Alle inzendingen over afscheid

Gezegend ben je, als je verstaat dat mijn handen beven en mijn voeten langzaam geworden zijn. Gezegend ben je, als je er aan denkt dat mijn oren niet meer goed horen en dat ik niet alles meer versta Gezegend ben je, als je weet dat mijn ogen niet meer goed zien, als je niet kwaad wordt omdat ik de mooiste vaas liet vallen of omdat ik voor…

Zij heeft het riet in huis gehaald, waar altijd met een zweem van streling, snaren klonken. Zij wil niet als de klarinet behagen, niet verlokken als de fluit. Zij stelt. Zo eenzaam heb ik haar als meisje nooit gehoord. Met haar oprecht en puur geluid blaast zij zich daaglijks verder weg. Wat nu? Ik bied haar fluisterende tegenstemmen op het aangetast…

Al een half jaar Zijn mijn vriend en ik gelukkig bij elkaar Hij geeft mij de liefde die ik nodig heb En hij moet het aanhoren, al mijn geklep Alles was zo veilig en zo zacht Niks veranderde in onze aantrekkingskracht We besloten met elkaar naar bed te gaan Maar niet om een kindje te laten bestaan Met alle veiligheid hebben we het gedaan En…

Het vuur dat was zo prachtig, zo fel en imposant, maar zonder nieuwe voeding is het zomaar uitgebrand. Dus hul mij in een deken en blus daar mee het vuur, maar zonder frisse lucht worden zoete vruchten zuur. Daar in dat grijze hoopje daar smeult wellicht nog vuur en er rest niks meer dan wachten op een feller, heter uur.…

Het ouderlijk huis grote dienst bewezen is nu bijna ontruimd we voelen ons wezen Op de lege keukenvloer zes pakketjes gemaakt ieder kind een herinnering gebaar,wat me enorm raakt geen geld,zilver,of goud een gedragen sjaal van ma kerstspulletjes,altijd bewaard oude kapotte werkjas van pa Dan sluiten we dit huis af gedeeltelijk met…

Wie moet haar nu voorlezen doen vergeten dat ze niet slapen kan Wie moet naar haar kijken als ze elders is bedenken waar ze zich om omdraait Nu ik mijn angst om haar te verliezen ben verloren Nu ik haar niet meer in mijn dromen hoef te zoeken, waar ben je toch? Ga nu maar slapen; zo alleen kan iemand je wakker kussen het glas om je breken…

afscheid voor even een knuffel een kus nog heel even blijven ik mis je nu al ... ik moet echt gaan weer even praten niets verkeerds gezegd en toch weer tranen ik mis je nu al ... het kost me moeite kan nog steeds niet gaan tekort aan woorden een brok in mij keel ik mis je nu al ... ik wil nog zoveel zeggen het wordt wazig…

Voor mij is het einde gekomen, "uit" zijn al mijn dromen. Terwijl ik hier in tranen lig, Is er geen mens die zich tot mij richt. Ik weet niet wat te beginnen en schrijf daarom deze zinnen. Sterven doet iedereen, Dat hebben alle mensen gemeen. De ene gaat vroeg, De andere gaat laat. En niemand is er mee gebaat. Je kunt er de mens schade…

Oh, zo teer en breekbaar lag hij bij haar op het bed Net zolang als zij het wilde was hij bij haar neergelegd Oh wat was zij aan het wenen aaide zacht steeds met haar hand over haar doodgeboren kindje waar zij zo mee was verwant Nooit heb ik iemand zo zien huilen Nooit zoveel tranen zag ik ooit Zo ín en ín wanhopig Dit verdriet... zo…

In de vochtige kelder kerven wij een boodschap in de korst van schimmels en zwammen. We slapen in verschillende kamers Jij wil de deur dichtsmakken Met geweld de geruchten voeden Burengehakkel. Jij verlost me nooit Van de smalende vrienden die het waarom willen weten. We rijgen de valse starten aaneen tot een aarzelende ren naar de…

Er is alweer een tijd voorbij sinds jij afscheid nam van mij. Toch is het moeilijk me alleen te weten, Nee ik kan je echt niet vergeten. Soms ben ik nachten lang wakker en lig dan aan jou te denken. Ik ben bang en voel me zo eenzaam. Deze wonden helen te langzaam. Dan zie ik in de ochtend in de spiegel een moe en wit gelaat, Van iemand die…

Ik dool weer rond aan het water In de hoop mezelf terug te vinden. Maar hoe ik ook zoek, Ik vind niet eens een schim. Hoor enkel de stem van mijn geweten Die me het zwijgen oplegt, mijn verdere leven. Loop weer terug, en ik merk, Dat er weer een stukje in mij sterft. Ik lijk wel verdoofd, Want ik had niet eens in de gaten, Dat de regen…

Jouw leven was geven Jouw liefde kende geen grenzen Jouw hart was zo groot Jij was zo'n bijzonder mens dat op het moment dat jij je ogen sloot elk levend wezen op aarde in stilte een traan vergoot…

Menswaardig gaan dat was jouw wens geen redden meer aan dat was jouw grens geen hulp op tijd dat was jouw schrik gelukkig een arts bereid met respect en begrip prachtig ben je in slaap gevallen zo vol vertrouwen, zo rustig we weten zeker dat zo dood gaan je goed is bevallen.…

Lieve Pim Ik brand een kaarsje Voor jou lieverd Alleen voor jou Ik huil zacht Je stem is niet meer De stem van ons volk Lieve Pim Ik moet verder Zonder jou Het is een intens gemis Ik huil zacht Je had nog zoveel kracht Om te overleven Lieve Pim Rust zacht kanjer...…

Neem me mee Aan je hand Vluchten we samen Neem me mee Ik wil niet achterblijven Kom neem me mee Alsjeblieft vlucht Samen met mij Neem me mee Ga niet alleen Naar het onbekende Toe, neem me mee Vluchten we samen Waar alles nog zoet en puur is Neem me mee Ik zal je dragen Als je moe wordt Of pijn hebt Maar alsjeblieft Neem mij…

Hij lag daar zo verloren in zijn kist, zijn ogen waren nauwelijks dicht, zijn armen op de borst gekruist. Een blauwe glimlach om zijn mond gaf hem de rust die hij nooit vond. Er heerste doodse stilte in ons huis. Wel twee uur zat ik naast zijn kist en voelde me immens alleen, zag kaarslicht door mijn tranen heen groeien tot een onbeschrijfbaar…

Laat maar, Het is nu niet meer nodig. Ik heb op jou maar al te lang gewacht. Jij maakt je voor mij overbodig. Ik huil nu niet meer, Iedere nacht. Laat maar, Je hebt me nimmer kunnen troosten, Jij ging aan mijn gewonde ziel voorbij. M'n tranen en pijnen waren het grootste. Wat jij verwaarloosde, Wilde je niet meer zien in mij. Laat maar…

Nog één keer heb je omgekeken, Toen wandelde je bloemenstrooiend, 't dodelijke wit gezicht geheven, De eeuwige tuin binnen. Buiten ben ik gebleven. Aan vele einders geroepen, Een antwoord nooit gekregen. Jouw bloemen zijn verwoord, In duizend nieuwe strofen, Aan jou opgedragen. Ik leg ze in de eeuwigheid, Totdat ook ik, De tuin wordt…

Ochtend, Het is zover, moeder. De morgen was grauw, toen ik weg ging van huis. Sinds klimt het licht, stil en aanhoudend. Wijder klaren al wijder klaarten en ik dwaal als een vogel boven de wolken. Ik wil je zien, moeder. Ik wil éénmaal in je ogen zien voor de grondeloze diepte mij neemt. Je ben zo ver. Nacht, Kom nu met uw donker,…

Het ouderlijk huis. grote dienst bewezen is nu bijna ontruimd we voelen ons wezen Op de lege keukenvloer zes pakketjes gemaakt ieder kind een herinnering gebaar,wat me enorm raakt geen geld,zilver,of goud een gedragen sjaal van ma kerstspulletjes,altijd bewaard oude kapotte werkjas van pa Dan sluiten we dit huis af gedeeltelijk met…

Er gaat gevoel verloren te snel...te vroeg beroofd in de wetenschap van drenkeling voorbij de boeg Dragen het einde langzaam dichterbij ik dichter bij jou jij fluistert mij Krijg ook ik de tijd te zeggen…

Soms zou ik willen vertrekken Verder dan ogen kunnen reiken. Lopen tot aan het ongeweten eind. Vrij wezen is het hoogste wat ik kan bereiken Want dit leven is net Een kader zonder schilderij.…

Het is tijd om op te stappen het is tijd je moet nu gaan Waarom woon je ook zo ver, te ver bij mij vandaan? En thuis,thuis bij jou daar wacht nog iemand op je Daar thuis, daar wacht je vrouw Misschien ben ik vervelend, maar realistisch wel onze liefde mag niet groeien Het wordt dan zeker kommer en kwel Dus ga nu maar, ga…

Als 'k aan een brief van wie ik liefheb, smul, Verleng door kleine hapjes ik 't onthaal: Mijn ogen likken zuinig ied're haal, led're misplaatste punt op, ied're krul; Met een gedachte aan mij, een glimlach, vul Ik 't wit tussen twee letters, en 'k vertaal Een inktkladje als een half beschaamd signaal, Dat - als de pen - het hart vol was en…

Als een god heb ik geleefd Van geboorte tot nu toe Altijd naar geluk gestreefd Het einde van de rit, nu echt te moe Familie en vrienden, bedankt allen Onze relaties waren goed Nu dit, een laatste verzoek Herinner mij zoals ik ben Het is tijd, ik moet gaan Voor mij is het nu gedaan Een rijk leven achter de rug Nu is er geen weg meer terug…

Ze is moe, zo moe... Ze kan geen pap meer zeggen want ze is moe heel erg moe De kracht trekt uit haar lichaam haar energie is op 't is moeilijk voor haar uit te leggen want ze is moe zo vreselijk moe... Ze is te moe om zelfs te slapen, om te kijken, alles is teveel Ze is moe... Ik voel haar moeheid...…

Het leven glipte door je vingers heen je raakte de grip kwijt. Het ging te snel allemaal jagen, jachten. Niet voor jou je kon en wilde niet of... wilde je en kon je niet? Je vond het wel best, gaf je over was moe... wilde niet meer. Waarom zien wij pas nu? Begrijpen wij pas nu? Waarom en wanneer walsten wij over je heen? Waarom…

Jij waant je ver bij mij vandaan houdt je afzijdig van de beelden van ons kortstondig samengaan van wat wij met elkander deelden. Ik zie je in gedachten gaan bereis jouw zee, jouw werelddelen de tijd die tussen ons kwam staan verbijt zich om mijn wond te helen. Met flarden van wat is geweest, heb ik in jou mijn prooi gevonden. Door…

Volkomen ongeinteresseerd, legt ze haar benen op de stoel, té ver heen, om geïrriteerd te zijn. 't Voelt zo verschrikkelijk verkeerd om te zeggen wat je voelt. Elke keer als je denkt, je leert ermee om te gaan, wordt je teruggesmeten. Omdat in wérkelijkheid één stap vóóruit, in 't écht je twee stappen áchteruit laten gaan.…