Alle inzendingen over haiku

zomerzon huppelt mijn gedachtengang vooruit op weg naar morgen…

In de zonneschijn fladdert vrolijk een vlinder op de zomerwind.…

Jo ziet me niet meer maar hij lacht haast onmerkbaar Dag Jo, dag lieve Jo…

Geurende rozen daarvan kan ik nog blozen als jij me ze schenkt.…

Kijk eens om je heen het leven is een landweg en dus geen snelweg…

regen over gras een vrije val verkleurt zich ronduit tot zilver .…

de herder warmt zich wollig tussen zijn schapen als dekbed tegen kou…

Rustend op een paal met wapperende vleugels maakt hij zichzelf droog. foto uit eigen collectie…

wanneer het geweten knaagt en de avond valt wacht weer een slapeloze nacht…

Het schichtige hert dwaalt over de eenzame vlakten van Japan. Vrouw in kimono, ontdoe je van die kledij, dans vrij en solo! Hogere sferen maken je schoonheid zo ijl, breek los uit taboes. Vormen verbleken, je wilde vrouw eist ruimte! klim uit je harnas. Kleurrijke mannen zullen je hart verwarmen, maar eerst zelfliefde. Aanbid…

Rustend op een paal met wapperende vleugels maakt hij zichzelf droog. foto uit eigen collectie…

Hurk naast een stronk , ik hunker naar woordenwolken, vrijen met gedachten. Zonder slapen maakt de pen de streken korter, waakt bij gedichten. Rimpels lopen op gezichten van de winden, fronst als het regent. Verkoeling vragen aan tranen van de nevels, lotus troost ze. De luchten trillen van de vrije libellen, gevleugelde zon.…

We komen nooit verder als we achterom kijken en niet doorlopen.…

in de PLUS slijt ie bijna geen straatkrant te dik…

witte draaikontjes wippen de ganse middag van kurhaus tot dam…

maken graag een rit hopende dat ze niet klem komen te zitten…

Geld met bestemming van zeer verschillende aard ritselt en rinkelt. Zakelijk gesprek klinkt spannend, maar vrijuit bij luchtige scherts Toekomst opbouwen; intussen schoon verleden koesterend eren. Het borrelglas schuift: gedachten doen zich horen als jonge vogels. Al deze stemmen zijn vereend in 't vertrouwde Café het Raadhuys…

Op zoek naar de zin van het leven vond ik jou in een zijstraatje…

meeuwen dobberen op een doodkalme zee onrustig het hart Ik zie de eerste springers in zee, ik zie de eerste gezinnen zeulend met tassen vol voedsel en speeltjes. Onbekommerd ligt de kust erbij. Ik tel minstens drie vers gebouwde vaste paviljoenen. Opgetrokken in Noordwijkse retrostijl die me doet denken aan Normandische badplaatsen, aan ansichten…

omfloerste blikken zien de weg nog wel vooruit ze ademen zwaar…

Een wolk gekneusd licht bloed stroomt in gedichten, als het doek neergaat. Dag en dauw laaft zich in het schemer vol duister, absorbeert schaduw. Groots en wreed de mens onvoorspelbaar grillig lot, z’n grootste dwingeland. Slepend teloorgang volmaakte zinneloosheid, van uitgeleende tijd. In aardse spasme ruist de zilte branding…

ooit scheen de halve maan door de ramen van mijn tempel waar licht absorbeerde. de nachtuil waakte over de stilte die klonk maar verroer zich niet. getik van de wind schuwde over donkere zijde en angst sloop binnen…

huilend denkt hij na over vriend en familie, die hij niet meer heeft…

natuur spoelt aarde bulderend vol met tranen verdunnend ons zout…

Het is weer zomer warme zon kust de aarde mensen genieten.…

Eigenlijk was ze helemaal aangezicht dat kwam door haar viool…

Niemand kan weten hoe mijn hart verdronken is waar het zwijgen moest. Ik loop al jaren langs de poorten van de hel met mijn vriend Rimbaud. De boot naar vrijheid is vertrokken zonder mij en zwemmen lukt niet. Vaarwel Poëzie, je was een toevluchtsoord maar nooit het echte.…

De koude wind waait ontneemt mij niet de warmte jij bent immers hier.…

Na een hete dag barst een hevige bui los alles trilt en beeft.…

Zitten en wachten mijn dobber steeds roerloos stil plotseling....hebbes!! (foto uit eigen collectie)…