Alle inzendingen over algemeen

Liefde geproefd in levensjaren zoeken woorden die diepte geven aan oden brengend van liefdesleven een mensen leven van liefde ontdaan versterkt verlangen naar liefde beleven meer dan woorden kunnen verslaan vind maar woorden voor honger en oorlog voor kindsoldaten het zinloos geweld woorden die het leed beschrijven woorden…

gekweld door impotentie aambeien en artrose met hypertensie behept en permanente winderigheid door vrouwen angstig gemeden ben ik een effrayante en bezeten oude dwaas senes bis pueri een verstokte pessimist ongeschoren, depressief omringd door sombere geuren slapeloos van neurosen en talloze fobieën verteerd door mensenhaat ook nog…

Voor één keer, als je dat kunt, genieten van wat je wordt gegunt. Voor één keer, met volle kracht, genieten van de dag en de nacht. Voor één keer, zonder zorgen, op 'n rots uitkijken naar morgen. Voor één keer, met open ogen, weten dat we écht leven mogen. Want hou je je ziende blind voor al wat je op je weg vindt, en doof voor elke tedere…

Mijmerend achter een goed glas wijn, denk ik aan soldaten die marcheren, aan de kracht van het geweld. En dan voel ik weer even de pijn, zie ik mensen die niet willen leren. Mensen in de ban van macht, geld. Ik weet hoe eenzaam eenzaam kan zijn, hoe 't leven zich van je af kan keren, als alleen maar de winst nog telt. En buiten, buiten…

weet zij veel wat dichten is dat het de lezer is die schept... hérschept wat dichters verzinnen in gedachten, luidop als ooit Cees Buddingh’ nooit versagend gaat ze door én door met penselen van haar versjes waarvan André Hazes post mortem een stijve krijgt…

De taal slaapt je hoort haar stilte voor de storm het seizoen barst los wanneer het ochtendlicht gloort wordt zij ook in haar slaap gestoord met een vriendelijk gebaar verwelkom ik haar letter voor letter in een uitgesneden licht heft zij haar armen op ongemerkt ontstaat dit dicht…

als een zielige meeuw oliebesmeurd sleept hij zich voort strompelend over vervuilde stranden geen vleugels meer om vrij over golven te zweven boven wolken ook met kalme machtige vleugelslag hij dreigt te vallen voorgoed met angst in zijn ogen staart hij nog eenmaal vertwijfeld omhoog . maar alsof van boven komend besef…

Na regen, komt zonneschijn, het kan toch allemaal zo mooi zijn. De ketting, waaraan druppelsgewijs het water naar beneden druipt. Tergend traag, druppel bij druppel zuigt het water zich vast aan de schakels. Die geven het aan de andere aaneengeschakelde halve manen door, tot ze zijn aangekomen in een houten ton, of op het slurpende gras.…

bewegingloos naar vlakke zijde kartelt de abstractie ronding weg buigt zij in kil gevormde schaduw zijn onbehouwen wachten naar vorming toe…

Vlakke land met je vergezichten, met je grijze wolken partijen, met je duinen, dorpen en steden, zo leef je in mijn hart en ziel. Met weidevelden als gedichten, waar je zo poetisch kan vrijen. Met je toekomst en je verleden, oude steegjes waar ik voor viel. Mijn vlakke land, mijn thuis, waar ik leef en zal sterven, waar ik huil en waar…

langzaam losgelaten door de van gisteren moe-gewaaide wind en nog niet gegrepen door de maalstroom van een nieuwe leef-je-leven dag drijf ik slechts omringd door nog te dromen dromen reik ik rechtstreeks door de spiegel van de hemel onbevangen naar de bodem van mijn eigen ziel en ga voor anker zonder anker…

Een eeuwigheid in de rij een kar tegen mijn schenen "ik weeg nog even de prei" en opeens is mijn buurvrouw verdwenen Een zucht verlaat mijn lippen "wie heeft mijn kassarollen gestolen?" ik heb behoefte om stilletjes weg te glippen maar de wortels schieten al uit mijn zolen In de aanbieding de stoofpeer rode wijn moet altijd plat en…

Het kost niet zoveel iemand een glimlach te schenken, je hand op te steken voor een vriendelijke groet zoiets kan de zon laten schijnen, in een hart van een mens die je zomaar ontmoet... Het kost niet zoveel je hand uit te steken, om voor een ander een beetje behulpzaam te zijn Een dankbare blik is de beloning, al was de moeite voor jezelf…

Vergeten velden met vergeten bloemen, die aangeraakt worden door de wind. Tijd verstrijkt zwijgend maar kalm, en niemand die de ijzige stilte breekt. Vergeten helden die we niet roemen, liggen in graven die je hier vindt. De dood verspreidt reukloze walm, als de priester stil zijn amen spreekt. Mosterdgas dat allang is vervlogen, maar in…

Wel hel en verdommenis Kun je mij nog meer spelbreken? Ik mat mij een pak aan En het wordt zowaar van mijn vege lijf getrokken Daar sta ik nu Rimpelend in het voetlicht Demotivatie uit te stralen In helderwitte strepen Publiekelijk en integraal Laten we er een televisieserie van maken Het schijnt dat vernederingen goed bekeken worden (hoopvol…

Waar het baksteen hoekt en de kabouterstraatjes zich splitsen met bankjes, poortjes, doorsluipgaatjes, daar speelden wij: bliezen een riddertijd door de buis:19 mm ¾ creme wavin pvc bestemd voor stroomdraden en goedkope hoela-hoep, Alles was goed want El Cid en zijn makker beheersten de steden van Spanje en speelden eventueel bij regen…

Bluetooth, dualband en ringtone, MP3, digitaal en ledflash Screensaver, java en Icoon WAP, UMTS, digitaal en SMS GPRS, MMS, VGA en truetone display's, beltegoed en ruisniveau downloaden en polyfone luidsprekers en streaming video oplaadbare batterij en resolutie kleurenscherm en mediaspeler reisadapter, nieuwe revolutie oortelefoon en…

Op het versleten podium, staat de eerste dichter reeds klaar, in het licht van een zwak schijnsel, citeert hij zijn eerste frasen, In een voelend timbre, verteld hij over een reis, van een verliefd stel, het publiek luistert intens, Een reis met de trein, de bagagerekken liggen, vol met koffers en boeken en de dichter zwoegt verder,…

de Vreemden kent men aan hun zachte ogen vol stille vrede hun taal is gras en vogels nevel hun ontwaken stemmen van diepe dieren zingen hun gedachten lief licht dood zacht en zwaar en zwart…

Haiku I De spiegel lijkt kalm ik vertrouw op het water daar moet ik varen Haiku II Het water rimpelt een tsunami gaat dreigen maar ik roei mijn boot…

Uitgemergeld door onzichtbare strijd, wachtend voor de poorten van de hel, wacht daar een meisje al 'n lange tijd en geeft de heroïne -alweer- vrij spel. Holle ogen staren leeg naar het leven, naar de kansen die het haar ooit bood. Zij heeft de moed reeds lang opgegeven, ze leeft op de smalle rand van de dood. Snuiven, slikken, maar vaker…

Zij leest haar lijnen in kromme bochten dan eens links, dan weer rechts ongesproken woorden klampen zich vast in gedachten in beeldende golven van nog altijd onwetend gedrag Een vage glimlach verschijnt rond haar mond als kleine slierten wierrook opstijgen in de toch al berookte ruimte en zij zich verdiept in het zicht met ongekende glanzende…

Ongewoon behaaglijk warm streelt zachte zomerzon haar nog bleke huid in wanhopig ongeduld en vogels zingen ver Zij schrijft haar zinnen van tijd en laat zich beminnen door stralen in kleur, door geur in alle eenzaamheid…

Ze staan er al veel veel te lang Met knikkende knieën in ’n plas Gister wuifden ze nog gedag Alsof schoonheid van kleur nooit was staren ze nu suf naar ’t behang Jouw kattebel die ik niet zag ‘Dag schat, ze staan al veel te lang zoals je ziet. Bij Van der Pas staan nieuwe passend bij ’t behang die je voor weinig hebben mag’ Met goede moed…

In een vlaag van stil verlangen sprak ik je zachtjes aan nooit had ik durven denken dat het er nu zo voor zou staan in zo’n kort tijdsbestek weten wij al zoveel van elkaar wat maakt ons gek waar verlangen wij naar waar we nu zijn bevalt me wel waar we kunnen gaan is de vraag ik laat het lot beslissen dat blijft nog even vaag maar…

Duizend doden stierf zij in de nacht van de zevende maan gras was nooit groener en bloemen kleurden veel In sierlijke letters schreef zij haar naam opdat hij haar nooit zou vergeten en zuchtte haar laatste adem vervloog…

Zij krassen hun geluiden en fladderen hun zwarte verenpracht brengers van het kwaad en van ongeluk waar men ooit heilig in geloofde in donker zwart gedacht nog steeds kraaien zij hun kracht…

ons evenbeeld in kwartskristal ontvangen een gave, ongeschonden schedelsoort gestolde goden staren onverstoord op ware grootte van ons hartsverlangen hun licht verandert, danst op dunne koorden verheven boven temporeel belang die zijn verweven met de oude hang naar de oorspronkelijke sleutelwoorden ze barsten uit in prachtige gezangen…

Ik dacht waternimfen te zien, wanneer ik in de waterspiegel keek. Ik fantaseerde over mooie elfen, die ik tot leven kon wekken. Dromend bij de waterkant, streelde ik de spiegel, die ringen maakte, van klein naar groot. Het was fascinerend hoe het water, weer een gladde spiegel werd. Ik zou mijn dromen even uitdagen. Ik boog me langzaam…

Daar stroomt het circus vol Het kansspel van de trapeze Een dwarslat als een strohalm Slingerend aan strengen Of het grofmazig vangnet Daartussen de salto mortale De berekende zweefsprong Zwierend om het middelpunt In het veld van de zwaartekracht Het lichaam dat juicht Hoont om de absurde klucht Van streven en beven Voor de worm die…