Tijd en tij,

De wereld verovert en
naar onze hand gezet
Het is de natuur in onze
onbesproken aard

Wie daar aan vasthoudt,
weet dat het zinloos is
Dat alles te bespelen is,
is allang verjaard,

Verliest haar in zichzelf
In het lied van eigenwaarde
En zijn we een deel van een
onberekenbare weg

Tot aan eigen kwetsbaarheid
overwint de kracht
Zachtheid en migratie overstijgt
de overlevende macht

van materie, weg van
kunst – en middelmatigheid
Uitgedrukt in vragen over
verontrustende getallen

De wegen naar de antwoorden
zal ons niet bevallen
Slaan uitkomsten in de wind
die daar wel raad mee vindt

De toekomst van de richting
blijft ongewis hangen in impulsen
Begraven in zelfgenoegzaamheid,
het tij en tijd en nemen ons de maat,

om daaruit te leren en zijn we al te
laat of tot loslopend wild verklaard?

... Illustratie: Bron: Roadto... ...

Tijd en tij

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 5 stemmen 51