Alle inzendingen over actualiteit

waar zijn de dagen dat ik als vrije vogel op de rug van de wind gedoopt in regen sneeuw of zonnestralen met de stroom mee of soms er tegenin overal vliegen kon met vastgebonden voeten de vleugels geknipt achter tralies van glas zing ik nu gekooid het lied van verlangen dat snel een einde komt aan de horror van angst die ons het leven…

ik zag je praten met de wind die in vlugge vlaagjes glas vocalen ontlokten die in trilling hun scherven op hokten tot de stilte echt transparant was geworden je lachte om het laatste gerinkel dat chaos completeerde einde gesprek leerde ons dat stilte de norm had gesteld ondanks vele protesten heeft ook de wind zich hierbij…

waar ik kijk naar de kisten die veel te vaak en zo frequent door steegjes en straten gaan verduistert ons een grote wolk alle dagen zoals de nachten zijn die wij het liefst verjagen willen met het zaad van vierend leven waar de ruimte van de afstand zich met zwarte sluiers behangt voor processies van een afscheid zouden wij liefst met…

Het groene metershoge riet Beweegt onrustig heen en weer Twee roze hyacinten staan Eenzaam in een nog kale tuin Een dikke hommel bromt Tegen nog kinderlijke bloesem Kleine insecten wolken in het Rond, de poes vraagt of ik haar Onder haar kin wil krieuwelen Ik geef er graag gehoor aan Het voorjaar gaat zijn tijd opeisen Gebiedt de…

De veranderingsgezindheid in de wereld is nog nooit zo groot geweest. Afstand brengt ons mensen nader tot elkaar. Wij mensen kregen de tijd van ons leven. Zojuist viel de krant weer in de bus. Tijd om eens goed te reflecteren. Over de natuur en met elkaar. De tijd zal ons wel leren. Nou ja, dat hoop ik maar. Hoop doet leven en biedt saamhorigheid…

de mens vindt zichzelf zo groots zo machtig zo krachtig reist naar de Maan en op korte termijn gaan we zeker naar Mars hij kan zoveel en denkt zo groot maar virussen zo klein zullen hem altijd overvallen even de baas zijn ooit hadden we de Spaanse Mexicaanse en de vogelgriep MERS HIV EBOLA SARS ze verborgen de dood in het geniep…

zij spreidde haar handen hield hun blikken gevangen goochelde snel ieders verlangen het waren niet haar vlugge vingers of afleidingstrucs pure magie bracht ieder van stuk in verbazing en niet begrijpend zag je hun vlugge kijkers haar gangen minutieus volgen zij wierp haar licht op donkere wegen waar hun aandacht dan even…

Ieder mens is wel eens eenzaam Dat is niet gek Geen gebrek Het is juist goed om te beseffen Dat je kunt verleggen Dat er meer is dan je zult denken Daarom wilde ik Je dit schenken…

~ STALEN ROS ~ Ik ga de tuin in en naar buiten Waar spechten timmeren op stammen Het stalen ros op, in de benen Thuis verblijven lijkt bijwijlen Haast een dwangbuisquarantaine Dus even in de benenwagen Karresporend naar Ab Heijn Het viruswaas met voeten tredend Handen in de warme moffen Bij de super snel verruild Voor 't witte…

Ik wil alleen nog schaamtevol dit kindekind vermelden nee wacht natuurlijk ook de moeder zo kortgeleden nog dezelfde ademtocht nu dan opnieuw verbonden door de zoog zoog zonder zog moeder-kind als bitter kleur- tableau van magerte neergezogen voor verdorring tussen wijs- en middelvinger zie een verdroogde onvrucht toegang tot de melkeloze…

Stille straten, lege pleinen, angst beheerst het land; een dodelijk virus, de Kroon, slaat toe met harde hand. Binnen blijven, afstand houden, mensen mijden als de pest; terwijl de vogels vrolijk fluiten en hitsig bouwen aan hun nest. Waar buiten voorjaarsbloemen bloeien zitten bejaarden binnen vast, sterven zieken stikkend aan deze ongenode…

onzichtbaar als een sluipschutter worden de mensen benaderd om dan aangeraakt te worden gelijk kleintjes tikkertje spelen met een onverhoedse handdruk een zoen of een kus op de wang als het niet met een niesbui is de samenleving raakt ontredderd door gezaaide verbijstering en angst waar het monster niemand ontziend onder de leden van…

in stilte fluistert de wind dartel vogeltjes gefluit melodieën kwetterend bloesem bloeit lente vandaag ingeluid in 't eindloos ik geniet van zonneschijn vragende gedachten mijmering kleine preveling stralend zonnelicht onzekere, donkere nachten onzekerheid op het nu gericht houdt de crisis mij op afstand vrijheden ingekaderd ieders…

En tóen stond daar een visionair een staatsman met tienjarenplan een diarree aan woorden van Mark Rutte's virologenman, coronataal, obscuur noch clair Of zat hij ons met omhaal van veel woorden toch viraal te stangen als de Binnenhofnar die naar Haagse kring van ingewijden niet voor één gat is te vangen? .....................…

al belemmert ons de afstand de ruimte die wij laten moeten elkaar de wang of rug te strelen ver weg houden wij elkaar dichtbij omdat juist de afstand ons sterkt voor de toekomst die komen gaat nu klein voor ons de wereld wordt bouwen wij een brug naar elkaar met een boeket kleurrijk geurend van samen gemaakte herinneringen uit de tuin van…

De wereld is ontdaan Corona is de naam De cijfers tonen aan Corona treft geen blaam Het is bescheiden Vergeleken met griep Die élk jaar maait Maar meer in het geniep In 2018 gaf griep ruim 9000 zieken de laatste zet Er werd geen ophef over gemaakt Een half miljoen was besmet Geen afstand, niemand bang Geen sluitingen, vier maanden lang…

ik zie hoe zij met een lach en harig mohair dromen breit met een vage kleurrijke mystiek die in de lange wol tal van ontknopingen ziet tijdens het spinnen mompelde zij al vele teksten uit het repertoire van vergeten heksen haar schatten zijn licht te dragen roepen vele vragen op uit het genre van doorluchtig plezier juist…

Ik zal een mondiale paraplu van uit het donkere heelal openen om je in je onbezorgde slaap te beschermen, misschien hoor de zon graven in de modder, of luister je naar de fluister snaren, antennes van de natuur, waarvan het kleinste tot het grootste zich over holle spiegels water buigen met ons als kleine mens op de achtergrond. Misschien…

woekerend zamelt het volk heel gewone maar ook rare dingen die wij gewoon nog ons alle dagen kopen kunnen onderwijl vechten medici met alles wat zij hebben voor gezondheid en leven van mensen jong en oud aangedaan door het virus dat ons en onze economie het gewone doen en laten naast ook de adem neemt niet aflatend is hun inzet hoewel…

De lente van 2020 zullen we ons herinneren als een tijd van angst en verdriet waarin een virus rondwaarde dat men alleen in vitro ziet. De lente van 2020 zullen we ons herinneren als een periode van regels onze vrijheid ingeperkt. Met onkoopbare tijd strevend naar groepsimmuniteit. De lente van 2020 we werden toegesproken door…

niet je hand heeft die kracht maar in je vingers zit de macht om de media goedlachs te bespelen juist waar saaiheid en verveling dreigt klikken zij op skype voor de leukste contacten geen anderhalve meter of meer niet te zake doend gezever maar een heerlijke lach als warm welkom bad de vrolijke waterval van wetenswaardigheden…

ondanks mijn isolatie voel ik geen stagnatie irritatie of frustratie want ik dicht mijn binnenwereld openlijk naar buiten door mezelf te uiten op de digitale snelweg waar je niet hoeft te ritsen tijdens de spitsen waar je nooit zal worden geflitst bij hoge snelheid maar waar je verbinding kunt leggen op afstand…

zij bergde als plattelandse de wolken voorbij verschoof met de wind het uitzicht naar vrij runde in blauw de zeven mijlen door stralende kou wist van de sloten met het duiken als ultieme stunt waar zomers hooi parfumde warmde mest de stallen werden zo slagers hun speklap gegund is zij de boerin met de stadse blik die het…

Een onzichtbare vijand Met aantoonbare slachtoffers Het maakt ons allemaal angstig Om onze dierbaren Om onszelf In relatie tot die dierbaren Want wie zorgt er voor hen als jou iets gebeurt De onzichtbare vijand Met aantoonbare slachtoffers Het maakt ons allemaal onrustig De wereld staat op zijn kop Niets is hetzelfde Geen…

Niet hamsteren zegt Mark. Laat hem maar lullen Als jong bejaarde blijf ik toch maar thuis Mijn vrouw haalt snel het nodige in huis Want niemand anders komt hier vakken vullen Omringd door pasta en toiletpapier Schreef ik dit snelsonnet...voor uw plezier…

Wat is ’t leven toch broos Snikte de contactdoos Ik baal als een stekker Ik voel me niet lekker ‘k Blijf even contactloos…

soms ben je gewoon even weg zegt niet waar jij bent geweest en echt weggeweest ben je eigenlijk niet je zit naast me in de stilte die je normaal eigen is voel aan je hand dat je uitgetreden bent in vage lach er zijn daar geen spinsels of enge dingen die gaan zingen in een brekende seance vol vreemde dansen jij zoekt vindt…

Het bruiste in ons vaderland van leven, Maar ‘gansch het raderwerk’ staat drie week stil, Corona maakt een wereld van verschil. Van alles wordt nu dwingend voorgeschreven. Daarom haal ik die prent van Albert Hahn Na honderd jaren uit het stof vandaan.…

verwarring een onzeker land vol onrust... onrust verlaten straten in doodstille steden... doodstil de huivering die waart door het land dat ons ooit zo vertrouwd was... vertrouwen iets van weleer waarop wij destijds konden bouwen…

ik voelde warme stralen uit gedachten die energie brachten en haalden hun pulserende vloed deed mij intens goed de boodschappen heb ik nooit echt kunnen achterhalen omdat de sleutels van je geest jouw schatkamer niet ontsloot als zijnde privé de warmte die jouw nabijheid mij gaf in de vloed aan leven en lach was de leidraad…