Alle inzendingen over emoties

met hoofd gebogen tranen in ogen 't licht valt over m'n donkere haar 't is net een donker waas waar men niet meer uit kan komen om van nieuwe resultaten te dromen ik voel met mijn handen naar dat ongrijpbare licht het geeft mij totaal geen zicht op het leven op de strijd droomt gij ook wel eens van vrijheid…

Ik luister naar de nacht De stilte is zo zacht Ik laat mijn gedachten gaan Wil jij ze ontvangen maan Of mijn speciale ster Zo dichtbij en toch heel ver.…

vallende blaadjes dwarrelen voor het raam in kleuren van rood tot goud rode lippen kussen de zomer tot ziens op mijn mond opoe herfst haast zich met haar kleurenpalet ik mis je nu al want je hebt besloten de herfst elders door te brengen spoedig hoor ik liedjes ze gaan over de winter maar je weet dat ik je het meest mis tijdens…

Het diepste houd ik van hem over, wat ik zeg verzwijgt zijn taal. Hij draagt zijn hart in mij het haast mij dagelijks voort. Wij praten en hij knikt bij nee, hevig verkeerd. Drank zuipt hem op. Om oude grappen lacht hij nog de lach die ik verstop. Later staat hij scheef voor zijn huis en wuift altijd. Ik rijd mij gehaast van hem weg,…

Later word ik een fossiel langzaam sterf ik af en voel me iets anders worden misschien niet van steen maar wel iets hards niet te doorgronden…

Die wreedheid van jou is uit eenzaamheid geboren ik heb geen andere uitleg daarvoor hij staat op je gezicht gekerfd je gaat door roeien en ruiten houdt iedere affectie buiten je eenzaamheid is uit wreedheid geboren laat iemand toch eens de waarheid horen.…

naarmate ze samen verder gaan verlangt ze naar ieder weekend zijn lach , hun hunkering het enige wat ze niet goed kan verdragen zijn al die woorden die spreken van liefde. samen , hand in hand. stilte omhelst ze zeker ook, die vertellen soms meer dan complete verhalen. waarom echter altijd gevoelens benoemen ? liefde … ze is onderweg…

soms droomt hij in een slaap die hem niet toebehoort hij doet alsof en voelt zich zonderling bekoord ----------------------------- Mammoeth mijn muze (1968)…

mijn honger naar genade laat mij verlangen mijn verlangen laat mij vluchten mijn verleden vlucht naar verre bestemmingen mijn vergeten laat mij herinneren mijn toelaten laat mij verlaten mijn navel laat mij staren mijn gedachten laten mij dwalen langs het gewichtloze van mijn gewicht en mijn luiheid van lijf en leden doet mij vervagen…

soms doen tranen mijn gemoed zwellen als kruisende lanen over kwetsbaarheid vertellen het is slingeren door een stad vol onbegrepen bomen en ik in het luchtledige de grip op grijpen in damp weg zie stromen zo ook zal niet elk zaad als van zelve aarden het sterft in brakke grond eer de zon het verwent met haar verlichtende waarde…

Ik ga gezellig een beetje eenzaam in een hoekje dichter zitten wezen dan kunnen anderen dit later lekker lezen.…

Wat bedoelde je toen je zei: diepte dat is een woord voor wat ik nu voel - diepte. Er vloog een kleine groep ganzen over, een ijskoude glasheldere hemel in december. Dat is wat ik bedoel zei je: ganzen godvergeten hoog hun dunne geschreeuw wat is het dat alleen zijn samen dat blinde lot weten van die diepte die we hemel noemen het is…

vandaar dat ik je schreef. En toen sloot je bijna de deur, maar er bleef een woord tussen- hangen, dun als een blaadje en in ons als rook, de zilte geur van je binnenste buiten op mijn hand en achter je lippen het mijne. Dat hielden wij vast, elk aan een kant, en ieder zijn beeld van verdwijnen. De nacht hing vol kruimels die nacht waaierde…

de dag erna is er de melancholie van overvloed als gevoelens zijn uitgeput door veelheid in nuance lijkt de de ziel beboet door de aangereikte kansen van woorden die nu rusten in de geest of een enkel hart van vaak gesloten ogen de dag erna roep je in de leegte van een woestijn met vergane glorie terwijl in het bloed nog wat chocolade…

klokken luiden de avond in een ekster tettert een lied schemerschimmige klanken cirkelen als een notenslinger bereiken de leeglopende straten een enkeling doolt daar verlaten net als ik… in diepe gedachten leid ik mezelf naar het plein ik wil mijmeren bij de lichtbron gewoon wat zitten peinzen op de koele steencirkel rond de fonkelfontein…

Te lang bleef hij stuiteren door een klein wit pilletje met een eigen willetje hoort nu stemmen fluisteren in talen die hij niet verstaat behalve dan die ene zijn eigen stem, die vraagt: hoe kom ik hier weer uit?…

Ik heb een fantasie daarin is er plaats niet voor één of twee maar drie mijn hart is sterk genoeg om dat gewicht te dragen je hoeft het maar te vragen toe, niet zo nukkig ik maak jullie allemaal gelukkig het blijft een fantasie maar mijn hart klopt voor drie.…

Ik had ooit een droom hij was niet zo groot gewoon iedere ochtend een afscheidskus die nooit gaat vervelen en een tuin om in te spelen dat leek me wel zo knus ik had een droom en met jou is hij uitgekomen wat is een mens zonder dromen.…

Wat er aan de hand was kerfde zij in haar handen zodat alle ellende nu beschreven staat…

Als je blijft hangen in verdriet geniet je het leven niet laat je veel goeds lopen het is van harte te hopen je ook dat leven weer ziet als 'n maatje met 'n goed krediet!…

Vandaag precies een jaar geleden, wie had dat ooit gedacht. Een positieve test in handen, Wat hadden we toch lang gewacht. Het ging allemaal maar moeizaam, nog steeds ziekenhuis in en uit. Maar het was het allemaal waard, Voor jou mijn kleine spruit. Mijn lieve mooie meid, je bent nu in mijn leven. Ik hou zoveel van jou, Ik zal je alles…

Als mijn vader zijn Droomland zong kreeg mijn moeder een brok in haar keel het was een lied dat iedereen tot natte ogen dwong en het werd vaak een ieder te veel een mooie herinnering altijd een mooi moment in het leven van een pracht vent en hij staat naast me als ik mijn Droomland zing.…

u was mijn alles u en ik samen ontwakend op een warme zomermorgen wist u dat ik lief had? u die me moest leren wat liefde inhield u die ik hoger achtte dan wie ook u die me verzorgde bij ziekte vasthield in de nacht u die mijn alles was weggevaagd… u viel van uw troon en oh, u bent zo diep gevallen de pijn liet u mij…

Zo'n tien jaar terug voor haar gevallen; het duurde maar een maand of drie. Toen kwamen drank en jaloezie en achterklap de boel vergallen. Op zich geen grond voor nostalgie - zo ging het vroeg of laat met allen - maar het is vreemd nu ik de smalle doodkist in deze aula zie. Iets wat ik nooit geheel aanvaardde blijkt plotseling ontstellend…

Laat mij de angel van 't venijn, door argwaan in uw hart gedreven uittrekken, en een felle pijn de aanvang zijn van het genezen. en laat ons langs het steil ravijn opnieuw de oude weg betreden die ons terugvoert naar het huis, dat in de duisternis beneden nog aan de voet der heuvel ligt; waar gij zo eenzaam hebt gestreden, toen leed de liefde…

de wildernis van het Wad leek vanmorgen even op een getemd beest , de stilte was breekbaar op het moment dat de heilige zijn woord verbrak en sprak met de schittering in zijn ogen zijn borstelige wenkbrauwen scheidde het brakke water met de waarheid in zijn ziel, in zijn kielzog liep de koestering naar hoop dat het leven voor het gerecht…

aan de rivier zaten we te mediteren en te zingen. de goddelozen en anders denkenden… die ons probeerden mee te slepen keken toe het dilemma waar we voor stonden hoe konden we ons geloof belijden in een vreemd land? het moest mogelijk zijn laat de woorden die onze lippen bereiken, doorstromen naar ons hart. laat uit onze kelen een…

Zo graag zou ik wat warme woorden vinden om hen te troosten die nu gauw vertrekken. Ze weten het, ze voelen al de kilte van de herfstdag die lange schaduw werpt en bomen laat verdorren. Maar arm als ik zijn er zo velen, hun hart is niet bij machte om het woord te vinden dat oplicht als de dagen grijs en treurig zijn. Is dan de stilte meer…

Ze huilen hun onheil fel wijzend en twijfelend tussen moord en brand De een roept iets over een ongeluk dat zelden alleen komt maar samen met het lot De ander oreert over de beste stuurlui die geen ijzer kunnen breken met gebonden armen als ze de put moeten dempen waarin het kalf is verdronken terwijl het roer uit handen glijdt…

gedreven door het water schrijf ik een herinnering voor een kind, voor later zodat het dan kan lezen dat de aarde zoveel liefde in zich wil dragen wanneer het leven stokt er even geen antwoord is op tal van vragen ik verhaal het weidse landschap waar de koe haar kalf beschermt hoe eksters er grasdansen in een grote vriendenkring wachtend…