Alle inzendingen over wereld

Een ochtend in maart Het zonnetje wat door de wolken schijnt Het begin van een nieuwe dag kleine zorgen, grote gedachten Dan boem bam, knal een korte klap Een ochtend in maart Het zonnestraaltje wat door de knal verdwijnt grote zorgen, wereldwijd!…

ik weet niet hoeveel geloven er zijn ben geen theoloog of filosoof hang niets aan heb geen geloof maar als er dan toch zoveel goden zijn en allemaal zo vredelievend als wordt verteld laten zij allen dan eens rond de tafel gaan zitten en een einde maken aan al dit zinloze geweld…

De wereld doet soms zo'n pijn, of liever gezegd, de mensen daarin. Alles moet kapot, verdreven, of bespot. Oorlogen om wat van wie en delen doen we niet. Blind voor morgen graven we ons eigen graf. Spijt komt altijd te laat en achteraf. Jaren van nu schamen ze zich dood, iedereen keek toe en niemand die er iets om gaf…

Soms voel ik me een mier opgeslokt door plicht en alledag. De zin van leven, mijn leven, wellicht niet eens een rimpeling tussen zovelen. Misschien zijn wij een blauwprint Neanderthalers nog die uiteindelijk op vele planeten bestaan, en waar wij dan op die verre werelden zijn geëvolueerd in humaan.…

De roep van de wereld gaat over de hele wereld uit. Tot de laatste snik toe is de wereld bewogen, want door de mensheid ging zij slechts achteruit. Niets kon haar ooit verstoren, want voor de mensheid heeft zij alle hemels bestormd. Nergens vindt men op haar nog de sporen, die uit haar oorsprong werden gevormd. De roep van de wereld…

Over vele jaren van nu is iedereen gechipt, gedeeltelijk robot, is niets een raadsel meer, wij bijna alwetend en krijg je updates over je gezondheid; of je te vet gegeten hebt of je bloeddruk gevaarlijk hoog. Foto's zijn te downloaden uit de beelden in je hoofd, en emoties zijn te lezen in een gemoedsrapport. Als je hart stopt met…

dromen van verre einders fantaseren over het onbekende landschap achter gindse horizon er bestaan verhalen van reizigers die er ooit zijn geweest... doch liever kijk ik met eigen ogen wat er zoal aan ontbreekt zo blijft het zoeken naar Utopia vooralsnog onvoltooid…

door de bomen naar de hemel starend vertwijfeld raken of waarheid bevrijdend zou werken omdat velen voelen hoe vreselijk beangstigend het is om midden het weten verdwaald te raken…

Als toevalstreffer geslaagd en prikkeldraad beschouwd als mislukt Volle maan als flitser goed verlicht én vaders- én 't-kinds gezicht* Auteur Umberto Eco heeft het tijdelijke voor het eeuwige moeten ruilen. DE NAAM VAN DE ROOS; slechts voor hen...** Umberto Eco; 5 januari 1932 - 19 februari 2016 * World Press Photo 2015 **Zijn…

We kunnen er niet omheen. de wereld verdient de nieuwste uitgave, ook voor gekroonde narren in hun camouflage ondergoed die zich moeiteloos lijken te herklonen, raven die zichzelf strikken in een monotoon zelfbejag niet voor mens en dier van zuurstofrijk bloed de allerlaatste tonen in een verworven woordenschat gestoken door de schoonheid…

Als mijn wereld in brand staat; de wereld om mij heen. De bouwsels van mijn dromen afgebroken worden tot de laatste steen. Als mijn wereld niet meer draait om zijn dagelijkse zon. De duisternis overschaduwt het licht waar het eens begon. Als mijn wereld niet meer rond is, maar een helling naar het ravijn. Ik in de diepte val, en zo verlies…

Een tovertol met bomen. Een tovertol die draait in het rond. Ergens een plek om op haar te dromen, doet mij denken dat ik niet voor niets bestond. Gegrepen te zijn door het voorrecht om met de zwaartekracht om te gaan; is een strijd om te leven mij overkomen; leven en laten leven geeft reden te bestaan. Een goochelaar schept illusies.…

Vechten, vechten, mensenrechten, mama Biba warmt zich bij het vuur. Mama Biba wil voor rechten vechten. Voor haar kinderen strijdt zij uur na uur. Vechten, vechten, mensenrechten, mama Biba strijdt voor de vrije mens. Mama Biba wil de daders berechten die wars zijn van enige morele grens. Vechten, vechten, broederstrijd, mama Biba voor…

Klaar zat hij met thee en glazen Snoeperij zelfs en een vriendelijk woord Op een bergtop had hij zich genesteld ons zien klimmen gelijk.... een berggeit opgaand in 'n leeg landschap Knap,'t heeft mij -toerist hier- doen.... verbazen Gastvrijheid als vanzelfsprekend.…

er woont een wereld terug in mij waarin huizen vol met mensen lachen en leven bomen hoopvol wachten op bladeren uit hun knop vogels hun mooiste liederen fluiten kinderen onschuldig buiten spelen op het plein ik loop daar en denk wat heerlijk om hier weer te zijn…

Het leven is hard, mensen zijn raar, Dat is wat ik elke dag ervaar. Iedere keer word ik weer gekweld Door die verwoestende kracht van geld. Mensen zijn egoïstisch en blind, sluiten hun ogen Voor de wereld die ze zojuist hebben bedrogen. De schoonheid en puurheid van de natuur vergeten, Het negeren van de doordringende kreten. Het verbergen van…

Ooit kende ik een woord, met één betekenis als verhaal. Ik zag door mijn raam dat vogels vliegen en ik wist, die boom is al oud. Zo is dat, vandaag de dag, nog niet anders. Maar dat ene woord, heeft in mijn zicht nu, één ding verloren, zijn eenvoud. Nu zie ik, vogels ze gaan op reis om het warm te blijven houden Nu zie ik, ze herhalen hun…

toen de rivier in nevelen was gehuld dacht hij aan het rood van ijzer en aan blauw het blauw van koper toen hij de rand van de rivier naderde zag hij haar verscheurde lichaam in de weerloze kleur van bloed in het vertrapte gras hij hief het hoofd naar de loodgrijze hemel een rauwe schreeuw doorkliefde de stilte hij sloeg de handen…

Ik reisde 39 maal om de zon, en ben halverwege ronde 40. Ik heb het heelal gezien en de zwaartekracht verleid. Ontelbare keren kwam ik los, maar aarde trok me altijd terug. Nu ren ik achteruit tegen de draaiing in, op een dag stijg ik op en versla de tijd.…

Waarschijnlijk zult u het ook zo ervaren, als u een ander wilt evenaren. Het is een van uw dromen Om op gelijke hoogte te komen, Gelijk op te stomen. Maar de evenaar heeft het rare, Dat je die niet kunt evenaren.…

Hij zwerft eenzelvig op de werf kerft diepe krassen met zijn stem het scherpst van elke vlucht en trede breng de huivering in mijn lichaam, het zijn de onbekenden op mijn erf, of die kraai die vleugellam schipbreuk leed kleur of niet, verwondt door zijn diepste geloof of scherf, hield met beide vlerken beet, door eigen ziel zijn thuisland…

Dromend op geboortegrond uit Syrië of Nederland kijken kleine ogen rond in het grote mensenland Spelend met zijn knuffelbeer zonder olie, geld of macht wacht een mensje klein en teer tot zijn flesje wordt gebracht. Lachend van geluk onschuldig kinderbrein gaaf en ook niet stuk 't geweten is nog rein Mensje op de tast naar liefde…

Elke nacht breek ik de hemel, steeds een stukje verder open. Ik voel de bui namelijk al hangen; er zijn straks geen plekken meer te geef. Dus maak ik hem elke keer wat groter, want doodgaan doen we veel te veel. En al die zielen wegen zwaar. Om te voorkomen dat ze barst, sta ik het dodenrijk te rekken. Zodat wij rustig kunnen sterven…

De Turken schieten zonder enige aanleiding van dreiging, in angstreflex een Russisch gevechtsvliegtuig neer. De Syrische rebellen vieren het wrange feit dat ze één van de piloten hebben doodgeschoten. Weer zo'n oude baardaap voor de tv-lens die stupide 'Allah akbar!' joelt, alsof het feest zou zijn. Die grote gekken worden blijkbaar…

Wanneer ik bij mijn moeders ouders kwam, lag daar in de kast, tussen verre werelden, een grote schelp. Hij was oranje en opa leerde me "aan je oor hoor je het golven", en het ruisen nam me mee. Al jaren ligt die schelp nu hier, in mijn kast, hoewel wat stoffig, immer ruist daar nog opa en zijn zee.…

Een westerling is honderd Arabieren waard of duizend Afrikanen Dat is de prijs op de wereldmarkt voor nieuws gedrenkt in tranen Wij rouwen zoals het hoort voor mensen van onze soort en tonen eensgezind welk onheil ons verbindt Hijsen halfstok de driekleur met een kwezelige geur…

Op het gemeentehuis De vlag halfstok Profielfoto's in verticale Nationale kleuren Wakker worden Zonder iets te merken Een luie zaterdagochtend Een croissantje gehaald Hoe anders Is het met het bericht Dat de oorlog Nabij is, heel nabij Voor het allereest Krijg ik spijt Van mijn kinderwens Met dit besef De angst daar in Parijs…

Verlichte getuigen van schimmig samenspel staan samen, en tegen elkaar aan te palen. Nachten worden doorklieft met het schreien, zo schel, van echo's die wonen in enge verhalen. Flikkerend knijpen zij donker, open en dicht, verjagen schemer, zwervend achtergelaten. Standvastig wordt t schijnsel op hen gericht, die weten van het duister op…

Verloren van paden, in het wild verdwalen, wil ik overleven, terug naar simpel zijn. Waar wildernis zich oneindig laat herhalen, mij kokhalzend opslokt, en ik gulzig verdwijn. Betreden wil ik, die eindigheid der dagen, het kloppend voelen, weten van de essentie. Martel mij barbaars, tot ik ruwheid kan dragen, murw getemd, tot de kern van existentie…

Trottoirs breken open 't verzet is begonnen tegen een vlak bestaan. Vanuit de kieren tussen tegels gluurt rebellie het kubisme moedig aan. De wereld ligt vierkant omkaderd tussen lijnen verdeeld. Wat krom is moet recht of wijken voor een perfect abstract beeld. 't Craquelé verraadt afwijkingen in evenwicht Begrensde…