Alle inzendingen over erotiek

‘k Heb u lief, zo lief, mijn lief Met al mijn ledematen U te kussen, strelen, tasten Is wat ik maar niet kan laten Al uw glooien, al uw plooien uw spelonken heb ik verkend Niets is vreemd meer, onbevlekt Van top tot teen zijt gij gekend Gij slaagt erin mij frank en vrij Extatisch te vervoeren Uw beetjes, kreetjes oh mijn lief Kunnen mij…

ver van beslagen ramen smelten zij innig samen in de branding van een lustige kust vol diepgang…

in de stilte van de morgen vol van dauwend gras blote slippertenen geurend naar jasmijn loopt zij naakt te dromen nagenietend van de nacht fluwelen liefde teder en toch hard trapt zij kevers plat even is zij als een kind zonder toekomst gelovend in die waan van echt en puur tot zij nuchter naar de zure melkboer grijpt…

jij platina blonde poes met je licht blauwe bloes welke ik graag wil ontknopen om mijn vuur op te stoken je speelt met mijn zinnen die willen beminnen zet hormonen in bedrijf in mijn onvervulde lijf uitpuilende blauwe bloes mijn wellust zoekt een smoes mijn twijfel zoekt te lang maakt mijn geweten bang ik loop snel het steegje door…

Nettemeijers Je ziet ze langs de lange lijnbaan lopen - lachend loerend lellebellend hoge hakken korte rokken – tippelend van genot in Mokum Lamed het doet er niet toe of Mokum Leeumed overal gelijk als zinnebeeld van de nettemeijer op de wateren van de Grote Schipper zij varen alleen stuurloos ontroerd attenooie wat…

Als de boomgaard slaapt is de dans voor ons. Dans met me, dans met me en luister zacht naar de zoete stilte van deze nacht.` Het orkest speelt, de tango wacht, pluk de vrucht, waar het lichaam smacht. de boomgaard slaapt, de stilte lacht Deze dans is voor ons de hele nacht…

De macho Koen is altijd fit. Hij is gezegend met een stijve waarmee hij aan de gang kan blijven. Een bron van vreugde is z'n lid. De vrouwtjes - gaarne wippen zij - zijn allemaal verzot op Koen, omdat ze 't met 'm willen doen. Ze zijn er als de kippen bij. In rijen staan ze, daar ze smachten naar Koen, die hen zo fijn verwent, gedreven…

Bleek gezicht Ogen geven licht Hoestend hijst ze aan haar sigaret De tap verstomt, de tenorsax gromt Een schaduw streelt haar kont Ogen schermen om die lege plek (naast haar) Als ze bloost Ruikt de drank haar schoot Sluipend sist hij zijn antieke groet Bleek gezicht Ogen geven licht Lippen kleuren rood van bloed…

wild kronkelen om me heen happen naar verlangen die vergeten tinteling... terug herboren zalig jouw genot te proeven nogmaals.... jouw geur blijft hangen laat ze niet vervliegen die streling... och liefste doe verder!…

Jij ligt daar rond in de herfststilte bruin grijs in je volle rust schoonheid straal je uit Jij slokt me op in je paardenpad koestert me in je beschutting je helmgras verwaait nauwelijks in de zeebries Ik treed in je wijdsheid licht verwarmd openend naar je rondingen inademend je lucht Jij gestreeld door de lodige wolken opduikend boven…

Ik kniel voor je schoonheid voor het licht van je ogen voor de scherpte van je intellect voor de kracht van je woorden voor de warmte van je vlees voor het vloeien van je liefde voor het openen van je benen voor de tranen van je verlies voor het schokken van je lichaam voor de openheid van je geslacht voor de eigenzinnigheid van je geest…

Ik hou van mij van jou uit vervulling uit verbinding uit verlangen Ik geef me over aan jou in mijn liefdesspel Mijn geslacht behoort aan jou zoals het mij behoort in liefde in kracht Jouw stromende buik tegen mijn stromende buik Eb en vloed verenigd…

Ik vreet je op Ik lust je rauw Ik bemin je Ik vereer je Man en vrouw ben ik Vrouw en man ben jij Man en vrouw zijn wij Je lichaam als de zee bij een kalme oostenwind Beweging van onder af Beweging van binnen uit Zachte golven wiegen op je adem Wiegen op je hartslag Je kreunt als een vluchtvogel Je zoekt je prooi met je handen…

Verwarm je handen aan mijn huid verkoel je lippen aan mijn warmte alsof ik de eerste en de laatste ben streel me proef me laat de dampen van me afslaan laat me kreunen vol genot…

Met opgetrokken jurkjes giechelend en springend in het uitvloeiende water. Dagen van weleer. Later is er de stille weemoed weer als ik, ver gezwommen keer en zie de kust - thalatta, thalatta! - even, zeer onvermoed en opgetrokken jurkjes bedenk: bij aardrijkskunde mocht ik boven de branding zweven (de leraar droeg zijn riem niet door…

Ik wil je blauwe ogen wegtrekken van wat je weten wil. Voel me. een meisjeslichaam in je handen geen papier, geen theorie, geen wetenschap nee vlees tussen je nagels ik wil het o zo humanitaire verdraaien tot een dier Jij ordelijke hond wordt dol En vreet me. Hyena Je boeken verbijt ik scherp getand en ik verdraai een letterhonger…

Een zwarte vogel over haar schouders heen, met vleugels tussen borsten tot aan de navel neergestreken. De heuvel bloeit.…

Freule heeft iets met obsceniteit als het tussendoor haar lippen komt klinkt het net als poëzie omdat zij er schone taal van maakt als haar vrienden komen en veel sherry wordt geslempt raakt zij onrustig buiten zinnen dan wil ze een panisch copuleren op een receptie deelde zij: 'kom, ik vlinder naar huis om mijn kat te poedelen!' iedereen…

D…

Jouw passie geeft het ritme aan je handen het refrein met je mond laat je stille woorden zelfsprekend voor mij zijn Samen zingen we het hoogste lied een eersteklas duet jij geeft de maat, ik volg met gepaste tegenzet In liefde voor elkaar geschapen de mooiste tonen om ons heen op de melodie van engelen smelten wij van twee naar…

op het klamme strand van haar huid waar de lagune zich opent huist het weekdier in wier dat deint op de hijgende ademhaling van een zee die het akkerland verkleint spiegels waarin wij herkennen spatten uiteen en in scherven dalen wij langs atonale toonladders, happen naar licht dat zich nestelt in haar vergezicht jij, stamelt zij met…

Er goort een gordijn voor het verleden rafelt mijn herinnering stuk een laatste lief sloeg de deur verdovend dicht schrikbeeld uit vergeelde krant bed hinkend op drie poten slaat terug in oude stand bereidt om weer een nacht mijn lief te dragen robuust stammend uit de tijd van grootvaders escapades streel ik het voeteneind klaart in mij…

Dwars door het hoge groene maïskolf veld rende jij mij achterna lachend buiten adem onder het gooien van wilde aardbeien besmeurde jij mij het maakte niets uit jouw lippen waren roder tussen onze tongen door wilde jij iets zeggen maar er was geen ruimte.…

De hand gold altijd als precieze schaal, geijkt bij 't vrouwelijk gilde, op haar taak berekend het totaal te wegen van wat zij wilde. De duimen gaven de kilo's aan, de wijsvingers de ponden, de pinken bleven bij de grammen staan, terwijl in de palmen de totalen stonden. Waar alles onderhevig is aan zwaartekracht, laat dit zich zo niet…

De dag blaast zijn laatste adem uit De nacht ontwaakt Minzaam streelt het maanlicht de silhouetten van het rustende naakt Maagdelijk witte lakens vleien geplooid langs de rondingen van jouw lichaam. Van verlangen bevangen branden mijn lippen, vervloeien dromen en werkelijkheid tijdloos Benevelt de smaak van zoete wijn de lucht, geruisloos…

Hoe zalig stilte prevelt mijn leeggezogen hoofd in de welving van jouw hals wals vertraagd door streling verdoofd langs heuvels beneveld zacht warme lippen waar grind nimmer knerpt waar het zalig gedijt dag de nacht verleidt In eeuwig toeven waar het uitspansel splijt.…

(voor Monique Methorst) Ik kan er niets aan doen, maar je drijft me terug naar de middeleeuwen waar ik in gevecht moet gaan met andere ridders om de trofee van het toernooi te winnen, jij die in volle glorie schittert op je met edelstenen versierde troon, die mijn ogen verblinden door het scherpe zonlicht. Ga ervoor zitten, schat, anders…

De aan- en uitknop staat op rood, het lukt niet om haar te beheren. Tikkende vingers op een zwart-wit klavier, dansende letters in fracties van seconden verdrukt. Het moet nog inhoud hebben terwijl zij met kort gerokte benen voorbij het raam uitdagend komt passeren, zwarte netkousen deels cellulitisch maskeren en hij haar, zijn lippen…

Ietwat pluizige schil van de perzik voelt anders dan haar huid welke in zachtheid niet is overtroffen doch de kleur van het lichtste gedeelte komt verbazingwekkend overeen kunstschilders zoals Rembrandt hebben het weerlicht getart deze explosie poëtisch in hun werk te laten strelen zelfs de planethische warmte van Venus heeft haar goddelijke…

O wat is het zwoel vandaag dansen de vingers gracieus en traag haar lichaam naar omlaag lippenrood fluweel gordijn laat zwieren zwiere zwier zwie zw z zwiezwiezwwzwwwwahaha…