Alle inzendingen over overig

zo had ik verder moeten gaan niet de sympathieke oude baas aan moeten spreken aan het water waarin hij mij vastbesloten mee nam de diepte in langs het groen van de lelie tegen het zilver van de voorn gleed ik steeds dieper verder van de oever totdat ik besloot dat het genoeg was en naar zuurstof verlangde als naar mijn vader…

Dacht sterk genoeg te zijn maar reeds bij de eerste vloed verdween het als illusie in het wilde water bedolven door de golven mijn zandkasteel Wacht nu samen met de wind op het moment van stilte tot dan leef ik tijdloos verder met een half oog gericht op het teken van mijn zandloper om weer te starten met de bouw…

een spannende dag vele duimen dolgedraaid dat het lukken mag…

Praten om het praten, één woord is nooit genoeg. De 'one liner' daargelaten.. Liever laat dan veel te voeg.. De show is pas begonnen, als verbaal, de strijd begint.. Gesmeten woorden, onbezonnen, met de presentator aan het bewind. Is er iemand die daar aan twijfelt, want hierarchie maakt van hem koning, dan zal de reclame abrupt verschijnen…

wereldeconomie een beursmandje met koersen schommelt heen en weer…

Zo lang al heb ik gezocht Waarschijnlijk gevonden Zwarte hand Zwarte band Jouw naam verduisterde Een andere. Vecht mijn aanwezigheid aan, Kan me niet schelen Ik geef je naam niet vrij Voor vast en zeker Geef ik om jou !…

ken je de plaatsen waar de aarde ademt, waar heden en verleden samengaan, en dus de tijd wel stil moet staan? voel je de plaatsen waar de aarde ademt, voel je het kloppen van de eeuwigheid, in een ritme zonder tijd? oh, bewaar de plaatsen waar de aarde ademt, het zijn de schakels in de keten van altijd weten en vergeten……

De meester der tijden, zou ik willen zijn... de toekomst afsnijden, het vullen met zonneschijn.. De meester der tijden, ik controleer het verleden.. want de zon die ik aanmaak, zal schijnen in het heden.. De meester der tijden.. geen zinloze oorlogen, geen verdriet,strijd of lijden ik realiseer me mijn onvermogen...…

Gevangen in een web als een vlieg in dat van een spin. Geen kant op kunnen. Heeft dit leven nog wel zin? Het borrelt van binnen als een vulkaan die op uitbarsten staat. Uiterlijk onbewogen, bevrijding voelt als verraad. Geen keuzes durven te maken. Op niemands tenen willen staan. Jezelf herpakken en maar op dezelfde voet verdergaan.…

Toen ik dagelijks mijn eigen top-veertig componeerde uit twintig piratenzenders met die verrassend andere muziek. Toen de jut mij bekeurde wegens ontbrekende steunen aan mijn Locomotieffiets met neefje Tonnie achterop. Toen ik de rijpe aardbeien dagelijks telde, de getallen neerschreef in een grafiek en 21 juni de topdag was. Toen…

Omdat ik in een ieder de goedheid zelve zag. Omdat ik dacht dat vechten iets voor helden was. Omdat ik in liefde iets oneindigs zag. Omdat ik dacht dat fouten iets voor zwakken was. Omdat ik mezelf de wereld verbeteren zag. Maar noem mij vooral een dwaas, omdat ik niets om dwazen gaf.…

Beroemde Caliostro - Graaf, Mijn trouwe dienaar en nog vriend, Door jou werd ik eenmaal bemind, Ik denk dat jij ook mij begraaft. En jij maakte mij vele dingen: Een glimworm, theeboom, gouden ringen, Zodat ik wakker werd met schrik - en een vraag: zeg Magier, wie ben ik?…

Er had niets maar dan ook niets gebaat het donker daalde neer in overvloed “Ze waren met teveel” en ik had losgelaten wat ik vliegerde sans color en het hart nog altijd op de juiste plaats enz. enz. een grijze bedoening sla de waterkant dan oeverloos kleine jongen haal je vader maar hij vliegert wel als jij dat wilt als dat is wat jij…

is slaap te verkroppen mis ik dan de dag niet dus ik waak totdat door ledigheid mijn hoofd wegzakt…

De asbak zwart van as De koffie zwart Hmm Totdat ik dacht dat de koffie de asbak was En buiten sneeuwt 't Alles wit…

Er zit een man in het park op een bank. Vroeger vitaal en ook nog slank. Nu geen zin meer om verder te leven. De maatschappij kan hij niets meer geven. Er zit een man in het park op een bank. onverzorgd, de kleren omgeven door stank. Door voorbijgangers wordt hij vermeden, niet wetende hoe hij heeft geleden. Er zit een man in het park op…

De trein trekt een gele streep door het zand oneindig land tot aan de horizon ik zit en zwijg en hoor gedachten malen in verhalen die ik zelf verzin 's nachts komen ze de verwijten en vragen het gebrek aan dagen en het te veel aan tijd ik verlies mezelf in zinloos ijver waarin ik wedijver met oneindigheid…

Is er iets mooiers dan bijna onzichtbaar begeleiden laten dansen laten zoeken naar de richting die past bij je vorm en je wezen die past in de omgeving op zoek naar het samenkomen van de passie en ingehouden adem naar het verstilde zweven waarin alles tijdloos is…

water, overal water, water van gevoelens, water van zorgen en dan is er die storm, die storm met hoge golven, zwem! zwemmen voor je kopje onder gaat, maar je bent moe, de vis in je is verdwenen en de golven worden steeds maar hoger je vecht tegen de golven, maar hoe harder je probeert hoe hoger de golven worden, iemand moet je redden…

Een gitaar staat in een hoekje. De inspiratie opgedroogd. Nooit meer een open doekje. Een spiegelbeeld dat ouder oogt. De toetsen al lang niet meer gestreeld. Succes alleen nog in gedachten. Het nummer dat is uitgespeeld, Aan het einde van haar krachten. Een gouden plaat eenzaam aan de muur. Geluk stond aan de wieg. Talentloos, druiven…

een koele hand trok schoppenaas je veerde op maar je emoties bleef je wel de baas jouw pokerface doorzag een veelluik van geluk die ene kans, dan kon je leven niet meer stuk je zag de straten gaan in full-house was het druk maar niemand had nog zoveel azen staan voor een keer winnaar in het spel het leek je wel en stralend gooide…

Een vrouw met honderd slangen op haar hoofd en elk der slangen heeft hem aangeboden: de gladde appel uit de tuin der goden waarmee bezwaarde kennis wordt beloofd. Maar wie haar aankijkt is meteen versteend en schaart zich onder slinkse schuldenaren, herneemt de last van al die voor hem waren hetgeen hem met zijn vaderen vereent. Het werd…

Het meisje met haar hondje in haar tas, dat vastberaden uit haar tent op het trottoir kruipt, langs flats in nieuwbouwwijken loopt, en langzaam doorweekt wordt van de regen die al uren blijft stromen, verdwijnt om de bocht, achter de kraam waar op donderdag een moddervette man probeert zijn vis te verkopen voor hij ze zelf allen verslonden…

groen gras blauwe lucht geuren zoals nog nooit eerder geroken dwarrelen van bladeren druppelen en suizen van watervallen vrolijk gelach warme zonnestralen die kinder ogen doet glinsteren een hemel, paradijs voor mij…

Ergens, om precies te zijn : helemaal onderaan de grote lichtblauwe rieten mand in de hoek van mijn kamer ligt een wollig dier te huilen. Maar ik kan het niet helpen dat ik me wel heel voel.…

Ik heb niet op het podium gestaan. Ik heb niet geheerst. Ik heb de macht over anderen niet begeerd. Ik heb de macht over mezelf gewonnen, geen kroon geëerd, geen troon. Ik ben de som van al de zwijgenden, alleenvertegenwoordiger van miljarden mezelf. Aan het slot van de stilte zal ik omkijken. Ik zal verplicht zijn toe te geven: ‘Niets was…

Laten gaan van pijn. Vaarwel aan het verleden, met buiging voor al dat komen gaat. Bevrijden van het bange hart, van haat en verdriet maakt dat het weer openstaat. Moed en kracht die ook jezelf doen genezen, van alles waar gekwetst voor staat. De stilte verbreken de weg naar elkaar hervinden het verschil tussen leven en…

Zacht geruis de wind onder mijn vleugels glijdend naar de horizon Kijk nog een keer om duistere vormen vervagen als ik me een weg baan naar de zon…

geprangd tussen oceanen en Evita’s tranen uitgestrekt gerekt slingert je land je lief langs de rand van een continent zo zwanger van tragiek in die smeltkroes van smeulende strijd stromen je woorden als linkse lava strooien in wonden van de kolkende massa de kiemen van Hoop de kracht van Geloof met die oer-natuurkracht maar dan lipzacht…

Vast in jouw wereld, die gelijk de onze is Maar gewoon spontaan contact is wat ik mis. Als je wat nodig hebt schreeuw je het uit. Maar wat we doen interesseert je geen fluit. Zomaar uit het niets begin je te brullen en om je heen te slaan. Of op de bank te springen, om vervolgens op je kop te staan. Nergens ben je voor te vinden, niets…