Ezelsporen
Ik laat me gedwee voortbewegen
over akkers, velden, paden.
Mijn zintuigen verkillen in de wind
het is lente, maar de zon
laat zich niet verraden.
Stuur ik mijn gedachten
of word ik bestuurd?
Ik zoek mijn weg door ezelsporen
en als we stoppen, luistert de stilte stiekem mee.
Wie kan mij zien, kan mij horen?
Ik ben er niet,
heb onderweg mijn ziel verloren.
Mijn tenen stromen in de aarde.
De weg zit vol verrassingen.
Hier word ik opnieuw geboren.
Zie ook: http://www.edwinvanrossen.blogspot.com/
Schrijver: Edwin van Rossen, 4 april 2012
Geplaatst in de categorie: psychologie
wandeling 4.0 met 6 stemmen 
256
256
Geef je reactie op deze inzending:
Mooi ook het gedicht van de maand mei! Gefeliciteerd!