Geschenk
Er zit een vogel op mijn hand
van bloed en zon en blauwe veren.
Hij zingt en dwingt mij in te keren,
hij doet mij denken aan het strand,
een wezen uit een ander land
afkomstig en uit hoger sferen.
Ik moet hem dieper kennen leren,
zijn stem is aan de zee verwant.
Zacht trillen in mij mee de snaren
en ruisend komt opnieuw tot leven
het doodgewaande instrument.
Verdreven zijn verspilde jaren,
het duister afgewend. Gebleven
de zon, de wind, het firmament.
Uit: 'Dichter op de huid', Christian de Valk
Uitgeverij Elikser, Leeuwarden
Zie een bespreking in Meandermagazine, Klassieker, 166
Geplaatst in de categorie: mystiek