Netgedichten

netgedicht (nr. 11.427):

Slaap

In mijn kristallen kopje schitter
je ontembaar lichtjes
als de ogen van een kleine spruit

Het bootje waarin je roeit spreekt
je tegen
duister en zonder metaforen
vol en bol van stroef
gesleur sleep je het naar
de oever
wipt er fonkelend en
gracieus uit

Stroomversnelling
Je omgeslagen sloep slurpt zich gretig vast aan
de nacht en stijgt mee op

Was je toch niet
beter blijven zitten om die mist weg te
kolken en de maan nu
te laten dansen

‘Nu kijk ik vanuit de zandjungle toe
zuig zwartwarme klodders
weg uit jouw kristallen kopje

zie je

Nu trekt de maan haar ballerina’s
aan voor jou
Nu al bezingt de
dag jouw dromen

word dus maar rustig
wakker’