Alle inzendingen over overig

Jij staat zo licht daar in stro zo in lichterlaaie zag ik niemand later later zag niemand as…

het verdriet mij u te zeggen dat in dit leven niets van werkelijke waarde mij is gelukt geen grote daden of grootse verhalen geen avonturen beleefd of groot roman geschreven geen vriendschappen die bleven nee zelfs in de liefde was er niemand die mij bliefde voor langer dan even je zou dus kunnen zeggen “vriend” je verspilde je leven…

hebben de derde wereld hebben de balk in hun oog hebben het groene gras hebben de rijkelijk gedekte tafel hebben de goed gevulde beurs hebben de rust na uw gedane arbeid hebben de gouden bergen hebben de kat in de zak voor u hebben u nog nooit met open armen ontvangen zijn de beul zijn de verre vriend zijn de dieven die de gelegenheid maken…

de aarde rilt beeft kookt mensen lopen in paniek als nestverstoorde mieren door en langs elkaar heen redeloos radeloos al hun kennis al hun wetenschap het helpt niet heeft niet geholpen de aarde rilt beeft kookt land overstroomt door alles verwoestend water verdwijnt onder alles vernietigend vuur van aarde wolken van as verduisteren…

Weg in angst ineengedoken weggescholen pijnlijk gevoel in het niets -nacht- dag ster maanlijk verlangen tot rust.…

Polderland kolderland land van venijn altijd wind tegen en bol van chagrijn Polderland kolderland de handen en voeten steeds in de weer van het heilige moeten Polderland kolderland met tinten van grijs weerspiegelt in sloten en soms op het ijs Polderland kolderland met de geur van azijn en doe maar gewoon in de geest van Calvijn…

oktober, het is herfst de mensen lopen met gebogen hoofden en opgetrokken schouders over de straten door de wind die ongehoord sterk en hard geselt huid en gezichten meedogenloos striemen doet door regen de zomer...voorbij koud en nat zonder op te kijken vervolgen zij gehaast hun weg binnensmonds zacht verwensend waar het klimaat in dit…

wolken verwaaid in vlagen de zon waterverft eindeloze kleuren immer korter nu de dagen steeds grondiger de geuren de wind waait mij in scherven uiteen storm staat mij bij ik ben alleen ad fundum drink ik mijn glas wachtend op warm wit winterdek niemand maakt mij gek ik weet wat er eens was…

al lopend vanaf daar vanwaar je vertrok kom je er achter dat wat je vergeten was wilde vergeten wederkomt telkens opnieuw zou je kunnen huilen zou je weg willen kruipen diep weg daar waar niemand je kwetsen kan onder de dekens van jouw verdriet aangedaan door hem de pijn de angst de nachten zonder slaap de teleurstelling…

Lezen, genieten van fijne woorden in tedere verzen verweven. Schrijven, ja graag zin en liefdevol invulling mogen geven. Iedere letter een nieuw begin van een voor mij waardevolle zin.…

Wij deden niet aan verwachtingen vrijende vrijheid was het die nacht Hoe lang hoe veel 2 uur om het juiste moment te vinden? De wereld stond buiten compleet met je vrouw verlangen en lust naakt en vrij voor even wij.…

die hem beschermde heeft hij op leven en dood verslagen vooralsnog nu de lange de eenzame strijd tegen die hij werd beschermd…

Ik zal je adem verbergen in mijn longen je ogen verduisteren je denken tot stilstand brengen en dan luisteren aan de rand van je schedel naar de echo van de dood.…

Zij kon zijn pokerface niet langer aanzien en speelde haar troef: harten, de vrouw Maar hij ontplofte en reageerde met schoppen, de boer…

De ruimte is single verlicht 30 tafeltjes met flora’s, hoela’s sommige zijn bloednerveus de mannen stoptrein stopt en stopt een ja, nee of misschien te kaal te grijs te dik te oud te dom te soft of te veel goud te lief te arm te boers te relax te mager te somber teveel nog ex Mijn vriendin (sinds kort losgekoppeld) wil best solo onderhoudend…

Ze hangen zinloos zwetsend bij elkaar, zoals ze, toen ik puber was, al deden. De meiden worden met geschreeuw aanbeden door rauwe stemmen vol verbaal misbaar. Door dromers werd, en wordt nog steeds, geleden: de jungle-wet geldt hier als destijds daar, en met de wijsheid van zijn zestien jaar trapt men de softie honend naar beneden. De jonge…

De man holt door de stad weer zo’n verkreukelde nacht een vrouw op de vensterbank de koude man lacht en hijgt ik ken mijn gebaren niet want de afstand zegt hij is steeds te dichtbij kom binnen is nog tijd…

Gewikkeld in nachtblauw satijn denk ik terug aan de geuren van de zomer vol lavendel en rose rozen droom ik terug naar de zwoele lange nachten vol fonkelende sterren onder een wassende maan waar ik de slaap niet meer kon vatten en de ongesproken woorden nog nagalmen in de diepte van de nacht waar dromen samenkomen adem ik gedachtekracht…

De wijk genomen Naar verlaten straten Weg van de gaten Waarin je gehouden wordt Uitgeweken Naar de aarde Niet naar de maan Daarop ben ik uitgekeken Oh zonnig Madeira Ik lig hier op jouw zand Zondig gestrand Wel eerst de handdoek gegooid Uitgestrekt Telt men mij tien seconden Terneergeslagen, knock-out correct Heb ik mij op de vloer…

Gat in het donker authentiek en bezongen hier blijft de regel steken ik ben nu even doorgedicht zo gaat dat met mijn soort het hoofd in de koelkast de lach in de spiegel geluksgevoel zwiert rond mijn lijf onder de douche mijn voeten op de grond wat trek ik aan vanavond maar het dichtste laat ik thuis…

hoe ik dwaal langs wegen mijn bede klinkt steeds eender doch hoofden schudden slechts en haasten zich van mij vandaan ik kan niet anders, dan bij elke hoeve vragen om uw verschijning en klank van uw naam mijn gang gaat alsmaar verder soms vloekt men woorden die mij nooit zijn geleerd er is een poel, liefste zwart als mijn gedachten…

witte sterren uit de lucht een klein gebaar, een diepe zucht witte sterren vallen zacht er is er een die naar me lacht een hand, een lach, een koude ril en opeens is alles stil…

Eens was hij van ijs vele kristallen tooiden zijn gelaat diep in de koude wereld waar zij hem vond en keek in helblauwe ogen harten smolten tesaam in zielsverbond zij vroeg hem mee te gaan zo kwamen zij door de vele nevels in de wereld van de zon kristallen smolten toverden een ware prins een bijzondere liefde begon…

Twaalf kaarsen branden rondom de woorden die ik schrijf de draak bewaakt mijn elfen in de kamer waar ik verblijf vele vlammen dansen als magische wezens mijn wereld in hun eigen taal ieder een eigen verhaal tekens een nieuw begin…

Langzaam glijdt ze over het witte vlak met bijzondere souplesse. Geeft zich volledig ongegeneerd noem het rafinesse. Tekens, letters voor menig oog voelbaar en gericht. De nacht valt in als lichten doven is geschreven mijn gedicht.…

Een roodbruin gebouw met witte randen kon er niets aan doen dat het....gestopt door een gesprek met een allerwelwillendst mogelijk nieuw familielid, 't tikkeldidomt, tikeldidomt van de piano ver- zadigde accoorden die naar een hemel rijken, terwijl zelfs de aller onemotioneel ontwikkelde weet dat het hier om niets meer maar ook niet…

het nastreven van een droom is hoopvol zolang ik hopen blijf het nastreven van mijn droom is hopeloos zolang ik niet vol houd het nastreven van onze droom is hoopvol want samen blijven we hopen…

Wind dreigt storm traant ogen overvol bomen worden oud de natuur lijkt dol Zand stuift in ‘t rond vult knarsend monden verduistert het licht schuurt verse wonden Daar staat hij pal rug tegen de muur neus in het zand struisvogelnatuur…

rustig ritmisch melodie in mijn oren glijdt het grijze zand in de golven laten ruige regendruppels zich horen waar lege handen worden bedolven toch hoor ik de zielveroverende zang van een hoopvol gevend heden voor werkelijke woorden niet bang doof voor een verzonken verleden gaat het grauw geleidelijk omhoog ver tot een verschijning van…

Een gewoonte, zomaar een gebruik. Je angsten laten varen, door een luik. Voor de laatste maal, achterom kijkend. De zon zien wegzakken, een gezicht zo onbegrijpend. Niet wetend, wat de toekomst brengen zal. Je tranen, maken een waterval. Verloren, het zicht voor eeuwig verduisterd. Enkel nog gehoor, maar niet een die luistert.…