Alle inzendingen over kinderen

De grenzen van de beeldende kunst zijn verlegd: een schoen is een kunstvoorwerp De grenzen van muziek zijn verlegd: schoengekraak is muziek De grenzen van ballet zijn verlegd: lopen is dans De grenzen van poëzie zijn verlegd: de maat in een kinderschoen is een gedicht Bianca - 1½ loopt op haar eerste schoenen door de kamer -…

Vol sombere doemgedachten geraakte ik in een straat waar meisjes aan 't spelen waren en we kwamen aan de praat. Turkse en Surinaamse en sommige autochtoon en ze hadden er nauwelijks weet van, ze speelden daar gewoon. Mijn sombere visioenen van een wereld die verging, vervaagden in 't licht van die kinderen tot een herinnering. Want…

Ene vertelling Jantje zag eens pruimen hangen, O! als eieren zo groot. 't Scheen, dat Jantje wou gaan plukken, Schoon zijn vader 't hem verbood. Hier is, zei hij, noch mijn vader, Noch de tuinman, die het ziet: Aan een boom, zo vol geladen, mist men vijf zes pruimen niet. Maar ik wil gehoorzaam wezen, En niet plukken: ik…

Zijn kom-me-niet-te-na-verbod Wordt vooralsnog niet opgeheven Het is des peuters te weerstreven Maar soms is het gewoon te zot Een driftbui krijgen en geen stap Willen verzetten en gaan gillen En stampvoeten en niks meer willen Hoe zwaar valt dan het ouderschap Wat vang je met zo'n doerak aan Prop je hem in de wandelwagen Waardoor zijn…

Ik droomde van mijn dochter Giulia, ze kon lopen verbazing maakte plaats voor vreugde ik rende naar haar toe ik omarmde haar hurkend op m'n knieën ik hield haar stevig vast zij mij, 3 jaar oud een verrukkelijk moment mijn ogen traande niet maar werden groter van geluk wat een heerlijk moment ook al was het een droom ik koester deze al…

Het zwembad in om daar mijn voeten nat te maken eruit om met die natte voeten de tegels naast het zwembad aan te raken kijken hoe de tegeltenen verdwijnen in de zon. Een foto die tevoorschijn komt maar dan andersom. In het bad uit het bad ik zong een lied dat ik op school geleerd had. 'Looft den heer want hij is goed' en…

Ik moest uit de kast En ik zocht naar een list Ik wilde niet eindigen Van de kast in de kist Het moment uitgekozen De woorden in nette taal En na wat tussenpozen Tussen dessert en journaal Ik had het er zwaar mee te stellen Dus nam mijn moeder even apart Mam, ik moet je wat vertellen En bereidde zo voor op de komende smart Mam, van…

We lagen daar die lente In het gegiechel van ons kind zijn Met onze ruggen in het wilde gras En keken naar de helderblauwe hemel Er trokken dunne witte wolken over ons heen Gedreven door een briesje dat ook onze wangen vond En er was alleen dat Voor de rest waren onze hoofden leeg En onze harten vol Die wolken zijn er nog, gedreven door…

Ergens was een enorme explosie hier bleef het stil. Stilte die licht leek en rustig. Rustig deden we de dingen die we altijd doen. We kwamen tot elkaar en namen afstand. We rookten onze makrelen en smeerden onze kelen. We gingen vliegen naar de zon kozen voor een veilig land. Ergens in het heelal een enorme explosie. Ergens op aarde…

nog altijd zwermt verdriet in de schaduw van haar lijf altijd nog schuift het gemis over haar huid zwerft het verdriet onder de hemel door nog altijd breekt een steen het fragiele hart altijd nog is er de pijn die haar lichaam kneedt die nooit meer overgaat…

Ik zou niet willen denken aan de dood. Maar met elke stap die ik zet vermorzel ik diertjes die ik niet zie of herken. Ik moet ook leven met Karel die wormen de kop afbijt en Daan die spinnen minder dan acht poten gunt en ik geef toe: ik kluif het laatste stukje kip van bot. Kan ik nog dieper vallen? Kan er niet een kikker komen die ik dapper…

Midden in de winter, de koude was snijdbaar, kwam het kind in de nacht op de wereld. De ijzige wind sloeg gaten in de sneeuw. De moeder die in barensnood alles vergat wat ooit belangrijk was. Op de Noordzee voer de vader de haven tegemoet. Wetend dat zijn kind In deze nacht geboren werd en dat zijn eerste taak zou zijn het aangeven…

in een wereld vol schermen, klikken en swipen waar letters en duimen voortdurend bewegen in boeken, in pixels, in filmpjes vol verhalen wacht een wereld om in te verdwalen een moeder, een vader, een kind op de bank een tablet, een boekje – digitaal en oprecht samen verdwalen in werelden zo groot waarin draken vliegen en helden rennen een…

Ik sta naast je bed Er zingt iets in mijn oren alsof je slaap de melodie kent van toen. Kind, je huid laat een bloemengeur toe je bent je vaders gedicht mijn Ierse roos je rijdt op wilde paarden en je spreekt wijze taal. Ik luister naar het sterven van mijn moeder, terwijl de dood aan jouw masker begon te kerven. ---------------------…

Een kind fantaseert wel hoe dood zijn zou zijn, maar -- niet hoe oud zijn is.…

Kleine held, op fiets zo licht,
zweeft door ’t heelal, een sterrengezicht.
Geen knal, maar zachte trap,
de maan is klein, de hemel wijd open. Voorbij planeten, groot en klein,
de sterren twinkelen, ’t is fijn.
Een droomreis, zo oneindig klaar,
een kind op de fiets, wonderbaar. Geen verdriet hier, enkel lach,
fietsend door de sterrenpracht.
Zo klein…

Ik sta op Barteljorisstraat, het is donker en ik ben alleen. Toch is het licht nog om me heen en hoor ik drukke kinderpraat. Met Haarlem ben ik vaak wel blij: het Spaarne blinkt, Frans Hals lacht aan; graag wil ik er wat langer staan, maar dobbelsteen rolt weer naar mij. Een moederstem: ‘kom jongens, stop’. Na nachtzoen, plas en…

vandaag draag ik twee sokken, niet als paar maar als teken dat jij er mag zijn, precies zoals je bent een stip, een streep, een kleur zo fel speciaal samen vormen zij jouw unieke verhaal jouw lach, jouw kracht, zo puur, zo klein maakt de wereld zachter, mooier, fijn jij ziet wat wij vaak niet meer zien geeft liefde en onvoorwaardelijke…

Slaap maar,... slaap maar,... slaap, Zag je 't witte schaap Niet van uit de hemelweiden Door het venster binnenglijden? Kijk, je kleine bedje is vol Zachte witte hemelwol. Droom maar,... droom maar,... droom, Dat je aan hemels zoom Zelf als schaapje danste, en speelde Met de Herder, die je streelde. 'k Zie 't en zeg, deemoedig trots:…

Zij laten mij niet los die heldre ogen Van 't stille kindje aan de dood gewijd, Op moeders armen in onnozelheid Gezeten en zo neerziend uit den hoge. Heel d'avond door heeft er die blik gewogen, Over mij henen als een majesteit Van onverwonderde genadigheid, Dichtbij en ver en altijd onbetogen. En nog de loutring over mij blijft wachten,…

Kinderen roeren in de ketel, ze brouwen -- borrelend geluk.…

Er was eens een insectje, klein en blij Eentje met een angel, je weet wel: een bij Het wist: de winter is nabij Het maakte honing en niet uit liefhebberij Maar voor de koningin, een hele karwei Het dacht: nog één keer naar de vallei In het dal, daar ligt een geurige wei Met de zoetste smaak, die van aardbei Het keerde terug, volgevreten na die…

Hij sluit de ogen en de wereld opent zich. Hij valt terwijl geen ding op diepte duidt begeven wanden het, verzakt de vloer, stormt lucht naar binnen. Stort hij er in, maatloos. Elk slaapliedje is een proloog, een hoge stem die gaten in zijn hoofd zingt. Slaap bolt de rokken van het huis. Het nest zwalkt als een schip. Hij beeft, hij…

kom ik thuis wil ik je bellen bellen met beeld zo je elke dag even je leven met me deelt ik wil mee delen in wat je mee maakt ik wil je stapjes zien zetten voor je weer slaapt…

Schroei je pootjes niet op deze vleugelloze vlucht zul je de doornen vermijden? Pas op de engelen vliegen laag zou je de andere kant bereiken niet verdwijnen in het zwarte water? Verlies de milde goden niet uit het oog onthoud de volheid van het landschap wie loopt iets mis in stilgevallen tijd? Van herinneringen weet je veel van onthechten…

In de razende nacht brullen golven luid vol schuim doen het grote zeeschip wilde steigerdans maken in de gerieflijke hut ligt het reislustige echtpaar naar en draaierig rusteloos woelend op het bed hun peuter gniffelt om pa´s en ma´s geklaag prevelt onhoorbaar in zichzelf de zee heeft het hoogste woord maar praat steeds gedempter wel…

klokken luiden zacht, de wereld roept, maar ik zwijg. muren zijn mijn thuis. woorden gaan voorbij, ik wil ze graag begrijpen, maar ze overspoelen. te groot, veel te druk, in de klas verdween ik stil. verdwaald in mezelf. diep in mijn dromen, buiten lachen, samen zijn. als vriend en leerling. hoor je mij soms fluist’ren? reik je…

het kind onder de appelboom telt tot honderd, ze draait zich om en loopt door de zonverlichte, gele tuin waar hebben ze zich verstopt? dan vliegen ze langs haar naar de boom, krijsend en met wel honderd bewegingen tegelijk ze weet niet waar ze het zoeken moet ze knijpt in een appel en noemt hem appel, appel. ------------------------…

zij rolt met haar ogen, haar blik op standje stil woorden stormen als wolken wild door de lucht ze woont met schuilend hart in haar kamer een wereld apart, vol dromen en geheimen een muur vol posters, een kast vol chaos de playlist een mix van verdriet en applaus de regels zijn rekbaar, de grenzen hun strijd en in die chaos zoeken ze ook veiligheid…

In de huiskamer ziet de zuigeling vanuit zijn wieg soms vertrouwde gestalten over hem heen buigen graag méér naar mij kijken daarom huil ik eens flink luid getrippel nadert drie vingers werken snel lief gemompel troost daarbij het doosje boven mijn hoofd laat weer blij zijn wijs horen tonen strelen zacht doen de waakzame lakentjes…