Alle inzendingen over overig

Gij zegt dat 't vlaams te niet zal gaan: 't en zal!* dat 't waals gezwets zal boven slaan: 't en zal! Dat hopen, dat begeren wij: dat zeggen en dat zweren wij: zo lange als wij ons weren, wij: 't en zal, 't en zal, 't en zal! ---------------------------------- * 't en zal: het zal niet (gebeuren)…

Vederlicht op de maan zweeft zij gestraald in zicht vangt sterren spreekt haar wensen in verte laat zich gaan wie zal haar verstaan in toekomst of verleden…

De nacht is gevallen, een droom die blinkt. Steeds weer hoor ik een stem, een stem die zingt. Een zacht gezang, zo rustig. Maar plots is alles guur en laait er een helder vuur. Een vuur stralend rood, maar zo koud als de dood. Uit het leven gedreven, angstig benauwd, door een duivelse stem, verraderlijk, gevoelloos en koud. Weer…

Normaal gesproken Kan ik hier ontluiken De twijfel bespringt mij Eendagskuiken ontloken Verschoten verschiet Men wil mij niet Ik loop in geen enkel gareel En twijfel aan uw voordeel.…

au dat doet pijn aan mijn ogen die onbeschaduwde bloemenzee zo rond midderdag bij heldere zomer au rood steekt door mijn netvlies recht in mijn zenuwen geel prikt in mijn oogkas krast in mijn kegels en staafjes mijn oog traant oranje loopt over mijn wangen au blauw pijnigt mijn hersenen met luchtig venijn groen geeft even adem hemelzijdank…

Zoals een boom haar wortels vat, in rulle aarde vastgeklonken, verbeeld ik mijn bestaan, soms door een watervloed welhaast verdronken, en toch, het water zakt, de lucht klaart op, een nieuwe knop zoekt naar de zon vanuit haar schrale top. De stam, gelaagd in ringen, wordt jaar na jaar geruwd en door de stormwind scheefgeduwd, haar veerkracht…

Kleine straaltjes zonlicht breken door hoge boomkronen maken een cirkel van licht op de bosbodem waar zij ligt in het zachte mos breekbaar en teer Nog slechts een kind vol mooie dromen bloemen sieren haar gezicht…

Bladeren vallen zij raapt ze één voor één en vult de overvolle manden nogmaals in alle rust met tederheid en tijd speelt geen rol als bladeren vallen en herfst nog lang niet is…

Dan vangt zij de fonkelende ster die nog nagloeit op haar kille blauwe handen nog vol van licht, zuiver als kristal en zij spreekt haar wens zonder woorden Haar hart is vol van eenzaamheid in de zwarte kille nacht wanneer haar wens niet wordt vervuld en zij zal sterven, of breken van kou…

Goudgeel de zon over het koren waarvan de halmen wiegen in de wind aan de horizon de spitse toren van het kerkje, waar het dorpje zich bevindt. Het is een heel mooi plekje verborgen in de natuur de huisjes zijn wit-groen met een hekje en je vriend dat is je buur. Het is er heel goed toeven in dat dorpje ver van hier de mensen doen rustig…

haar glimlach uit ervaring moe gaven omfloerste ogen toe Chinees gelukkig vulsel brak zich broos uit het omhulsel…

wij zijn de levende stenen die zich spiegelen in de duizenden doden uit het verleden…

Beter had men indertijd Een stokje voor Van Oldebarnevelt Gestoken, had men Nooit meer over Zijn stokske gesproken.…

Droom weg in vlagerige zonstrepen onder de appelboom van vorig jaar in de geborgenheid van mijn schoot Hul je in zomergekleurde tuinkleden tussen coulissen van lavendel en lavas op het toneel van je wonderlijke leven Hoor het hart van moeder natuur kloppen van lichtblauw naar donkerbruin meerstemmig doorjubelend in je wezen Voel je vrij…

Richtingloos los van zee en aarde zweefden zij als witte meeuwen loom verwarmd door moeder zon de twee kinderen van de wind Als verliefde vlinders fladderend rondom elkaar steeds even rakend waarbij vurige vonkjes oversprongen zoals bij sterke elektrische magneten In het dal van de engelenkloof daalden zij in cirkels naar omlaag bedreven…

Glimlach, vaag schijn Ik in uw ogen Aangehoord, niet geluisterd Aangezien, niet gelezen Ongerijmd verlaat Ik deze plek Ongehoord Onleesbaar…

Plukte mand vol paddestoelen voor omelet op boterham ging me toen zo anders voelen mijn gedachten leken gezwam zette van papavers toen thee om weer wat tot rust te komen nou, het stopte mijn diarree maar had daarna vreemde dromen vrat hortensia's uit mijn tuin mekkerde daarbij als een geit hersens drukten tegen mijn kruin vlogen toen…

Vreugde en leed, ooit Met geen pen beschreven Men ging, scherpgesneden Tekeer met een veer. Kroontjespen en potlood, Voorboden van Modern woordengeklater Computer genereert nu Emoties als vallend water. Kraanvogeldans, Verengeplukt, eet ik besmukt Pittig gebraden, niet te versmaden Vreet mij ongans. Mevrouw, mijnheer, Dit was het,…

Ik heb achter de horizon gekeken en werd naar een Utopia geleid. Een visioen? Ik raak het niet meer kwijt. Als het een droom was, heeft hij waar geleken: die vreemde reis door ruimte en door tijd. Een helder, zuiver licht bescheen die streken waar het ons grauwe duister deed verbleken als tijdelijke onbelangrijkheid. Dan deed het nieuws…

en zo kwam het, dat je vinken ging vangen dat je koortsig een net had gespannen vanaf de eik naar de iep wild gebarend liep je rond en ik, ik kon niks doen had angst voor het schuim op je mond je plukte de vinkjes en hield ze gebroken in je hand weende om hun schoonheid en ik, ik las de krant toen, heel vreemd klom je in de zon op…

Zittend in een veld met bloemen gevuld vol van gedachten haar wensen vervuld vrij als een vogel zo anders dan wij zal zij eeuwig wachten op iemand, zoals zij…

De kunst van relativeren Je eigen pijn verzachten Onvermogen maskeren Problemen ontkrachten De kunst van relativeren Hoe slecht je er ook voor staat Vedriet proberen te reduceren Er is altijd iemand met wie het minder gaat De kunst van relativeren Zeg:"Als je maar gezond bent" De kreet die je dan moet hanteren Ook al heb je geen ene…

In het huis Was de kamer Waar het wollige tapijt stemmen absorbeerde Het prikte aan mijn voeten Ik moest op blote voeten Zo voelde ik dat ik leefde In het huis Was de kamer Waar het bed kraakte als je ernaar keek De dekens een huis Een huis in een huis Mijn geheime hutje Buiten het huis Was de straat Waar stenen mij in verzoeking…

Voor Charlotte V. Juffer Lola, dit is waar, Danst met stappen, Rappe, Ranke, Op het klanken Van een lustige gitaar. Kleine, Fijne Sirkeldansen Vormen kransen Rond, rond, Over het tapijt Zó bont. Juffer Lola rookt sigaretten, Kleppert met de kastanjetten, Lonkt en lacht Zoetjes zacht, Weet haar passen Wel te passen, Meet Zó…

Ze blindde me met kraaien nee niet gitglimmend duister maar pauwenverenhart en licht in laaien. Ik keek haar ogen uit - te diepe zuchten. Laat maar waaien ontglippen voor mijn part streek ze tipsy langs mijn luister als een blinde over braille. Ze kon me niet luchten.…

nee bang ben ik niet niet voor schimmige honden of de eindeloze gang naar ziekenboeg ik ken geen angst voor golven over de dijk of dood nee die vrees ken ik niet wel als vroeg in de nacht met een lichaam rusteloos en mijlenver van slaap ik uitkijk over landerijen en naast de jeneverbes jij daar weer staat schreeuwend zonder…

Waar kaarslicht de duisternis kruist herwinnen gedachten terrein gefluister van stemmen en kruiken gevuld met rosé hoor dat gelach en gebulder van stem vluchtend zijn harten vol gevoel en van streek niets kan worden zoals het ooit is geweest tijd schrijdt voort en vertrouwen wordt herpakt toch blijft de angst voor het verbreken van de rust…

Ik schrijf vloeibaar mijn hart Open al wat ik voel Kom maar, kom maar naar mij Jij bent heel apart Ook al ben ik koel Voor jou ben ik vrij.…

lange zinnen slepen zich eentonig langs een wollen woordenbrij hypnotisch star zit ik de zinnen uit en hoop op stilte na 't verbaal proces een frisse stilte zachte bries die door mijn haren speelt verkoelend overkomt mij dan een rust die nooit verveelt de lijst, het schilderij de duisternis, het licht verzengend heet, en koelte de…

zo had ik verder moeten gaan niet de sympathieke oude baas aan moeten spreken aan het water waarin hij mij vastbesloten mee nam de diepte in langs het groen van de lelie tegen het zilver van de voorn gleed ik steeds dieper verder van de oever totdat ik besloot dat het genoeg was en naar zuurstof verlangde als naar mijn vader…