Netgedichten

netgedicht (nr. 51.853):

Het lam

Het dode lam,
de aangereden duif,
kalende knuffels,
plassen bloed
die stollen
in gestifte lippen.
Glas spiegelt pijn
die doorklinkt in de
au schreeuwende meeuwen.

Lam gevleugeld
echo je hun taal,
je moeder pendelt met je
tussen de kruisen
van de kuurkalender,
deelt cellen in je
kikkervis met staart.

De kruisen overleefd,
onder de schittering
van vredesvleugels
lichten je ogen op,
er is een Lam
dat alles overleeft!