Kansen om te leren

Niemand zal ooit weten waarheen de weg leidt,
Waar hij begint of waar het einde zich bevindt.
We volgen de weg als blinden die niet zien,
Als doven die het geluid van stilte niet horen.

Geen notie van voelen en geen notie van tijd,
We huiveren slechts door de kille winterwind.
Ons leven bestaat louter uit ‘als’, ‘misschien’,
En we lopen ons aan alles en iedereen te storen.

Maar toch krijgen we de kansen om te leren,
Om het onbekende vóór ons uit te proberen.
Het zou ogen openen en harten open breken,
Onze harten zouden dan van liefde spreken.

En de weg vóór ons wordt minder onbekend,
Milder misschien, we zouden durven te lopen.
Geen wapens mee, geen geweld, geen haat,
Maar als mensen met een schoon geweten.

Ze zeggen dat zo’n manier van leven went,
Als je het maar inziet en je durft te hopen.
Voor echt lief te hebben is het nooit te laat,
Zolang je het haten maar durft te vergeten.

Niemand zal ooit weten waarheen de weg leidt,
Waar hij begint of waar het einde zich bevindt.
Maar volg je hart en gebruik de gegeven tijd,
En leer weer te spelen, te spelen als een kind.

Schrijver: Jos Witteman, 9 oktober 2005

jlwittemanyahoo.com

leren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 539