Alle inzendingen over wandeling

Wind snijdt in het gezicht Een waterige winterzon geeft de grijze vlakte kleur, die schittert in het bleke licht…

Eens liepen wij samen aan het strand met gejutte schelpjes in ons hand daarna zat hij jaren met dementie thuis later in een verpleegtehuis heeft toen als therapie de schelpjes tot een ketting geregen eindelijk af, heb ik die gekregen hij is er niet meer heb al twaalf jaar gerouwd zoals nu op speciale dagen wil ik die ketting weer dragen…

Vanmorgen zag ik Van der Z in zijn Mercedes Op het plein staan wachten voor het stoplicht. Stak mijn hand op, maar geen teken van leven. Vreemd, ik keek toch recht in zijn gezicht. Daarna bedacht ik dat hij al weet ik hoe lang dood is, van de weg geraakt bij regen en dat ik geen gevolg had gegeven aan de uitnodiging het cremeren bij te wonen…

waar vele kleuren geuren naar koud in een lucht zo fris en zo blauw en waar iedereen elkander vertrouwt ja...daar wil ik wandelen met jou!…

Voor Karin Broer die jouw Noodkreet oppakte Toen jij per sms Vertelde dat jij Er per vandaag Niet meer wilde zijn - Je leven was voor jou Niets anders dan pijn - Je moeder die in het Ziekenhuis aan je bed Stond en jij haar aankeek Leeg en donker - alsof je Er zelf niet meer bij was…

Ik wil verdwalen In de jaarringen Die de eeuwen In jouw stam Hebben achtergelaten, Me verliezen in In onze liefde Die eeuwig duren zal…

Het wilde water raast door de nauwe geulen van de rotsen. Hagel slaat in ons gezicht. Toch vermoeden van lente: soms de roep van de tjiftjaf.…

t Is elke dag kerst in dit leven van mij het licht wordt elke morgen opnieuw in mij geboren zo ook deze ochtend waarop ook andere mensen kerstmis vieren, ik wandel met de hond, adem de frisse lucht en ik groet de planten, de dingen en dieren - vrolijk kerstfeest zeg ik tegen de schapen die bij de voerbak langs het fietspad…

een mooi mens ontmoet je altijd onverwacht gewoon op straat een heimelijke blik een gefluisterd woord een onverwachte aanraking plotseling duiken ze op In je fantasie of in jouw dromen intens en onstuimig liefdevol en zorgzaam koel of berekenend een mooi mens raakt je uit het niets zomaar opeens warm en liefdevol zacht en…

Hoe zoet is 't tussen broederen twee te wandelen, te wandelen, bemint men van de twee de een, de een gelijk de andere; bemint men ze alle twee, en zij, beminnen ze ook malkanderen gebroederlijk; 't is zoet erbij te wandelen, te wandelen.…

Van Maxima haar welgevormde benen Ging eentje door een kleine misstap stuk, Maar Alex krijgt dankzij dit ongeluk Wel kans om voor het koningschap te trainen. Want voor het eerst is hij beslist in tranen Om een van zijn beminde onderdanen.…

Een eenzame rustige heerlijke zondagse wandeling in het bos, soms over het kale pad, soms ook over het zachte groene mos.…

De wind op kop, straf, hard vol venijn links het meer. Op middaghoogte buigt de zon zich over het riet dat goudgeel kraagt. Rechts het weiland waar ganzen met zwarte halzen landen. Mijn passen vertragen, ver de bocht voorbij hoor ik nog steeds het gakken en het gulzig rukken aan de grassen.…

Van beneden uit de vallei nemen we mee uit een beek drie witte steentjes voor op de top van de berg een oeroud ritueel dat zo persoonlijk wordt wij hechten ons aan spreken toe het vertrouwd warm wordend gewicht dat we achterlaten op de top met veel wijze woorden en spijt in het hart We dalen lichter bezwaard af er wordt op ons gewacht…

ze wandelt in zijn schaduw op het ritme van zijn stap vergezichten genieten zwijgend mee…

loop even mee een rondje om door zwijgende straten ik ben dan stil als ik met jou bij mezelf kom jij kan praten…

voor mij rolt het pad trekt strepen door het land de horizon verandert met elke stap maar komt nooit dichterbij panorama's rijgen zich aaneen glijden als kralen van 'n rozenkrans door mijn hand tot ik alleen nog luister naar wat geen stem nodig heeft…

We liepen langs een sloot met veel omgevallen takken van wilg, kornoelje. Katjes, bloesems botten uit Ik probeerde op de naam te komen van een kruid at van het blad, kwam er niet uit De zon scheen door een open plek in het wolkendek In de horizon lagen roze strepen Een kaarsrechte smalle sloot kruiste ‘t weiland ‘k Had geen mobiel…

We lopen luistertuinen door de nacht kijkt stiekem toe achter donkere wolken fluisteren sterren geheimen in ons oor. Plasjes water, regengeklater onze voeten als kleine boten in zee een streperig gordijn van druppelwoorden hand in hand de stroming mee. Van klinkers naar gras naar grazige weiden droombomen dansen en draaien voorbij zweefwezens…

Een slechte bui drijft mijn bewuste binnen, schildert de wereld grauw, negatief gevoel omwolkt herinneringen, destabiliseert mijn leven, ik zoek afleiding en wandel de binnenstad in, de oude stad waar niets verandert trek ik aan als ‘n warme jas, ze is helende pleister op kwellende littekens; ik herdenk Kees P op de binnenplaats van het Burgerweeshuis…

het regent in het Vondelpark letters vallen met bakken uit de hemel zou hij, de dode dichter alsnog zijn oude schrift over mij uitstrooien en strofen weer doen zijn als de aarde is stof en nu even verwaterd plassen vangen zwaardere woorden op het helpt zijn taal te verdunnen naar hedendaagse herkenning vlak, dun, licht of schreeuwerig…

Met elke stap van mijn wandeling bloeien er bloemen, mensen en vergezichten. Met elke stap van mijn wandeling komt schoonheid mij tegemoet en verdwijnt in één grote zee. Met elke stap van mijn wandeling wordt mijn pad, een pad van de glimlach en wordt mijn hart één groen veld.…

We wandelen hand in hand over deze eindeloze ijzige stilte totdat we het koud krijgen en onze schaduw achter nalopen naar ons warme huis…

wind zwerft door de stilte, door de dorst naar een eerlijk inzicht bomen wuiven, zeggen even gedag tegen de lijster in de lucht het water bouwt een eilandje aan de oeverkant, luistert tussen het riet naar de avond die zo graag zingen wil ik word schaduw, een maan onder alle manen een hond blaft de verte toe in grote dromen daartussen…

Ik laat me gedwee voortbewegen over akkers, velden, paden. Mijn zintuigen verkillen in de wind het is lente, maar de zon laat zich niet verraden. Stuur ik mijn gedachten of word ik bestuurd? Ik zoek mijn weg door ezelsporen en als we stoppen, luistert de stilte stiekem mee. Wie kan mij zien, kan mij horen? Ik ben er niet, heb onderweg…

pjotr trekt als alle dagen de laatste tijd zijn beste kleren aan en gaat de heuvel af de toendra door het westen roept de zon heeft het gehoord pjotr haast zich voort hij moet voor het donker terug hij kan niet zonder licht maar eerst moet pjotr doen wat pjotr doet onder of achter de kist de aarde of een oven in lichter dan lucht of…

Lopend langs de IJssel kwamen eerst herinneringen ik liep er ooit met R tot Zwolle toen fietste ik met P in de wind tot de brug er overheen en terug Nu met jou, beiden met een hoedje in de zon De wind verwaait de klamme lucht Bedrijfspanden voorbij blijven we tussen wuivend groen en de rivier Als gindse overkant mooier lonkt en er…

Moet je eens proberen Wandelend te recreëren! Goed voor lijf en leden Je bloeddruk naar beneden Het zal je enthousiasmeren. Wat, …. lopen? Wadlopen.…

bladeren dwalen in het rond vinden uiteindelijk een plekje op de reeds bedekte grond onder warm gekleurde bladeren schuilt een egel, die geduldig wacht tot de winter komt het bankje, waar zich dagelijks de oude man bevond is beklad en verlaten het bankje wat wezenlijk voor hem bestond natte haren, zwarte poten een koude ondergrond zo wandelen…

ik liep in de fuik van laat avondlicht en hield je hand vast ontleedde een bloem, zag om naar waar we net nog liepen met zo weinig geluid, alsof niemand wist wie wij waren zonder wetenschap van uitdrukkelijk achterblijven zowel bomen, bladeren als vuilnisbak bestonden rond dezelfde tijd een vogel floot nog even als teder besluit…