Alle inzendingen over tij

de rots en jij kameraden in status bewegingloos en vrij samen een eiland in het woelige water van aflandig tij het was jouw plek waar de wereld verging terwijl jij droomde jij kende het stromen keek ook niet om wist wat er zou komen jullie contact was een plastische relatie gingen er samen voor waren een baken in zee waar…

Nu loop ik naast de vloedlijn en wacht op kerend tij. Ik ruik vertrouwde geuren, proef het zilte op mijn lippen als de wind weer gunstig waait. Morgen wacht ik op de vloedlijn en zie de veerman nader komen.…

folklore is van herfst herken ik weer De nissen gevuld met geuren die het laatste graf van het leven weer zwart doet kleuren spelen mee met de dans die voltrokken wordt door een kind van de wind Oktober herleeft het bonte sterven en op mijn netvlies staat de zee zeer nabij ik omhels mijn verlossing en vertrouw het toe aan het kerend tij…

Een zee zal altijd stromen, met wisselend getij een vuur zal altijd branden, de wind maakt het zo vrij! Maar winden kunnen keren, en vuur geblust door water. en daarom blijf ik hopen, voor nu en ook voor later. dat het zal overwinnen, respect weer hoogtij viert wanneer de mens een mens, met naastenliefde siert!…

ik schepte zand maar het bleef niet kleven in mijn hand wilde details uit het leven vorm geven zij rulden weg op het strand heb met de zee gesproken zij heeft haar water vergoten rijk aan herinnering in een vloeiend decor onder zon en wind kreeg mijn visioen zijn gestalte tot het tij keerde de golven zich weerden de creaties wisten…

op het hoogste duin staat een man de voeten in het zand geplant tot aan de schuimkragen rollen zijn woorden als verse vis uit oude kranten ik ben een eilander, ik ben zeewier en watertander een worm uit deze aardkloot maar nooit, nooit, nooit een stadsidioot…

ergens had ik jou geplaatst tussen de kroniek van misvatting en de verzen van een belijdende, het hoorspel lispelde voorspellingen van een orde die haaks op mijn reikwijdte stond *** jij schraapte vlokken schuim van elke golf die mij overspoelde, bouwde een kerker van het witte nat en boeide me met de wind die nooit ging liggen je kon het tij…

Al weken bleef de regen steken de aarde lag verdroogd met open mond maar zandgrond had met fijn gevoel gekeken voorkom het scheuren van de grond. Als ieder roept van ach en wee is dat een taal of teken, in stilte is het zand, als loper uitgeweken en heeft zich neergevlijd als banken in de zee. Een man met bierplezier tuurt over zee hij…

Banging on the doldrums – Maar ik kan er geen touw aan vastknopen, nu de stemmen van de wind geen raadselen fluisteren, niet tornen aan de stilte; want de winden zijn weg, elders, op reis? Ik zie niets, ik hoor niets, wij spreken alleen zachtjes in mijn hoofd tegen elkaar het bovenstaande, het onderstaande: samen op…

Uren en minuten, seconden en secondanten, tijd is een wijnstok wat groeit er aan.…

Hoe ze daar ligt zo mooi, aaibaar en stil en als ze haar ogen open doet weet ik niet wat ik zeggen moet Hoe ze naar me kijkt met de blik van een engel en als ze me wenkt voel ik hoe deelbaar ze is En als ze...geef ik me over en leg me bij haar neer ik raak betoverd en we beleven de liefde keer op keer.…

je gaf me ogen om je blik te lezen ik mocht je zien in ongebruikte kleur en zonder tegenlicht in stil bewegen liet je me handen gaan over je huid we stemden af op ongehoord geluid we dronken water dat ons samenvloeide werden één in smaak hoopten dat nieuw leven ons deed openbloeien het was te laat in kerend tij verdronken wij…

Eerder al, zei ik tegen jullie dat jullie liegen De waarheid niet spreken, geen recht aan doen Eerder al immer sprak ik de waarheid Die jullie onwaarheid gaat breken Al was jullie leugen nog zo snel Mijn waarheid achterhaalt deze wel Het tij immer keert te allen tij- de, van eb naar vloed, vice versa, onophoudelijk breekt de waarheid jullie…

Winter Zomeruur Spring'tij ont-regeld uurwerk Herfst blad schrijft lente…

berusting ebt langzaam in mij sijpelt het verdriet nog na de vloed aan emoties pijn nog slechts zichtbaar voor wie bekend is met dit tij…

Een Schiedamse schipper met kater schrijft ware historie voor later in nachtelijk tij slaapwandelde hij in de haven over het water…

De mens zijn geest geënterd door piraten steeds beïnvloed door een onvoorspelbaar tij. Doorsnijdend steeds die enterhaken zo blijft zijn ziel een beetje vrij. Vindt hij dan een veilig haven luwt de storm, bedaart het tij. Wacht daar de schoonheid van het leven . Blijft die dan ook steeds bij mij?…

ik heb mijn vloot verbrand; wat leugen en geen waarheid was mijn verse wonden spoelen schoon in deze zoute plas het tij tilt mij zeewaardig…

Gehuld in rustig golvend tij. Met mij geduld verguldt 't mijn gevoel van innerlijkheid.…

hoe ik water naar de zee draag blind zo gedreven hoe mijn lijf in droogte bezwijkt verhit naar water tast het stromend tij gewillig keert…

Gedachten zweven door heel het leven Het zij bij zonnig of somber tij Ze blijven met licht en donker verweven Komen nooit van emoties vrij.…

hoger worden de golven wanneer het tij oprukt springen durfallen zo hoog als ze kunnen tot de onderstroom ze tackelt en de oerkracht het geruisloos wint ©Lady Love…

aan de zuidzijde van de Punt van Reide slaat de regen putjes in het slik zoet regenwater spettert op zout water vermengt zich en wordt dik opkomend en afgaand tij houdt de uren bij duwt zich traag omhoog en valt daarna weer droog keer op keer hier lag eens het dorp Tysweer maar dat is voorbij opkomend, afgaand tij schuurde het dorp…

na het tij keerde ik weer en hurkte neer. Niets dan onwetenheid in het rulle zand.…

Vloed in mijn hart Golven van verdriet Stromen met kracht Breken in mijn ziel Ontelbare druppels Zilte zoute tranen En ik kabbel voort Tot het tij zal keren…

Op de bodem van de oceaan slaapt een reus uit, die ademhaalt adem in en het tij trekt terug adem uit en tij komt terug Water en zon verlangen naar verdampen en licht worden wolken in de lucht weg zweven naar de grens van zout en zoet Regenen op een zanderige kust Hoger in de bergen valt sneeuw in de zomer smelt tot water stroomt zoet…

Voorgeschreven regels Vrijheid binnen vormvaste Gewaarwordingen Mijn haren, recht Overeind mijn ei Kan nooit kwijt Scheldend, kerend Onmogelijk tij En dan toch, bewust, strijd !…

Ze stellen wat er mis gaat aan de kaak met stenengooien om het tij te keren. Gezamenlijk voert men hun anti-strijd. Opmerkelijk: Ze doen het wereldwijd.…

tussen eb en vloed verdween je geruisloos in afstromend water heb nog vele dagen je naam geroepen en gezocht bij hoog en bij laag maar tevergeefs je wilde het tij niet meer keren…

Hiermee vul je de gaten, Als het geheugen je heeft verlaten, Dan kun je het tij nog een beetje keren. Maar hoe kun je zeker weten, Dat je iets bent vergeten ?…