Alle inzendingen over tij

Er was een ander strand en later lag in het verschiet twee blonde kinderen, een hond een kar, getrokken door een vrouw het duin op naar de top en naar beneden door het mulle zand de zilte zeelucht als afrodisiacum latent aanwezig, onontwikkeld door voorjaarszon onderbelichte in vloed geëtste golfafdrukken een ander strand, een vroeger tij…

Hoogwater is daar wentel en wentel weer om tij is zo voorbij…

Toch aan het eind van de weg, Zal het tij keren, en weer zin geven aan je leven.…

Hij hoort de golf nòg komen, door angst en pijn verblind, z’n vrouw en kind ontnomen, de natuur die ze verslindt. Door ’t zien van dat immens verdriet, Voel ik een fractie van zijn pijn, Waar hij ook zoekt hij ziet ze niet, Ik voel me hulpeloos en klein. Als het je niet lukt te geven, Leef je dan een beetje in, En nooit eerder in je leven…

Hemel gedankt, gaat niet álles verkeerd Als handen en voeten, moeten wij als bewoners sámen onz' schouders eronder zetten zodat uiteindelijk het tij zich keert Aan mensen gaat 't leven voorbij die niet zien, niet begrijpen dat echt níets onaantastbaar is ook al is dat alles goed gefundeerd Uiteindelijk ontwaakte de Schepper, die met…

ik wil de merel zijn tussen nacht en dauw die dromen loslaat zich wendt naar het zaad van een volle dag zou ik dan weten wie ik ben de dagen terug, hart en honger 't vervreemden van het mooiste de lage tonen, moe gewaakt door het ontwarren van oude wind om dan alles weer in hetzelfde lied te herhalen…

Wat is het dat de vluchteling kan doen om het tij bij tijds te keren waar zijn de woorden van fatsoen als de mens maar niet wil leren de wereld is van iedereen niemand kiest voor waar geboren soms kan waarheid nergens heen dan dwaalt de ziel in hel verloren wat is het om de ontheemde te zien verdronken in zijn eigen tranen een toevluchtsoord…

overstijgt de overlevende macht van materie, weg van kunst – en middelmatigheid Uitgedrukt in vragen over verontrustende getallen De wegen naar de antwoorden zal ons niet bevallen Slaan uitkomsten in de wind die daar wel raad mee vindt De toekomst van de richting blijft ongewis hangen in impulsen Begraven in zelfgenoegzaamheid, het tij…

Als het tij keert ik sta op de boeg dan slaat het wassende water wild tegen loef springtij op drift stralende sterren verspreiden zich snel de golven omarmend van tij tot tij de zee zingt haar lied van komen en gaan als een eeuwig verschiet zie de visser komt aan…

Het tij is dood maar toch bewegen ze de golven in de zee die nooit stilstaat Ik laat me meevoeren op hun eeuwige ritme richting onbekend Het tij is dood leve de golven…

wat kan ik nog schrijven nu de wind me voortduwt en de houthakker in mij heeft verwond, geen kruin die mij nog schaduw biedt slecht mijn bast is nog verankerd in de valwind die mijn boeg dreigt te breken in het aanstormend tij, tij kan helen tij kan breken het onherbergzaam geklaag, de weeklank van dit lied, het verliezen van de niet…

zo vlijt hij zijn wang aan haar zachtheid door nachten van stormend duister van bijna geen maan naar de wassende volle tot aan de dag waarop haar zon vrij spel speelt zij is de rust waarin hij zwerft hij is haar baken zo dragen zij vogels van tij naar tij zo stromen zij…

(Van kaft tot kaft-onderzoek; Van kaft tot kaft, deel II en slot) Veel lezers hebben inmiddels na vergelijkend waren-, kaft-tot-kaftonderzoek slechts één oprechte conclusie kunnen trekken Inderdaad: Een boek moet tastbaar zijn met mooi papier dat geurt 't omslaan van een bladzijde moet je horen Verkoop van E-readers stabiliseert…

juist bij dood tij bruist het water van leven…

In het avondrood onbreekbaar verliefd verpakt doet het tij keren.…

Terug trekt de tijd terug trekt het tij terug trekt jouw liefde voor mij je stormvloed is allang gekeerd met al haar strijd tot eb ben je verteerd en kabbelt voort in eenzaamheid terug trekt de tijd terug trekt het tij terug tergend aflopend voor ons allebei…

ja ja ja Ja een reisje met van Rey-Rey-Rey Niks betaald door de partij tij-tij-tij Uit de zak van Piet van Pol-Pol-Pol Kost geen drol-drol-drol ( 2x) Een beetje voorrang bij een bouwproject-ject-ject Onderhands gegund perfect-fect-fect Want van Jos komt vliegensvlug-vlug-vlug Weer een vriendendienst terug..…

De blik in je ogen mijn hand op je dij kom met me vliegen dan keert het tij.…

New York, de mensen zijn druk, het tij slaapt en draagt – de vrije meeuwen.…

ik ontdekte een stap opzij aan iets nieuws gelijk terwijl het slijk aan mij zoog bij vallend tij .…

besloten binnenin wezensvreemd weefsel met een boodschap liefdevol op de dood afstevenend is het tij nog te keren…

Langzaam maar zeker heelt de wond Beetje bij beetje keert het tij Stapje voor stapje komt een mooie toekomst dichterbij…

Verwachtingsvol zijn de ogen die naar me staren als ongeletterdheid de dorst is van trouw laat me dan maar zwijgen om slechts met denkbeelden te zeggen dat de avondzon zich laat verzinken in de diepte van mijn Wad en in de wolken lees ik de spiedende nacht die met hun witte rook de bazuinen vullen met adem van het eindeloze tij…

Zachtjes streel ik je zorgen uit je gedachten, en op deze morgen wil ik ze verzachten en voor je dragen alle nachten en alle dagen tot jij je opricht sterker dan ooit tevoren niet gebroken, niet verloren, Slechts tijdelijk gebogen in stormachtig tij.…

storen de tijd is daar met veel geduld men weet dat wij bij elkaar horen rust komt tot de schepen nog slechts zichtbaar zijn voorbij de horizon uitgevaren door ruzie als magneten met de ruggen naar elkaar altijd geweten een wederzijds en stil verbond eeuwig onbedwingbaar mijn Godin ik zal je altijd eren hoe lang duurt geduld het tij…

op eigen wijze deelt het kustlicht de nacht in zolang het opvalt bij opkomend tij werden tekens uitgewist indrukken bleven de vuurtoren schetst arabesken op de muur maar is zo haastig -------------------------- Leporello van Gerrit Westerveld…

proberend de momenten te vergeten waarop wij dichtbij het einde zien moedigen wij onszelf met elkaar aan het gaat voorbij en we gaan verder opdat wij later niet ontdekken moeten dat wij deze tijd alleen maar overleven kijken wij naar het anders doen en laten als kansen aan voor een nieuw normaal het lot van eindeloos voelend isolement…

Eerder al, zei ik tegen jullie dat jullie liegen De waarheid niet spreken, geen recht aan doen Eerder al immer sprak ik de waarheid Die jullie onwaarheid gaat breken Al was jullie leugen nog zo snel Mijn waarheid achterhaalt deze wel Het tij immer keert te allen tij- de, van eb naar vloed, vice versa, onophoudelijk breekt de waarheid jullie…

Kriskras ontspoorde vogeltred verspoelt in golfslag de zilte zandloper dicteert opnieuw, opnieuw en eindeloos tot plotseling als laatste ademtocht een vogel opwiekt naar het land terwijl het tij zich keert.…

mist is mijn angst in dit troebel tij gedreven ben ik maar nog niet vrij in dit donker water is geen plaats meer om te zijn en verander mijn gedachtenstroom in zoete wijn…