Alle inzendingen over natuur

bijna had ik het gedaan en was ik op je gaan staan het voetgangerspad was van de regen nat eerst rook ik je geur en toen zag ik je kleur je bent te ver van huis gegaan hier hoor je immers niet te staan je bent te teer en fijn om hier alleen te zijn heb je van de ondergang gered en snel in het gras teruggezet je bent me te lief mijn…

op een zonnige zondag gingen wij in 3 uur op ontdekkingsreis rondom ons huis route zeven fietsend met behulp van de inmiddels beruchte fietsknooppuntenkaart in en rond Eindhoven zagen wij moderne stadswijken met idem huizen en vele oude boerderijen aardappelplanten in bloei hele velden vol paarse…

Het nest vond ik leeg het mereljong lag op het tuinpad dood geen heen en weer geen op en af geen trafiek meer de merel zweeg ergens was het stiller in mijn tuin er krasten kraaien hoog op het dak schor en hees kraaien krassen heel het jaar zei mijn vrouw…

Van de geur nog moe van de zon bloedrood van de dauw zo zwaar rozen in de ochtend hun stengels buigen…

als van fluweel aanschouw ik je rondingen die zorgvuldig in elkaar gedraaid samenkomen tot het hart van jouw schoonheid…

jij tekent de vrijheid balancerend op grote hoogte het kat en muisspel boven in de lucht intrigeert met grote snelheid scheer je langs zij aan zij totdat ik je plots verwelkomen mag onder het dak waar jij jouw jongen voedt…

Met stralen doorzeeft glanzend en weerkaatsend fonkelende morgendauw kleinood als een parel in water tot kristal gereinigd puurheid van sprankelend ochtendlicht en gouden stralen. Als liefde en teer geluk in prille zonnegloed die fluisterend zegt en glimlachend belooft dat verwachting deze dag ’t nieuwe licht ontsteekt na duister weer…

vlinder oh vlinder laat me je toch vangen vele uren heb ik je geschaduwd vol verlangen naar het schone naar het fijne uren liggend in het gras wilde voor heel even dat jij de mijne was vlinder oh vlinder vlij nou even zachtjes neer om je heel erg goed te bekijken en verlaat me weer…

vuige zuidenlucht buiten westen beroof je mij van de zomer opgelicht geef je mij op m'n donder rolwolkend en kolkend ga ik op de vlucht maar ik geniet, weer…

Zo graag zou ik nog eenmaal daar samen met je lopen langs die rivier genietend van watervogels of planten, met gewoon plezier in alledaagse landschap met koeien kalveren paarden of schapen in de wei wijzend op springende vissen in het water samen kijkend naar vogels in de lucht de verschillende vormen van de wilgen dikwijls denk ik daaraan…

Een merel kwam zich nestelen in mijn tuin een bloempot heeft hij uitgekozen achter een geranium wit vliegt hij af en aan op manshoogte ik kan er makkelijk aan hij kent mij Lancaster in zijn naam een bloempot aan een nagel zo wankel zo simpel zo lichamelijk is het bestaan vindingrijkheid daar komt het op aan…

nu de dreiging is gekomen en er wolken zijn ontstaan vertellen alle grote bomen van de regen komt eraan haal de was nu snel naar binnen hou de plu maar paraat het kan nu elk moment beginnen je weet wel hoe dat gaat als je toch de sprong gaat wagen ondanks gerommel in de lucht is dat om moeilijkheden vragen zelfs de vogels zijn gevlucht…

heb het bos ontsloten bomen en struiken zichtbaar gemaakt het wild heeft een bosrand de vennen verwaterd pas later plag ik de hei kan ik jou blij ontvangen weet jouw verlangen als koningin van het woud een landhuis van hout dit beschermd gezicht wil ik jou gaarne geven om er samen voor altijd te leven…

Het duizelt tomeloos ik tast naar houvast waar niets mij meer overeind houdt dit landschap stoot mij uit alle banen van gaan ik wil spreken maar hakkelend verstom ik slechts de stilte, hooguit een fluisteren mag hier binnentreden een ongrijpbare mengeling van kleuren, lijnen en contouren verdooft mij de ranke masten betasten de dampen die…

boven alles uit klonk onmiskenbaar het gefluit van een vogel ik volgde zijn tonen in loopjes en trillers ontdekte de melodie in zijn lied en refrein langzaam kwam vrede en rust de drukte voorbij maar hij sloot de avond in solo met stilte als tweede partij…

frappant hoe zonlicht de schaduw verleidt rokken doet opkrullen ze geeft haar hart bloot dieper gekleurd deint ze uitdagend dansend op het ritme van de wind die onverstoorbaar lijkt…

Het is donker... En 'k zie geen sterrengeflonker. Een wilde wind waait door de lucht. De wolken gaan snel op de vlucht! Het is nacht... En 'k hoop dat in de ochtend de stralende zon weer op me wacht!…

Een goudfazant schrijdt heel statig met een blik van - zijn hen al in het koren - hé heb je mij gezien…

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Zeg niet koolwitjes zijn het maar ze fladderen van links naar rechts naar boven naar beneden spotjes wit op groen op blauw op lila op lavendel kijk er eens naar fladderen maar onooglijk voorbijgaand in geheimschrift in codetaal…

Jouw schoonheid nooit beschreven jouw frisheid vanaf de morgendauw mijn liefde voor jouw is altijd gebleven vertolkt zich in zorgzame trouw je kleuren zijn niet te vervangen je vormen zo kunstig iel en teer het gemis van mijn diepste verlangen hervind ik in jouw schone klanken weer leven van zoveel afhankelijk dat toch alle liefde en rust…

Als ik iets bij naam zou willen noemen, Dan zijn het toch wel de prachtige bloemen. Zo zuiver en puur Is alleen de natuur. Ik hoor de bijtjes al zoemen.…

zorgzaam slaat de mees een regenworm in stukken voer voor haar jongen…

Dode takken, geknakt als riet in een zware storm, liggen verstrengeld, bedekt met glanzend groen sponsachtig mos krakend in hun breekbaarheid. Wollige witte knoppen van magnolia's hoge kantvaren en monarchrozen sieren de nevelige openbrekende hemel. Miezerige regen blijft vallen in stille eerbied. En met tijdloze blik sta ik ontroerd naar…

Suffig sta ik met één voet in de nacht naar de open bloeiende dag uit te kijken en snuif de zoete geur van vochtig gras. Regen valt met verstild getik op elk boomblad, varens buigen en knikken in druppelende cadans. Blonde grassoorten, tussen beuk en esdoorn verscholen, rimpelen goud-deinend in een bries. Het korstmos op stenen schittert…

Afgeknakt ligt hij scherp zijn doornen op de grond door de storm geveld het was te schoon te royaal te weelderig was zijn kroon…

Gij, berken, buig uw ranke lovertrossen! Strooi, rozen, op het zand èn sneeuw èn blad! Gij, zwaatlende olmen, nijg u naar het pad, En kus de dauw van sidderende mossen! En, snelgewiekte liederen der bossen, Stem aan èn zang èn lof! En, klimveil, dat De slanke, diepbeminde beuk omvat, Druk hechter aan de twijgen u, de rossen! Voorzegger,…

Gedragen op ragfijne vleugels van dromen, de dood en het leven onder mijn huid opgesloten, ontwaak ik. Geluidloze klanken van de nachtelijke hemel sterven weg in ijle dissonanten en veranderen in zacht ochtendgegons. Sterren dansen wijkend nu de dageraad eindeloos worstelt om de nieuwe dag van licht te voorzien. Ik wals in schemerlicht…

Trotse pijnen zien vorsend, maar minzaam neer op bescheiden eiken, ranke berken. Bomen of struiken mogen klanken sterken uit vogel- en kikkerkoor, bij stralend weer. Hier beleven mensenogen de eer klein leven vol grootheid te bemerken. Speurgrage, denkende handen werken in het rijk van betoverend bosmeer. Over de vennen strijkt bosbessenglans…

Ik zat waar zon op 't warme water scheen En gele bloemen bloeiden aan de kant; Het grazend vee ging door de weiden heen, De zomerlucht hing walmend over 't land. De wilgen waren zilverbleek en stil Voor 't stralend blauw, van wolk en nevel vrij; Een glazenmaker vloog, met lichtgetril Op 't parelmoerig vleugelgaas, voorbij. De schuwe vissen…