Soms kan een mens...
Soms kan een mens zo blij zijn, zomaar ineens,
om rozen die bloeien, om een vogel die je
in de verte hoort zingen, om een kind dat tatert
en lacht, al weet je niet waarom. Gelukkig is
zo ons leven, anders zouden we het misschien
niet volhouden om te hopen tegen alle hoop in
en te werken aan begrip en verzoening. Ook al
blijven de vragen en de nachten, de duisternis
en ook de dood. Het regent nu, maar morgen
komt weer de zon en verheugen we ons in
het blije licht, in de groet van de buurman, de
warmte van de koffie, het brood dat verkwikt
en voedt, al is er nog heel veel honger. Laat
ons ook dat blijven zien en er iets tegen doen.
Geplaatst in de categorie: emoties
Anders heb je geen idee van de plussen.
Anders blijft een wolk altijd een wolk!