Alle inzendingen over algemeen

Ach, wat zit je toch te zeuren toen 'k er was zag je me niet en nu jij dus zit te treuren denk je dat ik kom subiet... Beetje egotripper spelen als een hond liep ik je na ja, dat ging mij goed vervelen ik loop je niet meer achterna... En dat helpt blijkbaar veel beter maar ik ben er overheen.... 'k mis je nog geen milimeter 't is…

scherp, het oog op zicht geopenbaard, doordrongen nacht geschonken licht kernachtig, fijn bezongen behorend bij, beginnen als een schaduw even lacht is het wezen enkel binnen waar het zetelt, stille kracht veranderingen levensgroot smaken kunnen wederkeren als roos, sterk, liefdesrood waar we zijn, kunnen leren…

Het lachen was voor hem een serieuze zaak Waarvan hij goed de ernst inzag Dus nooit, nee nooit een schaterlach Want lachen is een diep sociaal–emotioneel beleven Dat lachen voor je lol, die pret Dat doe je beslist niet zo maar even Een glimlach om de mond was al een uiting van zijn innerlijke pret Maar deze zonder argumentatie in een schaterlach…

Een jaar of zestien voelt het weer Wanneer ik onder hels lawaai De steile eilandweg opdraai Als snelheidsduivel van weleer “Born to be wild, Born to be wild” Gehuil van boven de motoren Van Steppenwolf opnieuw geboren Terwijl de teller vijftig haalt Totdat een haarspeldbocht me maant Een tikje minder gas te geven Te laat! Daar slipt mijn…

Een berg met groene bossen bedekt De zee blauw groen gevlekt Ik zie het voor me als ik mijn ogen sluit Heldere beelden zonder geluid Palmen zo reusachtig groot Bloemen van het mooiste rood Ik zie het voor me als ik mijn ogen sluit Maar het zijn plaatjes ik mis het geluid Ik ken het land alleen van foto's en verhalen Maar ik wil zo graag…

in mijn toestand van half beschonken zijn zie ik mensen dansen praten lachen de muziek klinkt luid door de verkeerd belichte ruimte obers rennen af en aan niemand stoort zich eraan een paartje danst op de te kleine dansvloer bewegingen vol sensualiteit en lust niemand stoort zich eraan ogen sprekend zuiver half gesloten het…

voetbal gelopen en de massa wordt weer grijs dagelijks oorlog de wielen draaien groen naar de andere kant waar we net niet zijn een perzische kat zijn witte haren zweven zijn baas hetzelfde…

Er blies een ware strijd voorbij. Koude adem. Stilte. Schoonheid op een paard en duizend zielen in een machtige adem voortgestuwd en gedreven aan de rand van schemerige tijd. Duistere geheimen bliksemen in een flits voorbij, gebroken wit verdwijnt door kieren van bestaan. Ik proef een eeuwige gouden schijn, streel wat rest in relikwieën…

De kosmos is een grap bij een mensenleven neem haar verhalen onder de lange wimpers zover als begin en einde zullen ze niet komen maar enkele passen en ze zijn al dieper met enkele passen zijn ze nagenoeg thuis aan hun eigen oever waar andere sterren hun licht dompelen in de binnenste stilte, meer zo je wilt, verborgen voor…

de zwaluwen troepen samen voor de aftocht trekken met hun verleden naar het zuiden de vunzige lucht is drachtig van bange dagen onweerswolken nopen ons te wachten op de stille komst van nieuwe ijstijden wij die zijn uiteengerukt door het lot tellen in onze handen de schaarse sterren en onze voornemens voor de komende week we schreven brieven…

Kastie was het spel van werveling uit jongensstoer en meisjesborsten tussen bomen. Kastie was een bronst, gespeeld in zon. Als dromer stond ik er bij, keek ernaar vanuit mijn bed daar bij het raam Ik was te jong om mee te doen, toch meegezogen in de trechter van het spel, de straat. Tegenover nummer 12 zoenden ze voortdurend en ontstond…

De stem van het mangrovebos lispelt steeds haar oude lied als een mantra door mijn ziel in ‘n branding van verlangen spoelt ze al m’n zorgen weg als ik toegeef en moe zeg: ik kom naar huis… misschien al morgen Want ik ben het moe jouw lokroep aan te horen elke dag….,elke nacht och, ik weet dat jij niet stopt met roepen dat je op me wacht…

Ik droomde mij een droom met bloeiende sterren en stralende bloemen het hemels groene gras en vissen die zoemen. Ik droomde mij een droom met dagelijkse maneschijn en nachtelijke zonnestralen waar de bezige bijen nectar uit de wolken halen. Ik droomde mij een eigen droom die altijd uit zal komen waarin ik mijzelf wakker maak, nog even…

waar witte anjers zich langzaam sluiten de merel zijn lied als ode schenkt aan het veld der doden waar eens de helden moegestreden nu in rust verzuchten in schaduw van de ondergaande zon als laatste groet van weer één dag waar het gekerm van menige strijd vergaat in het ruisen der fluisterende wind en de merel ten top het veld…

Soms wil ik dingen beter doen gewoon omdat het beter kan maar dan denk ik, laat maar zo een ander weet hier toch niks van. Soms wil ik dingen anders doen gewoon omdat het van mezelf moet maar als ik dan terug kijk, denk ik ach, het vorige was ook wel goed. Ik zou zoveel willen veranderen maar ik bedenk me telkens weer want als ik eenmaal…

Als de dag de nacht opzij schuift En tot het verleden verklaart Dan weet ik wat ik nog niet wist toen gisteren morgen was…

Ik heb geen eigen huis en ook geen dikke B.M.W maar wel een lief gezin en daar ben ik tevreden mee. "K Ben niet zo heel gezond maar hang met humor in elkaar heb ook voor ieder mens altijd een praatje klaar. "K Heb ook geen vijanden en vrienden nooit genoeg drink liever thuis een spa-tje dan een pilsje in de kroeg. "K Ben ook…

Elke trede van de trap brengt je weer een stap omhoog maar ook al blijf je klimmen je bereikt toch nooit de regenboog. Elke stap vooruit brengt je steeds wat dichterbij naar wat uiteindelijk je doel is een stukje dichter nog naar mij. Neem elke stap in het leven doelbewust en zonder haast zoals bij een trede van de trap rustig, anders…

Vertel me eens, heb jij jezelf vanmorgen in de spiegel bekeken en had je weer een rimpel meer of wil jij je haar weer bleken ? Spraken die ogen in de spiegel toch niet dezelfde taal als jij of maakte je spiegelbeeld je dag nog blijer dan blij ? Vertel me eens, heb jij jezelf een goede morgen mogen wensen en wilde je ook hetzelfde doen…

Toen ik in mijn lente werd geboren was het zondag zondagskind Mijn zomer was warm en meer dan een paar en kort misschien maar tegen het einde kreeg ik haar Herfst kwam maar winter diende zich al aan daarom wil ik u nu bedanken en u en u en u en jij en jij en jullie ook en zij en hij en haar Ja, haar wil ik bedanken die mij huilen…

Je moet een keuze maken, maar dan is er die strijd je stelt prioriteiten, die een ander je verwijt... Een keuze gaat ten koste soms over andermans rug, maar er is geen dilemma; je weet je keuze vlug... Toch wordt jouw keuze niet altijd gewaardeerd, en dan ontstaat er wrijving, omdat de ander niet anticipeert... en dat voldoet aan mijn…

De jongen en zijn spiegelbeeld kijken elkaar aan de een lacht naar de ander zijn blij dat ze bestaan De man ziet zijn spiegelbeeld wat ouder meer getekend een glimlach plooit zijn lippen hij laat zich niet verslaan leunend tegen de kussens houdt de oude man zijn armen voor zich uitgestrekt de spiegel voor zijn gezicht Met het uitblazen…

Ik zal niet zinken Ik vertrouw op mezelf Ik stel geen vragen Met het verleden in mijn rugzakje Wat en hoe ik het doe Met geloof in wie en wat ik ben Met dank aan dit leven Dat me zoveel heeft gegeven Twee stralende levende sterren Geven mij verlichtend duidelijk licht De route lijkt gegeven ik leef Ik ga de toekomst fier tegemoet…

zoekend naar de mooiste akkoorden dwaalden ogen over lightvers woorden niet wetend wie de rust verstoorden toen de engelen het hart doorboorden vlogen vleugels naar andere oorden met beelden die opzeker bekoorden daar stralen aan de hemel gloorden niemand de plaatjes kon vermoorden raak geschoten met folterkoorden toen hij ze letterlijk…

het is de wind niet jij die verhalen fluistert gedachten verwaait geheimen doet verbergen het is het kind in mij dat in spanning luistert totdat de wind draait alsof hij mij moet tergen…

Zou de rijkste man op aarde net zo gelukkig zijn als wij, Of gaat het in grote vaart telkens weer aan hem voorbij? Staan we er wel eens bij stil hoe gelukkig we eigenlijk zijn, of doen we vaak alsof en is het uiterlijke schijn? Geld wordt misschien hebzucht de hang naar meer wordt te groot, Dan kán de mens niet gelukkig zijn maar raakt…

mijn god waar ben je nou mee bezig wanneer je de ruiter der gedachten in het leren zadel neder laat zakken zonder hem de rode lap te verschaffen moet hij vechten tegen wilde stieren en al het ander aanwezige feestgespuis schreeuwend in de jubelende menigte gaan klank en stem ongehoord verloren de parels van angst blijven onzichtbaar het…

Het leven is als een circustent met clowns en acrobaten een toneelspel van het heelal en niemand heeft het in de gaten. Je ziet de mensen lopen een lach op hun gezicht terwijl hun hart gesloten is het zit allemaal potdicht. Ze vragen hoe het met je gaat de belangstelling is gewoon gespeeld je loopt weer verder, en ze kijken je na, heel…

hink stap sprong de hoepel is te klein voor stel en klem geheim inheemse rondedans in kring vuur en vlam schaduw en as er was een berg te ver voor woorden te diep in klank gebaar verloren staal er is een vage beeltenis achter de horizon als glans verborgen door maan en zon…

dikwijls zijn er van die naamloze namiddagen en de tijd loopt sneller dan dat de ruimte eindigt in een schaduwrijke hel het voetpad, ja, die is het die de passen regelt van onze nachtelijke liefdes die we vergeten, die we niet vergeten zoals de Brusselse foor, de ochtenddromen, de oorlogen in verre landen en we zetten ons leven verder…