Alle inzendingen over emoties

Beklemd tussen vier muren in het geraamte van de tijd... Iedereen ademt zwaar en de leegte tussen de botten is als verzuring in de nerven van bladeren. Langzaam, maar zeker sterft ieder wezen, de ziel krimpt eerst ineen en ieder ding waar zoveel waarde aan werd gehecht verandert in steen. De liefde die broos is wordt verpletterd in een…

Al tijden ben ik inspiratieloos. Geen woord, dat iets te zeggen heeft; geen zin, die wat verhaalt. Losse flodders en loze kreten; niets van betekenis vult hier en daar ’t papier. Mijn geest dwaalt steeds naar elders, ergens te ver van mij en deze wereld.…

Als je hebt besloten Je leven op hoop te moeten bouwen Kun je concluderen Jezelf eigenlijk niet te vertrouwen. Want als je je zelfbeeld Door hopen laat bepalen Zul je steeds afhankelijk zijn En valt er weinig eer te behalen.…

Pijn tranen zien stof is het uit het heelal. Ogen zien dingen die dagelijks groeien als een woekerend ziekte, binnen de muren van het lichaam ligt de scherpte van de nacht. Dit is de kennis van onwetendheid het mes met vlammen rusteloos midden in het hart. Laat mij je wakker schudden uit het dagelijkse uit de dingen die verdrukken…

Vaak als ik hier naar kijk Dit raadselachtig stilleven Komt er soms een moment Dat het stilleven gaat leven. De artistieke verdeling in het vlak Bepaalt grotendeels de magie De fotograaf legde het beeld vast met een eigentijdse iconologie.…

Alleen zijn is niet erg Hoogst vervelend Maar verder niets Wachten op wat niet komt Vergeten Dom erg dom Dobberen in eigen levensbrij Soms eens varen Zomaar ergens heen En dan zingen Een veel gezongen kinderlied Moeder zingt het iedere avond Alleen Maar ze zingt.…

Wonderschone tere twijgen de lieve lente vangt nu aan de zomen der bomen nu weer frisgroen het bruine verleden behoort tot een achterliggend seizoen. Het brengt goede gedachten alle bloemen in de knop. Laat mij het donker niet versterken hef mijn handen ten hemel op zodat het licht het duister voor altijd zal bewerken…

Spiegelbeeld dat ben ik Maar waarom is er soms niet die ene klik Speel ik toch weer toneel En wordt het allemaal weer een beetje teveel Zeg ik niet hoe het gaat Omdat mijn lichaam weer even staakt Tja, dat ben ik Verander ieder ogenblik Omdat je niet wil klagen En om hulp moet vragen.…

Het is het woordje waarvan ik geniet rustig, vertel je mij je gedachten een gevoel dat me toch raakt onbekend, maar recht door zee Eerlijk over dat wat jij dan ziet woorden, die de pijn verzachten kort, vooral hoe je dan tegen me praat maar het antwoord kreeg ik helaas niet mee!…

daar sta ik dan in omaschap onzeker plukt mijn hand een grijze haar, ze werpt een lok weerbarstiger ter zijde onvermijdelijk hou ik van dat kleine ogenblik en rood kleurt soezerig zijn zachte lach vanzelfsprekend wacht mijn hart alweer op hem nog vóór hij zelfs vertrokken is…

En dan ineens is ze daar weer, de onbarmhartige leegte. Want dat is wat hij achterliet, toen hij ervoor koos om alleen te gaan. Alle banden verbroken, van iedereen gescheiden behalve van zichzelf, maar ook dat is maar de vraag. Niet begrijpend en onbegrepen zocht hij zijn weg in een wereld die niet de zijne was. Geen vader, moeder of zus die dat…

Passie voor onderzoek Gewoon anders durven kijken Zet vooroordelen aan de kant dan kan nieuwsgierigheid blijken. Voor het ongekende gaan Dat is pas echte passie Maar verpak de manier waarop In een modern jassie.…

Lichaam wat ben ik boos Waarom doe jij dingen waar ik niet voor koos Je hebt soms van die dagen Dan heb je van deze vragen En dan is er weer die pijn Dit maakt je als mens weer onzeker en klein Ach, ik zal niet te veel zeuren En mijzelf weer even opbeuren Door het schrijven van dit gedicht Aan mijn eigen lichaam gericht!…

Toen ik laatst examen deed Om overal te mogen varen Zei de examinator tegen mij Laat hier “De Hoop” maar varen. Waarom ik voor mijn examen Zomaar alle hoop liet varen Laat zich met het papier op zak Eigenlijk maar moeilijk verklaren.…

Wat de toekomst je brengen gaat. Als al je opgespaarde hoop je verlaat. Wat enkel overblijft is onzekerheid en verdriet. Je verbergt het zo dat niemand dat ziet. Onzekerheden blijven malen in je hoofd Die toekomst waar je zo in had gelooft.…

Als ik nog lang naar dat blauw blijf kijken mis ik mijn trein, maar om zulk blauw zonder gelijke moet het zo zijn. Treinen kan ik nog vaak betreden, maar deze straling zal ik misschien in al zij innigheid na heden bij leven niet meer zien. ------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1976.…

(vluchten kan niet meer) hier aan het einde van de tijd klamp ik me vast aan wat mooi is, ik kwijt jouw hand die zacht de mijne draagt de zon daagt in het oosten hier op deze koude plek waar de aarde zich in warmte kleedt; geen lekke vaten maar een volle vaas rond het decreet van zoete liefdesrozen laten we verpozen naast de laatste…

(what a wonderful world) kijk toch hoe de bomen glanzen zie de roos bedekt met dauw en hoe de wolken samenvoegen tot een sneeuwbeeld tegen blauw ik hou van jou klinkt dan zo goed de woorden dansen, langs de regenboog van mijn gemoed hoor toch, hoe een baby huilt het kindje schuilt zo warm in moeders arm en aan de vaste hand van…

hoe snel het voorjaar vorig jaar verdrijft, bevrijdt van bange beelden ondanks mijzelf kijk ik vooruit mijn dwalend hart weet weer waarheen…

(hijo de la Luna) de zigeunerin, ze was alleen verlangend naar liefde, een smachtende man- maar ze vond hem niet in haar verdriet verzocht ze de maan bij het gaan van de nacht om steun: “ik leun op jou” zei ze, “maak me de vrouw van een sterke man en ik zal dan mijn offer dragen, zolang als ik dat kan” in antwoord op haar vragen…

zonet verloor ik weer mijn ziel aan Bach Mattheus Passion beïnvloedt humeur het heeft zoveel van verlangen en treur ben vaak door zijn noten en tonen van slag zoals hij mij weer emotioneel meevoert langs het hemelsblauw klassiek gelaat van het schoonste klagen op aard, voel dan eeuwige droom die met liefde ontroert volg mij, waan der permanente…

De schrijver van dit berichtje Doet hier uit de doeken Waar wij de ultieme oplossing Uiteindelijk moeten zoeken. Door uit te gaan Van eigen kwaliteiten Kun je verwijzen naar De ander zijn stommiteiten.…

Is het toevallig Dat veranderen Als je het door hebt Verwijst naar anderen. Maar, als de ander verandert Lijk jij juist veranderd.…

Ik ben het kwijt het gevoel ik ben het kwijt mijn doel Wat kan ik doen met het gevoel ik ben het kwijt mijn doel Ik ben op zoek naar wat ik had ik ben het kwijt het gevoel Ik dwaal maar af naar wat eens was ik ben het kwijt mijn doel Komt het nog terug dat gevoel van toen nu ben ik het kwijt dat gevoel Ben nu verdrietig…

mijn leven eindigt nu, ik ga maar keer terug in wat de bloemen je vertellen hun blaadjes zwellen in het morgenlicht de nacht is al gezwicht voor zoete druppels dauw ik zie je gauw terug laat me niet alleen - nu ik ga - raak me aan en streel mijn rug maar strijk niet tegen haren in de lamp dooft zacht aan dit begin van etmalen vol…

wakkerend woekerend staat mijn geest nooit stil altijd onderweg naar hier naar nergens muziek dreunt me doof en duf met zichzelf herhalende klanken en woorden als een vloed van wegebbende controle rollen golven van gevoelens met schuimkoppen door mijn overvolle hoofd in plaats van naar mijn hart…

Heerlijk is het om primitief te kunnen schreeuwen. Fijn is het om eens gezond tekeer te kunnen gaan. Hoe verlichtend moet het zijn om tranen te huilen, die nooit eerder vloeien konden. Hoe bevrijdend moet het zijn om lucht te geven, aan angstgebrulde schreeuwen, als vergeving van nooitbegane zonden.…

Durf te leven Voor de tijd die je is gegeven Geniet van dag tot dag Ook al is er tegenslag En ook al heb je pijn Het leven kan zo kostbaar zijn.…

Ik geloof dat iedereen geboren wordt met een doel, een doel om te leren. Te leren van elkaar, te leren om lief te hebben, Te leren voldoening uit gewoontes te halen en te leren leven en te laten leven.…

in de stille deemster fluister ik in woorden mijn weifel, mijn twijfel tot een ongeoefend lied mijn hand penseelt dromen nachtelijke werkelijkheid een wonderster, zo mooi siert mijn gesloten pad ik ben ik tot de morgentijd mijn hart kent went aan de tegenslagen hoffelijkheid wint overwint nonchalance een hunkering lispelt langs…