124 resultaten.
Kleuter
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
39 Dit beeld. Een houten kleuterschool
verscholen in een oude wijk.
De straat telt amper auto's, eik-
enbomen des te meer. De ko-
lenkachels worden opgestookt.
December is het, snijdend koud.
De juf lijkt boos. We zijn vast stout.
Ik moet iets hebben uitgespookt.
Mijn oren suizen, mond is droog,
mijn benen zijn zo zwaar als lood.
Het schemert…
Dalmatiner onweer
gedicht
3.0 met 20 stemmen
9.411 Het blaffen is begonnen
de bastaards spuwen vuur,
licht rent, in plassen spat
het hoog om duizend poten.
Mijn hond, de kop omlaag
hij bibbert in zijn stippen,
draalt om de tafelpoot.
----------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…
Geschenk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
25 Er zit een vogel op mijn hand
van bloed en zon en blauwe veren.
Hij zingt en dwingt mij in te keren,
hij doet mij denken aan het strand,
een wezen uit een ander land
afkomstig en uit hoger sferen.
Ik moet hem dieper kennen leren,
zijn stem is aan de zee verwant.
Zacht trillen in mij mee de snaren
en ruisend komt opnieuw tot leven
het doodgewaande…
Verstilling
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
28 Juli legt z'n lippen langs de sloot.
Libellen vliegen langs de leliebladen.
Een reiger staat te spieden op één poot.
Een visser slaat verstild zijn dobber gade
en wacht. Zijn strooien hoed is breedgerand.
Zacht wiegend ligt zijn roeiboot in het water.
De hengel houdt hij losjes in zijn hand.
Een vis duikt happend op en vormt een krater.…
KUST
gedicht
3.0 met 5 stemmen
1.270 Zand leeft van waaien
De bomen tonen van binnen de aarde
het groen
Aan zee drinkt land
los schuim, een witte egel,
hunkerend, stekelig.…
Duif in het nauw
gedicht
4.0 met 3 stemmen
3.831 Een duif die tussen bomen
een kleine plek uitkiest
tolt dralend om zijn as
en komt spiralend neer.
De charme van zijn dalen stijgt
als hij gebrek aan ruimte heeft.…
geen titel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
52 Dit woord heeft zijn gezicht verloren,
de ruggengraat is weggehaald,
het lijf gevild, met onbetaald
verlof het hart, de adersporen
zijn droge bedding geworden
van een verlaten maanlandschap.
Wie hier gaat vissen voor de grap
vangt bot en beenderen, verdorde.
Het is de geest, de inspiratie,
die mist, spieren en weefsels trekt
over de letters…
geen titel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
47 Vertrouw alleen het woord
dat spreken gaat
pas als het schemert,
de avond valt,
de bomen uit hun huizen komen,
de takken omgevouwen tot gebed.
Vertrouw alleen het woord
dat in zijn schild weerloosheid voert
en vijanden verliefd omhelst.
Alleen het woord
dat jou verandert in een vraag
en ons stomverwonderd laat.
Vertrouw alleen het…
Op een klapmuts
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
90 Op Vlieland bij het stille strand.
Was laatst een klapmuts aangeland
Zij gaf het eerste levenslicht
Aan de pup uit dit gedicht
Vervolgens na een dag of twee
Post-partum ging zij weer naar zee
Wat nu te doen zo dacht de pup
Een pintje in de klapmuts pub?…
Op een kalkoen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
57 In Parijs woont een kalkoen
Met diepe kennis van pensioen
Hij wist als men te laat zou gaan
Dat la police erop zou slaan
Daarop bepaalde hij ook vlot
Het Frans gepensioneerden lot
Parbleu zo sprak de vogel blij
Wel jullie Roi
Maar du soleil…
Wat elke vrouw moet kunnen
gedicht
3.0 met 5 stemmen
3.150 Luisteren
luisteren
luisteren
Begrijpen
Slikken
Verwerken
Slikken
Begrijpen
Glimlachen
Mooi zijn
Jong zijn
Verstandig zijn
Handig zijn
Elegant zijn
Weten hoe een man is
Weten hoe een vrouw is
Blij zijn, dat een man een man is
Luisteren
Glimlachen
Begrijpen
Slikken
Mooi blijven
Jong blijven
Opgewekt blijven
Glimlachen.
----…
Op een paard
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen
71 Een paard sprak laatst in Amsterdam
Zodra ik hier mijn manen kam
Dan denk ik
En dat is het zotte
Dat doe ik liever aan de Rotte…
Op een walrus (naar Kees Stip)
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
60 Een walrus kwam in Rotterdam
Per vrachtschip uit Archangel aan
De loods aan boord bleek een mevrouw
Dat zag het dier betrekkelijk gauw
De ster, het anker op de kraag
De echte loods dat was de vraag
En daarom sprak hij beste zus
Daar is de wal ik ben de Rus…
De begroeiden
gedicht
2.0 met 19 stemmen
9.310 Hardnekkig trekken zij, beklemd,
het klimop over hun dood blad
omhoog dat groen en ongestorven
in ranken naar beneden hangt.
Zij zijn de onverwachten die
de wind niet kan ontbloten, die
zich niet ontdoen en snakken leeg
te ruisen, kaal, niet eeuwig groen.
---------------------------------------------
uit: 'Vluchtige verhuizing', 1976.…
geen titel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
90 Ik vond dit kind per ongeluk
op zoek naar transcendente sporen.
Het speelde in zichzelf verloren;
een diepte zo afgrondelijk
dat het niet keek zelfs toen ik riep
daar hoog uit mijn ivoren toren.
Ik moet omlaag, wil hij me horen,
de trappen af, weg uit de bieb,
de boeken, ja weg uit het woord
waar uit elk vuurwerk is verdreven.
Te zijn…
geen titel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
55 En als dan danst het licht,
en als dan afgelegd het wachten is,
en als dan tonen hun gezicht
de bloemen, spreken zacht en hun gemis
al evenzeer het goud laat stromen,
en als dan toch de wolken komen,
de schaduw en de duisternis,
en als, als dan dieper dan mijn stoutste dromen
jij huist in zijn
zowel als in het niet-zijn blijkt te wonen,
en…
geen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
76 Vertik het om te doen alsof
Vertik het om te zwijgen
jouw schoonheid is jou eigen
en van je voeten schud het stof
Vertik het om voor schut te staan
Vertik het om te draaien
je hoeft niets te verfraaien
je ook niet op de borst te slaan
het is al goed en goed genoeg
de honger meer te worden
doet prematuur verdorren
de struik die anders…
Lente
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
51 De treurwilg wordt als eerste groen.
Het zijn mijn vroegste kinderjaren.
Ik weet geen woorden nog, ervaren
dat deed ik onbewust nog toen.
Ik lag maar simpel in mijn wieg,
naar boven, naar de lucht te staren.
Er kwamen wolken langs gevaren
en dichterbij zoemde een vlieg.
Mijn ik had zich nog niet gevormd.
Wat het betekent om te leven
was…
Tuin op komst
gedicht
2.0 met 32 stemmen
10.121 De bomen laten op hun naakte vingers kijken,
ze zijn gemaakt van stof waar honger uit ontstond,
de takken zijn verhuld beknopte fraaie blijken
van dorst die zich vertakt, zich hecht onder de grond.
---------------------------------
uit: 'Enkele gedichten', 1973…
Eikje
gedicht
3.0 met 16 stemmen
3.579 De kou heeft hem verschroeid, maar hij,
ontplooid, bleef aan de zomer trouw,
open en strak,
een eikje dat zijn blad behield,
bruin en verdord, maar eetbaar bruin
en leefbaar dor.
---------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…
Hoe ik ontroostbaar blijf
gedicht
2.0 met 92 stemmen
23.011 Hoe ik ontroostbaar blijf
in deze zomertijd
met de violetblauwe vlekken
aan de hemel
aangetast door weemoed
die me overvalt
als een te grote afstand
als mijn verbrande kindervoeten
zeldzaam als je bovenlip
met de bevroren mondhoek
als een potloodtekening
word je langzaam zichtbaar
met de dubbele vleugels
met de ivoren schouder
jij…
Kleine boom in de mist
gedicht
2.0 met 52 stemmen
9.443 De horizon die hem omvangt
geeft hem te drinken, maakt hem lichter.
De mist die om het boompje hangt
is waar het blad het breedst is dichter.
-----------------------------------------
uit: 'Verzamelde Gedichten', 1993.…
Kampioen
gedicht
3.0 met 68 stemmen
23.106 Dit is de kampioen: zijn hand
zwaait achteloos naar achteren,
zijn schoen bijt in de sintelbaan.
Ziehier: de nieuwe kampioen,
hij sleept zich voort, zoals dat
hoort, een hand drukt in de zij.
Maar kijk dan toch hoe lang
is nog de baan die hij moet
ondergaan, wat goud terwille.
Zijn wangen trillen als gelei,
zijn botten branden in 't…
Lentekou
gedicht
3.0 met 55 stemmen
23.098 Er is niets dan de wind.
De tuinen zijn doorzichtig,
men ziet hun achterkanten leven.
Geen mist, geen regen,
alleen de wind, een dunne strakke wind
aanhoudend over door jong gras omhooggetilde,
omvergegroeide dorre bladeren.
De bomen zijn nog zonder glinstering,
oud, zonder knop.
Herinneringen weggestreken,
een voorhoofd onder pas gewassen…
Een regenachtige dag
gedicht
2.0 met 84 stemmen
16.759 De mensen schuiven stil
op fietsen door de lanen,
een enkele meeuw er boven.
In dorre blaren rent een merel.
Hij luistert, telkens,
de blaren maken leven.
De wind, een oude wind van toen
de mensen die nu dood zijn leefden,
spreidt breed, aanvaardt
al wat hij aanraakt.
Laag hangt de lucht, is overal grijs,
de hemel woont bijna bij ons.…
Klimduin
gedicht
2.0 met 62 stemmen
12.477 De dag breekt aan, kou uit een open ijskast:
een lap los zand tussen dor hakhout ingeklemd
onder de lucht die leger is van diepte
nu het gezichtsveld vol met wit zand is doortrapt.
Een trap, een voor de vorst te hoge duintrap in
een onontgonnen en barbaars Versailles van
geen enkele tree voorzien.
----------------------------------------…
Oktoberkauwen
gedicht
4.0 met 5 stemmen
2.386 Wanneer het mist en windstil is
hoor je van kauwen in de bomen
het drukke praten dingend on-
nerveus, het zich verplaatsen zonder
drukte, het huiselijke met
verstand, en je bent thuis als het
oktober is, dichtbij de nacht.
---------------------------------
Uit: 'Onverzamelde gedichten', 2014.…
Mei
gedicht
3.0 met 25 stemmen
4.741 Prachtig en langzaam bloeit de tuin,
in jong gras ligt de stilte,
een handvol bloesem, een handschoen groen
om takken van de winter.
Het raam staat open, het gordijn
beweegt, de wind gluurt binnen,
zijn armen om de schaduw van
de nacht die hem moet tillen.
Zij slaapt, een zwaan, een vlinder
door blad hoor ik zijn voeten gaan.
-------…
Padde
gedicht
5.0 met 1 stemmen
3.354 Hij is zo mooi, zo droog, zacht leer,
een zaak voor goud, een voor de ouderlingen
op tafel neergelegde wel-
gevulde, dungesleten kerkezak.
De dood is een omhelzing van de wind
waarachter van nature niets dan onbruik
en dor geraamte zich bevindt.
Een pad misschien, hij is zo oud
zijn vleugels zijn vergaan, een plant
als steen teruggevonden…
' s Nachts buiten
gedicht
4.0 met 1 stemmen
3.175 Het slapen bezig horen in het water,
de struiken zien door wimpers van de nacht,
naar konijnen tussen bomen staren.
Zij kijken met hun rode oog mij aan.
Het onbegrijpelijke slapen door
de slaap heen overwogen op gevaar.
-------------------------------
uit: 'Verzameld werk', 1993.…