaar, dan fijnhakken, houwen naar behoren: verwoestende vlijt bij ochtendgloren, koele wind, lome hitte, tergend zwaar... Binnenin me woedt grote…

Ik kan uren Zitten turen Naar het wisselend zilveren spel Van de stippen, Die er glippen Over 't water bij de wel. Ik kan uren Zitten turen Naar 't krioelen door het mos Van de diertjes En de miertjes In het boom-gekroonde bos. Ik kan uren Zitten turen Naar het grillig twijggewoel, Dat zich spiegelt En zich wiegelt In een zonnig-eff'ne…

Valavond aan meer – met een lantaarntje naast mij, lees ik mijn libel(le)…

Grauwe lucht Winderige wolken Drijven vermoeid voorbij De lariks buigt Alleen zijdelings Geboeid zijn kruin Naar het oosten Op naar weer Een grijze dag Dan onverwacht Zo maar een zuinig Zonne straaltje Doorklieft dapper De grijze donkerte En dan, als uit Het niets landt daar Met een vrolijk Roekoe...Roekoe... Onze…

deinend op de wind tilt ze gedwee haar rokken op lange lokken weerspiegelen in rimpeloze schoonheid vers groen verraadt haar eeuwige jeugd…

De zon gaat onder twee hazen aan de rand van het koren dansen…

onder langgerekte hooggestrekte bomen woon ik in een groot geruis wiegend in de ruimte sta ik boven op mijn lemen huis. als de bomen ben ik langgestrekte ruisvrouw in de wind. in mijn grondhuis slaap ik tussen de wortels van mijn onder-wakend kind. ------------------------------------------ uit: 'Onder een leeggewaaide boom',…

stromen spinsels vernevelen in witte wieven druppen langs lentetakken naar de grond in de schoot van een smachtende aarde die verdroogt in de schrale noord ooster weer hebben mijn handen de kou niet verjaagd die de bloesem met weken vertraagt zie hoe het leven in knoppen verwelkt zonder dat het ooit vruchten draagt…

De zwaan Zachtjes dobberend over het meer, wit en halsreikend. Opvallend tussen het groen van het riet. Ondergaande zon in de schemering. Een rustig geheel. Een stilleven in deze wondere wereld gegeven.…

Groene wereld Vlijtig en onbaatzuchtig Waarachtige wezens Micro wordt Macro verwondering Groots maar klein Doen en laten Wezenlijk Van nature…

Midden op de zuchtende duintop waait een dichte, gedrongen struik heen en weer. Door zijn takken woedt onstuimig hartzeer, waarin wispelturig verlangen laait. Dansend schudt hij zich, naar de zon gedraaid, wil strijden tegen oneindig verweer, ziet ook op de golvende bosrand neer, die klanken van hechte geborgenheid zaait. Woelige wensen…

zachtjes rekken violen zich uit strekken narcissen hun lange nek wiens kelken gekust worden door 't morgendauw doch houdt de vrijdagochtend wolken steevast gesloten waar vroege vogels onverstoorbaar met luid gekrakeel onderdoor vliegen ontvouwen madeliefjes hun schoonheid treuzelend daar kinderhanden in aantocht zijn wachten lenteboeketten…

Een zonnestraal lacht, na de koude winternacht, op mijn bleke huid.…

Een breed wit meer van nevelig koud zweet uit slapende spoken doorzichtige zeiltjes zonder boot of mast zweven wiegend in wijde kringen rond mijden angstvallig het diepe midden waar een eenzame boom schuilt kaal _ plomp _ gedrongen... zijn bultige stam streng als een ridderburcht torst knoestige takken de stramme kroon vat stijgende…

Betula lenta, ook al ken ik geen Latijn, ik ben verheugd om al die mooie klanken. Gelukkig weet ik wie ik mag bedanken al is dat ook voor velen een geheim. Betula lenta, zon en licht die groeten, die tot de hemel iedereen ontmoeten, er is zoveel om blij over te zijn, al blijven last en leed en pijn.…

Sta op! Over de heuvels en dalen Is de lente gekomen. Als dwaas zingen nachtegalen, koekoek, patrijs en lijster. Langs de oevers der stromen Beuren roos en papaver Hun fluwelen petalen. Sta op! Over heuvels en dalen Is de lente gekomen! --------------------------------- uit: 'Gedichten 1938-1992', 2001.…

middagzon schemert reeds aan de kim verzuchten bomen prille tere kracht mijn kielzog haalt hen dichterbij oude wijze bekenden laat mij jullie teer beminnen indringende wortels laat ik mij graag de stromen overnemen wij zijn één sappig lustvol groen loof en verhoute jaren ik ring eeuwig mee neem mij op in jullie zingende…

In deze streek voel ik me thuis. De zon beschijnt door mijn vensters heuvels van goud. Esthetisch heet dat. Zacht en warm de bron waarin ik zwem en zwel. Alles beschouwd is het een paradijs waarnaar ik drong. Ik jaag ritselend door het kreupelhout met een strikvraag: als ik het weten kon hoe jij mij beoordeelt van wie ik houd. Plotseling…

zonnebrillen vullen het terras daar de zon haar mooiste glimlach opzet laat de wind zich van zijn koudste kant zien hippen mussen van terras naar terras alwaar ik me laat verleiden…

De lammetjes in de wei dartelen zo vrij en blij, nog onbekend met het lot dat ze sappig onvolgroeid als ingrediënt doet eindigen in menige stoofpot.…

Gewoon een ongewoon moment aan onze eigen Noordzeekust. Een doordeweekse avond in oktober aan “mijn” strand. Een vurig schouwspel dat verdriet geen millimeter ruimte biedt, mijn onrust blust, dankzij dit plaatje dat mijn fototoestel schiet. Ik rende naar “bené” op ’t strand en was al dichtbij zee beland om deze schoonheid zonder ’n mens vlak…

Ineens vroeg ik me af komt LENTE van LENTEMENT langzaam, LENTE de natuur opent zich alles krijgt kleur en geur dieren ontwaken, rekken zich uit de warmte lokt al enigszins het tsjilpen, zoemen en kwetteren vult gelukkig weer de lucht enthousiasme alom, herleving de zomer tegemoet, heerlijk positief eigenlijk gaat alles toch te vlug…

Zonnig tot en met De voorjaarslucht Jubelt het uit Wilde beukenhaag Meedogenloos gesnoeid Op weg naar nieuw leven Het snoeien doet De bewoners geen pijn Vogels die van vrijheid En vrede nooit Afgesloten zijn…

wenende bomen verschieten van kleur in nachtelijke schemer vogels scheren langszij opzoek naar 'n veilig heenkomen paarden grazen op kale vlakten schuil gaat de maan achter een grijze nevel waarin duisternis zich versluiert…

ik ben een paardebloem en verguld met mijn familie het weidegras ik worstel tussen stenen of kom boven in uw gazon in mij vloeit melk en honing geel gekroond zetel ik wereldwijd als kruidenkoning ik ben een aandachtstrekker voor de wetenschapper mijn grijze haar verwaait zwevende zaden worden alom verspreid men zal weten van het teken…

Vandaag dacht ik er is iets anders dat de lucht zoveel vriendelijker maakt. Zou het er van komen dat natuur ontwaakt vogels zingen in bomen en ons de lente raakt. En buiten zag ik het eerste wonder vlak voor mij in de wei springen in de morgenzon.…