Hartenkreten

hartenkreet (nr. 32.140):

ach

Ach,

er was eens een vrouw
Die haar eigen wandelgangen en leven leiden wou
en deze vrouw kwam uit een christelijk gezin,
en wist niet, dat deze kennis haar leven leiden zou

en zij trouwde vele mannen, en beging de grootste zonden
het kon niet vreemd genoeg, of ze was er mee verbonden!
En haar familie, die ze lief had,
Daar raakte ze van ontbonden

ach

en die familie, die zij lief had, kon het niet waarderen
en wilde dan ook niet, deze dingen niet accepteren
en begon uit jaloezie
het één en ander te organiseren

zij wilden niet dat iemand het leven zou beleven,
alle dingen maar kon doen, en zich in elk feest maar kon begeven
terwijl zij het liefst maar ietwat braaf
voor hun ouders konden leven

ach

deze vrouw werd ouder, en werd toen plotseling
gewezen op de fouten, als aardse sterveling,
en ze zag ineens het leven
als een mislukkeling

en ze weende en ze bad, tot de allerhoogste Heer
dat zij in al die zonden, in Zijn genadetijd verkeer,
en dat ze al die tijd
Hem niet zag als deze God de Heer

Ach

ze bad om niet om vergeving, of om genadetijd,
nee, dat had ze niet verdient, nee, zij had grote spijt,
en zij wilde daar haar leven,
toch iets anders was bereid,

o

deze vrouw is door de God, beëdigd in Het Leven
zij heeft van hem gekregen, genade is haar gegeven
want van deze grove vrouw,
welke in haar foute wezen
zal Hij dankbaar worden aanbeden, en ten hoogste worden geprezen!

Maar al die grote zonden
Welke zo mooi waren in haar ogen
Zullen in het Eeuwig leven
Haar als een grote schuld doen wegen