Alle inzendingen over psychologie

Ik weet nog hoe ik over krakende planken liep, de piepende schuifbalken openend om in de doodstille kloosterbibliotheek te komen, daar stapels boeken meetorsend, terwijl ik in mijn ooghoeken oude benedictijnen gebogen zag over stoffige boeken, verlicht door een armoedig peertje. Dat was vaak nadat ik in de refter enkele bekers koude koffie…

Ik voel mijzelf een Sibelius-cd ik voel mijzelf prachtige natuur die stil staat op een oude foto... mijn hart wil zingen majestueuze klanken wil ik klinken maar mijn geluid zit in een jewelcase en niemand zet mij op. Ik wil waaien als de wind door Finse wouden stromen als water – val omlaag spat omhoog val omlaag, stroom weer verder slingerend…

Schaterlach, rode blos, piekerend haar lot. Gezagvoerder in chaos, humor en genot. Integer, warm en mooi, zwaarmoedig binnenin. In leven haar eigen prooi, nietsvermoedend niettemin.…

ik op een klapstoel boek in mijn hand voor een tent op een camping in Spanje, net onder Barcelona El Torro Bravo een jaar of veertien nog maar toen werd de zwart/wit foto genomen mijn moeder was er niet bij alleen mijn vader en wat zussen die vader heb ik de hele vakantie niet gezien ik was alleen op het strand weet nog wel dat ik weggestuurd…

Neem mij bij de hand, beweeg met de getijden en dans je hart uit je borst. Kom, laat ons de wereld voorbij en toon je ware gezicht in mijn dromen.…

Ik ben zo wonderlijk als het weer wisselvallig en humeurig wanneer ik krachtig stralend, door de zon bemind plotseling waai als een woeste wind Opborrelende stapelwolken doen mijn gedachten draaikolken spanning bouwt zich langzaam op veroorzaakt donder in mijn kop Met ruige regendruppels raas ik rond donkere wolken tekenen mijn mond boze…

Neen, 'k was geen Zanger, stout en sterk, Wie eigen kracht naar 't ruime zwerk Op brede vleuglen uit deed schieten. Ik ben een wormke, zwak en klein, In eigen, in Gods oog onrein! En, zo mijn zangen indruk lieten, Hij wete 't, wie dit ondervond, Dat, zo ik ooit als Dichter stond, De galm, geslaakt op deze grond, Een naadring was van hoger…

terwijl mijn hand glijdt uit de jouwe aanschouw ik roerloosheid dolend in jouw eigen wereld had je onkwetsbaar geleken bijna vanzelfsprekend was je altijd daar omringd door genegenheid slaat leegte een immens gat dat met wilskracht en liefde nauwelijks te stelpen valt…

waar ben je rennend door passen en dalen ver weg van hier dwalend in een doolhof van gangen heb je het licht al gevonden of het licht jou jouw taak hier is nog lang niet vervuld vecht je weg terug…

Het grootste deel van mijn bestaan ben ik dat, wat men denkt te zien, al jaren denkt te kennen. Toch ben ik méér en heel misschien dat ik ooit zal bekennen dat ik steeds zelf de keuze maak, wie van mijn tweeën er verschijnt of eventjes, al naar behoefte, naar de achtergrond verdwijnt. Het fijne is, dat ik begrijp waarom en ook wanneer…

Seks is lekker plagen pleasen plezieren en penetreren maar vooral respecteren waardoor je voorkomt dat de lust een last wordt.…

mijn haar nog immer lang, over oren op weg naar schouder verdunt in allerijl, havens komen in zicht, op het slagveld ruist het voorlaatste riet het wordt er kouder is het vizier op mijn zwanengezang gericht raakt dan ook de geest gekweld, wordt mijn kijken naar nog meer staren overgeheld dicht ik almaar dichter dan verlicht…

aanschouwen ze ontwaren ze observeren ze staren ze loenzen ze bedaren ze turen ze gebaren ze ogen ze evenaren ze stilzwijgend verjaren ze…

in de witte wereld waar zon en maan elkaar kruisen is een uitgang niet voor de hand liggend veranderde vrijheid ongewenst in gevangenschap eindeloos dolend door onherkenbare gangen hopend op een weg terug naar hier…

schrijf me in de wolken lees mij in het zand ruik mij in het helmgras wandelend hand in hand proef me op jouw lippen geniet van het zilte zout vind me in de westenwind waar je ongelooflijk van houdt streel me in het zonlicht nimmer meer apart ben ik allang voor jou gezwicht daar jij me veroverde met jouw hart…

k voel mezelf meestromen met de schaduw die rond mijn hart waart hoe hij klotst, onderweg, tegen een leger wordende horizon nimmer thuisgeraakt door de wreedheid van de wind, in de avond gebaard jij beweegt naar rotsvaste gestaltes, waarin mijn lichaam vervaagt; zich niet vertonen kan omdat verdriet om ziltig vertrouwen vraagt wij verliezen…

De wind van de tijd is gisteren begonnen mijn profiel te slijpen, in het uur van vertrek de schaduwen van het gelaat te laten rijpen om daarna uit te blazen. De wind van de tijd is vandaag begonnen het papier van mijn gestalte…

heen en weer geslingerd verraadt mijn lichaam me vol onbegrip doorsta ik het donkere van mijn zijn afhankelijk geworden van hen die mij uitsluitsel kunnen geven over de weg die ik gaan moet bewandel ik onzeker geplaveide paden tegen muren opbotsend duurt de nacht lang…

al even zag ze door de bomen het bos niet meer totdat ze hen had gezien zij van een andere wereld men had haar raar aangekeken en met hun hoofden geschud toch was zij overtuigd van hun zijn 's ochtends vroeg liep ze daar het liefst in haar nachtjapon daar waar zij ze voor het eerst had ontmoet…

De zoeker naar eigen wezen staat op een kale bergspits omringd door het Niets het uitspansel boven hem gaat schuil achter één dreigend zware wolk vol ziedende bliksems scheurende donderslagen die stuiptrekt _ zich zwellend plooit tot monstergedaantes dan krimpt _ verhardt langzaam neerdaalt in een wijd zachtglooiend heuveldal voortbestaat…

er is geen wind er is geen verhaal zo warm als jij zeg je ik woon te ver van zee af om op de golven te drijven de meeuwen te dragen die in je hand wonen en waaraan jij je leven hangt als oude jaren op jonge bloesem ik woon te ver van zee af om me nog langer te laten wiegen door een handvol blauwe dichtregels zo warm als jij…

Dromen is denken zonder verstand, Denken is dromen met open ogen: Beide zijn vodden uit ener hand, Waar men op vertrouwt, men is bedrogen. 4 februari 1665…

op het gladde ijs schaatst het leven elk water heeft zijn afloop tussen hoogte/laagte wat zal het worden? wanneer ik verdrink in die diepste bron van bestaan zo breekbaar tijdloos meegaan in de stille stromen met eb en vloed moeilijk zichtbaar voor het oog wanneer die dag komt leer me dan zwemmen in een rivier vol vruchten vol…

een open blik was gericht op uiterlijk gewicht ik verloor tijdelijk zicht op een innerlijk gedicht werd in een droom gelicht waar zwaartekracht om niet is gezwicht voor pronkend schaduwlicht: ik raakte gaandeweg ontwricht * de dag stuurde een bericht, “van ijdelheid wordt u beticht, als verblind door een nakend wicht, hervat derhalve…

ik leen een pen van de wereld schrijf verhalen in de wolken dans pirouettes in de sneeuw kus het ijs met rode lippen stel vragen aan de vlokken die ontdwarrelend neerstrijken hoezeer ik ook zoek en vraag blijven ze mij antwoorden schuldig breekt mijn hart in duizend stukken daar gedraaide cirkels doodlopen stuitend op een grote leegte…

Je bent gek, zei de gek tegen mij Ik zeg oké, het zou best kunnen zijn misschien maar dat valt nog te bezien want wat is nou je punt Goed het zij zo: ik weet het allang: je hebt gewoon een hekel aan mij Maar dat ben ik al zo ontzettend gewend door de tijd Ik zie wel vaker een jaloerse blik en ik lees heus wel zo af en toe -als ik…

verbijsterd hoort hij het bericht aan emoties nemen hem mee ontvoeren hem ongewild vastgegespt in 'n achtbaan geen mogelijkheid te ontsnappen ondergaat hij iets wat hij niet voor mogelijk hield duizelingwekkend de snelheid waarin hij rondtolt totdat..…

De mens heeft in z'n leven heel wat stormen te trotseren om uiteindelijk tot bedaren te komen…

de nacht kruipt traag vanuit schemer op verbonden worden gesloten geluidloos laten ze wolkenloze tranen links liggen toch grijpt oostenwind zijn kans om ze te strikken op hun vlucht in een web vol leugens dat latent gesponnen leek…

ik kijk verder zie vreemde gezichten ze schuiven als schaduwen voorbij - wie speelt er met het lijk van de maan - onder de huid van het water verdwijnt het geluid van de zee ik luister, tast aan de beweging van stilte van golf naar golf naar de holte van mijn hand luister, hoor het kind dat op meeuwen vliegt naar jou zwaait…