Netgedichten

netgedicht (nr. 44.911):

niet Onuitputtelijk

Waar is ons respect gebleven
voor alles dat de aarde
zeer aangenaam en leefbaar maakt?
Hemel gedankt, gaat niet álles verkeerd

Als handen en voeten, moeten
wij als bewoners sámen
onz' schouders eronder zetten
zodat uiteindelijk het tij zich keert

Aan mensen gaat 't leven voorbij
die niet zien, niet begrijpen
dat echt níets onaantastbaar is
ook al is dat alles goed gefundeerd

Uiteindelijk ontwaakte de
Schepper, die met pijn in zijn
hart constateerde dat veel is
tenietgedaan of gedevalueerd

Bewuster moeten wij leven
met 'respectloos' in de ban
de globe, hoe je wendt of keert
bij lange na niet onuitputtelijk