inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 32.581):

De wandeling

Een slechte bui drijft mijn bewuste binnen, schildert de
wereld grauw, negatief gevoel omwolkt herinneringen,
destabiliseert mijn leven, ik zoek afleiding en wandel de
binnenstad in, de oude stad waar niets verandert trek ik
aan als ‘n warme jas, ze is helende pleister op kwellende
littekens; ik herdenk Kees P op de binnenplaats van het
Burgerweeshuis, waar hij opgroeide, kijk door zijn ogen
en zie wat hij zag; het is er stil, niets verandert er in het
oude gebouw aan de oever van de tijdstroom, verzonken
in gedachten loop ik in schemerige dimensies van voorbije
eeuwen, leer stenen spreken en hoor duizend stemmen;
zoals kinderen puberen op weg naar hun volwassenheid
pubert de mensheid op weg naar haar volwassenheid, de
ultieme beschaving waar het verstand gevoel controleert,
onze groeiende kennis rond ons bestaan gaat voor velen
te snel, zelfdoding neemt toe, de mens legt vaker voor en
na’s van z’n leven op de balans, hij raakt zijn houvast van
het geloof kwijt. Evolutie handhaaf de jeugdige levenslust
bij het ouder worden! of is dat soms te veel gevraagd?

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster Baas, 15 mei 2010


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 277

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)