Alle inzendingen over kinderen

hun handen voeten en hun oren alles is groot zo veel groter dan ik hun monden ogen en hun ruzies alles is hard zoveel harder dan ik er is één ding dat ik beter veel beter kan dan jij ik kan zoveel zachter huilen zo zacht dat jij me niet horen kan zoveel zachter huil ik dan…

Zij hadden een stem in het licht vernomen: ‘Laat de kinderen tot mij komen.’ Daar gingen ze, zingende, hand in hand, Ernstig op weg naar het Heilige Land, Dwalende zonder gids, zonder held, Als een zwerm witte bijen over het veld. In de armen van een der kinderen lag Een wolken-wit lam en een kruis met een vlag. De mensen gaven…

Je weet dat ze bestaan, de schriele zwarte jongetjes van een jaar of zeven, acht die tevergeefs aanschuiven voor een lepel eten. Je weet het, en dat moet doorgaans volstaan, je wilt ze niet iedere dag in je gezicht gewreven krijgen. De aanblik is ondraaglijk. Je ziet zo’n jongetje en in één klap zie je ze allemaal, ooit. Alle jongetjes, alle…

Heerlijk kind met grote broer erg stoer Eén jaar gaat zo snel al flink tijd weet het wel Genoeg houden van je bent zo lief zeker oma's hartendief Ziekte weerhoudt alles te geven word ik oud? Lang genieten is wat ik wil tijd snelt maakt me kil Begrijp je later hoe ik je mis wanneer ik rust hoe ik je mis Blijf van je houden kind doe je best mijn…

(Voor mijn jarige zus, kamerlid en moeder) Vanuit die vloot van blauwe schuitjes is het schipperen met de wind, koersen naar een stem voor de meerderheid die sluw zwijgt achter een scheepskaart vol kleuterkrassen. Stormen van gebrul steken op en de zee wordt overvaren. Meer dan je inhaler, blijft het ideaal je kompas voor een zoveelste…

Wanneer hij van afgunst smelt En zich door spijt gekweld bekijkt Om de rijken met hun bakken geld Wiens existentie zo geweldig lijkt Traceert hij het levenspad achter de rug En hervindt in hem het kind zich retrospectief In zijn verdrongen verjongingsbron terug Lief steppend door de lang geleden straat Of met een boek onder de dekens Als…

gabba gabba hey omdat we het beu waren klein te blijven drukten we ons in er was eens een huis onder een avondval dicht tegen de muur om in behang te veranderen hoho zei de muur zo zijn we niet getrouwd ga het tapijt maar wakker kussen handen thuis zei het tapijt ik ben in training later als ik groot ben wil ik gras worden twaalf…

Mijn gedichten zijn mijn kindjes geboren uit welhaast niets ontsproten uit gevoel gedachten uit dat heerlijke tochtje op de fiets toen we beiden zo verschrikkelijk onbedaarlijk lachten weet je nog ‘t kwam werkelijk helemaal uit ‘t niets Uit die donkere dagen toen we van ellende maar wat in bed te liggen lagen somberheid was toen troef…

Nu weet ik wat het was, waardoor het kwam nu weet ik waarom ik zoveel van kinderen hou omdat het kind in mij, mij is afgenomen door die aanranding door kinderen; 7 jaar door die verzoeking van een pedoseksueel; 10 jaar door die opmerking van een maatschappelijk werker, 14 jaar Ik was een zeer spontaan kind gek op alles en iedereen, onderzoekend…

Hij schoot vanop het trottoir rechtdoor de weg op. Blik op niks. Niet eens op het zebrapad, want dat was er niet. Alles dichtgooien was de enige optie. Hij kletterde onderuit. Verdwaasd keek hij ons aan. De pijn moest nog komen, pijn heeft geen haast. Hoeveel geluk hij heeft gehad, beseft hij wellicht niet. Ventjes van pakweg veertien doen…

van ’t geduld word ik zienderogen ouder van andere ouders die me staan ouder worden uit aanblik 'krijg ik de gnuivende knipogen ze doet alsof ze mijn zon is draait me een paar miljard lichtjaar om haar vinger ze zet een dansje in draallalaa draallalaa, draal en draalt tot het zadel van mijn bakfiets afzakt lankmoedig bekneld in mijn schoenen…

Zij kon mij niet helpen met leven dat moest ik zelf doen, maar bij haar gedichten kon ik vertroosting en liefde vinden, kushandjes door de lucht, vangen maar onbreekbaar Wij waren te oud om kinderen scheppen, maar er was een prof die van origami een kind kon maken het huilde bij het afscheid nemen wij hadden echter een dochter Om mee…

telkens weer de onmacht en schaamte keer na keer de hoop en wens dat het stoppen zal vol verwachting ook klopt steeds het hart dat in stilte schreeuwt laat iemand het zien iemand het zeggen veilig willen zijn voor een pak slaag bij wie jou betekenen zonder angst en pijn voor onbegrepen haat wat ook gedaan of gelaten te begrijpen…

Deze novemberdag begint niet zonnig je gedachten gingen te vroeg op pad te veel spoken en andere zaken spinrag en vallend blad. Zoveel woorden en amper nog plaats je spreekt over hoe de tijd voorbij ging. Niets klinkt en oogt vanzelfsprekend het blad valt en leven dreunt dit moment is niet meer en niet minder dat wat je verstilde weemoed…

Mijn kleine vent vier jaar geleden liefdevol ontvangen de zoon van mijn zoon na een ontembaar verlangen Wat maak je allemaal mee je leert drinken, eten, slapen, spelen, maar ook houden van iemand die er altijd voor je is, om je te strelen Omrollen, kruipen en lopen luisteren, begrijpen en zien praten van iets naar hele zinnen tellen van…

Mijn kleine man, het is de laatste keer dat je kwam. De vrijdagen waren speciaal. Ik zie je zo graag mijn kleine spruit. Je kan zo hartelijk lachen om domme dingen. Je leert heel snel en brabbelt er op los. Je eigen taaltje begrijp ik niet, maar je bedoelt het zeker goed. Ik geef je kleine dingen mee, die je in het jonge leventje van jou…

De band tussen moeder en kind is een onlosmakelijke staat ook los van welke willekeurige wetenschap Maar toont telkenmale aan dat de vader vooral z’n best moet doen iets van dat natuurlijke te veroveren Deze schrijver en zeer invoelbare vader zal daar meer dan z’n best voor doen In het besef, dat het, het kind is onze gehandicapte…

tijger Tim is vaak alleen niemand om te spelen gelukkig heeft hij een step te leen zal hij zich niet vervelen Truus en Co, meestal samen rennen vrolijk door het bos plukken zomers blauwe bramen en zien weleens een rode vos aan het einde van het pad vlak bij de kastanjeboom zit tijger Tim stil op zijn gat hij voelt zich treurig, voelt…

ik kom niet uit mijn woorden maar een koprol kan ik wel! als ik bounce lukt alles beter dan wil ieder woordje als een wonder ineens wel!…

Ach mijn kind, wat moet er worden Van jouw wereld en de mijne Nu de kloof van generatie Slechts op de markt nog kan bestaan. Lege kramen, leger raken, Luister niet, maar hoor marsmuziek, Het vult de kamer, straks de straten, Sla op de vlucht, maar waar naar toe! Waar is veilige omgeving, Waar de school die weigert dit, Wat ongewenst is…

Het was een huis vol kleine confidenties. De deuren stonden altijd op een kier: ik kon de bibelots soms horen praten, de glans van tafelzilver leek een teken. Ook woonden ouders er nog ernstig in leven. Ik durfde 's avonds niet te komen waar slechts fantomen mochten wonen, eendrachtig samenhokkend in de nok, met schilferige stemmen in falset…

twaalf regels in een zondagse courant stiefvader brengt overleden kind naar het politiebureau zij was slechts twaalf lentes wat kan er in hemelsnaam zijn voorgevallen dat dit iemand deed besluiten de zon uit jouw gezicht te halen jij kleine meid in de bloei van jouw leven niets rest dan stil verdriet…

Hij stapt behoedzaam en ziet grijs van zorgen dat hij geen muis of mier of mens vertrapt. De rafelige oren vaal gelapt, een slurf hangt uit, het slimme oog verborgen. Als zak van Sinterklaas zou hij voldoen, met in het rommelige vel cadeaus zoals entreekaartjes voor circusshows, veel pinda's, boekensteunen, een klaroen. Ik weet…

Hoe belangrijk in het leven kunnen dochters zijn. Waar je alles mee kunt delen je vreugde, verdriet of een geheim. Zulke dochters zijn een zegen waar je op vertrouwen kan. Ze zijn een verrijking in mijn leven, hier ben ik van bewust als ik wordt gekust. Zo gaan de jaren door en geniet ik elke dag van alle mooie dingen, die ik met hun delen…

wakker worden is bewegen, draaien wakker zijn is spelen, kraaien schone luier, ontbijten, poepen zeurderig om aandacht roepen schreeuwen, huilen, hoppen, schrikken yoghurt van een lepel likken slagroom met je handen eten vieze broek en van niets weten altijd lachen, vrolijk doen krijg voor iedere grimas een zoen dat ik lief ben en bijzonder…

later wil Jeppe het allemaal weten hoe lief hij was, hoe stout wat hij wel en niet mocht eten wat was goed en wat was fout of hij vaak huilde en voor het eerst lachte of hij dronk met zijn hèle mond en of hij soms op kusjes wachtte al zat zijn luier onder de stront wie toch die leuke liedjes kende met wie hij speelde, kleuren kon wie hem…

eigenlijk wil ik helemaal niks niet spelen, niet rennen, niks helemaal niks mijn ogen doe ik vandaag niet open en op mijn benen ga ik niet lopen gisteren was ik nog heel actief wat was ik toen uitzonderlijk lief eigenlijk doe ik niets vandaag niet kleuren, niet zwemmen, niks helemaal niks mijn ogen maak ik nog steeds niet open en ook mijn…

Drie maanden nu Wakkere oogjes, zoeklichten aan Ieder wil in het schijnsel staan Je armpjes rekken Je beentjes strekken Jij kleine trekpop Jij hartensmelter Kom op m'n arm vast en warm tegen m'n lijf oud en stijf Ik schut je hoofdje dat draait en zwaait kijkt en kraait naar wuivende takken naar ganzen die gakken naar wolkenluchten…

De ene jongen blijft vijftien voor de eeuwigheid. De andere jongen blijft altijd acht. Zij zijn beiden verdronken. Twee jongens die verlangend hadden uitgekeken naar de grote vakantie. Twee jongens die kind waren, kleinkind, scoutskameraad, klasgenoot voetbalvriendje. Maar ook twee jongens die op 1 september niet meer naar school terug keren…

Vrijdag zijn ze, naar aloude traditie, weer eens gelost, de onsterfelijken. Met tienduizenden zijn ze ’s morgens uitgezwermd naar school. Je leert het nooit af, Als ouder, wanneer je je duivenjong kommerloos ziet wegfladderen: die even begrijpelijke als zinloze bezorgdheid - als ze maar heelhuids terugkeren. Want dat het zal gebeuren,…