Alle inzendingen over algemeen

gister fier rechtop kopjes nu al gebogen gekocht op de markt eigenlijk in het koelhuis waren ze al gestorven…

Alziende leven in een stad die blind Het voorjaar reeds vermoedt en ziet gelijk Een slapend kind; slenteren door het grint En zand van een in aanbouw zijnde wijk Of door het centrum, samen met een vrind, Half dromend uitrusten langs de dijk En luisteren naar vogels, water, wind: Dat alles schuift langzaam buiten bereik En wij geraken enzaam…

Alziende leven in een stad die blind Het voorjaar reeds vermoedt en ziet gelijk Een slapend kind; slenteren door het grint En zand van een in aanbouw zijnde wijk Of door het centrum, samen met een vrind, Half dromend uitrusten langs de dijk En luisteren naar vogels, water, wind: Dat alles schuift langzaam buiten bereik En wij geraken enzaam…

En de zon scheen op het water, muggen dansten in het avondlicht. Ik dacht aan vroeger, aan later, en genoot van het vergezicht. Misschien wel 'n beetje dronken, dit door drank en door geluk, zat ik naar m'n vrouw te lonken en dacht: 'dit gaat nooit stuk'. Misschien wil ik hiermee zeggen: 'dit geldt niet alleen voor mij'. Liefde laat…

Kom maar even dichter zei ze en ik waande me poëet maar met de snelheid van het licht wist ik de relativiteit van woorden.…

lieg in mijn smoel spreek anders de waarheid maar is die te droef lieg dan in mijn smoel spoel mijn biecht weg ik boet me dunkt genoeg ik zei niets teveel deed ik te weinig spoel dan mijn biecht weg wieg wijl ik woel ik blijt, geen honger en alles blijft droog wieg me als ik woel druk op rewind of forward als ik kweel voel de kanker…

Ik wou de vogels ademen me vlechten door hun lied zo smolt mijn stem in weidse band die liefdevol gebiedt. De bloem wou ik beluisteren haar prille opengaan dus lijmde ik mijn slakkenhuis er zachtjes tegenaan. Ik wou de sterren strelen ver reikte ik mijn hand hun vurige begeerte heeft mijn vingers opgebrand. Mijn ogenblik is opgegaan…

Kaarsen met een flakkerende vlam muziek aan… ik ben even vleugellam; de jeugd noemt het “chillen”... voor mij is het: niks willen. De accu wordt opgeladen Oren open, ogen dicht de wereld even uit het zicht. Door de magie van de muziek doe ik gewoon aan “Struisvogelpolitiek”…

nieuw, wie weet wat dat betekent? iets wat nog niet oud is een huis dat net verbouwd is iets, waarop niet is gerekend nieuw, is dat wat je niet had verwacht? onzichtbaar kloppend leven in een mens een vervulling van een wens iets, wat de grootste denker nooit had gedacht nieuw is: toch aan het onbegonnen werk beginnen na doodse…

Haar allergrootste straf Is haar voorspelbaar lot Voor haar rest het kaf Het koren van de zot Ik laat mijn grieven Dan ook voor wat ze zijn Geen vuur, geen sneer, geen wraak Geen krenk en ook geen pijn Laat, voor deze blaaskaak, De tijd mijn oordeel vellen Zodat ik dan naderhand Met vreugde kan vertellen Toch gelijk te hebben…

Bladeren vallen voor ons versieren het pad waarover wij dwalen herfstkleuren lichten op met de zon wij lichten op met de laatste zonnestralen de laatste regenbui van vandaag heeft regendruppels achtergelaten glinsterende bladeren alsof belegd met kleine karaten zingende stilte om ons heen het zuiverste geluid dat bestaat alleen de wind…

Er waren kinderen tot toen. Er was een vrouw, er was fatsoen tot toen. Er bleek een dood, daarna Er is geen nu Er is geen na…

Het boek is nooit uit steeds blader ik terug en terug en opnieuw steeds weer opnieuw zoek ik vergeten zinnen Het boek is nooit uit telkens lees ik verder en verder en plotseling telkens weer plotseling worden punten komma's Het boek is nooit uit dan pak ik het opnieuw en opnieuw en soms dan heel soms blader ik glimlachend…

Als het menselijke wezen Door gewoonte wordt geleid En haar diepste verlangen Voor haar zonden pleit En als dat diepste verlangen Door verleiding wordt gevoed En verleiding door de zonde En gevolgen wordt beboet Als telkens wordt vergeten Dat de oorzaak van genot Niet smeult in onze mond En niet ligt op het schavot Dan is het ook misschien…

Omgeven door een muur van geluid zoek ik vergeefs de stilte dwalend door de nacht verzonken in gepeins schrik ik op van elk geluid dat luid klinkt in het donker ik zie niet wat ik hoor een bay huilt een kat miauwt terug in mijn bed sluit ik mijn oren de stilte is oorverdovend…

Roerloos water klotst tegen de wal, regenwolken die voorbij drijven. Ik hou me een spiegel voor en zwijg, zoals ik nooit eerder heb gezwegen. De aarde die altijd wel draaien zal, zo zal ik altijd gedichten schrijven. Als ik maar weer inspiratie krijg, zoals ik die vroeger heb gekregen. Door mijn haar jaagt de gure wind, ik kijk heel even…

En luid lachtte het groene gras, toen ik op m'n gemak 'n boekje las. De winter werd de mond gesnoerd toen de zomertijd werd ingevoerd. Blauwe luchten boven het terras, terwijl het maar net 09.00 uur was. Duitsers werden in bussen vervoerd, toen de zomertijd werd ingevoerd. Een toeriste, oud maar nog kras, sleepte koekjes mee in haar tas…

Zonnestralen op luid lachend gras, dat zichtbaar meebuigt in de wind. De wereld draait zich om z'n as, buiten hoor ik een spelend kind. De lente nestelt zich in alle rust, het wolkendek, eerst dik, breekt. Het is stil nog hier aan de kust, waar stilte zwijgend de passie preekt. De nacht voorbij nog stil dromen, maar al waakzaam, met ogen…

ik kleurde vroeger met m'n stiften het ene na het andere kasteel dat ergens in de lucht, of wist ik veel, bestond en niet alleen maar in mijn schriften in mijn beleving waren al mijn giften de variaties op één groot geheel waaruit het ideale tafereel waar ik het oog op had, zou zijn te ziften een tekening van Jezus aan het kruis of sjouwende…

Ik snap die mensen niet, die alsmaar blijven leren, de mensen die tot hun 30e studeren, om maar te zorgen voor de perfecte baan, mensen die voor genieten niet open staan. Mensen die altijd naar beter zullen blijven streven, maar nooit hebben gehoord van plezier in het leven, nooit eens flink uit hun dak zijn gegaan, en ook nooit eens iets verkeerds…

Als ik mijn beide handen boven de toetsen houd, dan gaat alles vanzelf en bijna zonder fout. De letters vormen woorden en de woorden weer een zin, hoef bijna niet te denken als ik weer eens begin. Zo ook nu weer dit gedicht uit mijn gedachten op papier ik zie het wel als een gave als ik dat zie zo hier. Het is fijn om te kunnen delen…

Ik zal de lucht blauw kleuren, het gras groener dan ooit tevoren. Ik zal de zon fel laten schijnen, de nacht minder lang laten zijn. Ik open voor jou alle deuren, ik zal je de vogels laten horen. Verdriet zal ik laten verdwijnen, en geef je een leven zonder pijn. Ik zal altijd naast je staan, je hand vasthouden als je wil. Ik zal je troosten…

Een verdronken vlinder op het water, hij drijft voorbij en ik kijk toe. Geen gedachten aan toen, aan later, ik sluit mijn ogen, voel me moe. Ik tel minuten af maar zonder doel, waar ga ik heen en met welke reden? Vandaag geleefd zonder enig gevoel, en blijven hangen in het verleden. En een zanger zingt zijn lied, over liefde, over liefde…

Verkruimeld Als een vastgepinde vlinder Het stof van zijn huid gespoeld De lust, de overlast afgeschud Graait en tolt en zoemt Iemand onder mijn harnas Wisselt van geest en gezicht In een bekende schemer Een soort pluimgewicht…

de strepen uit de rode pen alarmkreten die gedoemd zijn te verdwijnen in het land van On boze blikken raken verdwaald verklikkers zijn hot complicaties verschijnen in het land van On krachtdadige slagen in de lucht beïnvloeden de positieve gedachten die kwijnen in het land van On planken voor hoofden pasklaar gemaakt maten gestandaardiseerd…

Langs de havengeul Hangen zwaluwstaarten aan de draad Jij vangt de flarden van hun lied In jouw bloes dat bol staat als een zeil Aan een bezemsteel geknoopt Alsof je in matrozenpak in het kraaiennest kroop Op de boegspriet een radeloos evenwicht vond Het schip ligt aangemeerd Dan scheert een meeuw Hapt naar jouw tepel De zoetzure bes…

Luister eens naar het kloppen van je hart, Voel maar: de donkere golf van je bloed Stuwt je voort, steeds verder weg uit de kust. Je denkt dat je nieuwe dingen ontmoet En dat een happy end op waarheid berust, Maar alles blijft bij het oude, meisje. Als je dat weet, komen de jukbeenderen Vermoeid en scherper in je huid te staan En je zult zijn…

’t Is bijna vijf uur in de morgen Nog dekt het zwart de sluimer zacht En weet zich in haar veilig geborgen Die zich liet wiegen door de nacht Ik sliep de slaap der rustelozen Niet meer dan enk’le korte uren Waarin ik even mocht verpozen Een droom, hoe kort slechts zou zij duren O, mocht ik toch eens langer blijven Waar vredig dromen mensen…

Diep over zichzelve heengebogen Zodat zij mij niet binnenkomen zag, Verhief zij uit de nacht haar donk're ogen En dromen sloten een geheim verdrag Met alles wat men wakend moet gedogen. Zwijgend betaalde zij het hard gelag Een mens te zijn, die telkens wordt bedrogen, Godin met gekortwiekte vleugelslag. Eenzaam keerde zij terug naar het…

Nors zwijgend sta ik aan je graf, ik heb een roos op je steen gelegd. Ik ben stil, stiller dan ik ooit was, want feitelijk is alles al gezegd. Je dood kwam te vroeg en was laf, maar misschien zie ik het verkeerd. Ik zwijg maar ... ik pas, ik word door onzekerheid verteerd. Met mijn whisky in gedachten verzonken, hang ik aan de bar, en wordt…