Alles op een rij

Het lieve naïeve verging in de tijd
ik ben ouder en ruwer geworden
groeide met tafels en stapels met borden
en met een soort verantwoordelijkheid

denken aan morgen, kommer en zorgen
en dikwijls gedonder binnen de muren
er kwam hier geen druppel melk tot verzuren
we hadden niet veel maar we waren geborgen

Hoe dikwijls heb ik mezelf niet gemeden
in spiegels en winkels en in dat wat ik zei
maar ik heb altijd de waarheid geschreven

ze onverbloemd gevloekt en gebeden
ik heb ze nog allemaal op een rij
en klad mijn langdradig lastig leven

Schrijver: Janne Decat, 20 maart 2006

jannedecathotmail.com

leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 441