Netgedichten

netgedicht (nr. 20.407):

Verlopend tij

Van op vloedlijn rende ik naar je toe.
Stormachtig ging ik in je
op, maar ook in jou
ten onder, bereikte weer vaste grond
op een uitdeinende golf.

Nu loop ik naast de vloedlijn
en wacht op kerend tij.
Ik ruik vertrouwde geuren,
proef het zilte op mijn lippen
als de wind weer gunstig waait.

Morgen wacht ik
op de vloedlijn
en zie de veerman
nader komen.