Alle inzendingen over natuur

ik heb logés logés in verenpak niet in de logeerkamer zij verblijven onder het dak ongevraagd ingetrokken doch nimmer ongezien wacht de spion van hiernaast zijn kans ze te verwezen sindsdien…

Leunend tegen luchten in verre verte kleurt het water donker, bijna zwart traag ontsnapt een grote nog gladde golf en vloeit langzaam grijsgroen landwaarts, richt zich plots bruisend op om schuimbekkend in een vlaag van razernij de kust te geselen. Gesteund door stormachtige wind, beukt het water tegen de rots, die gekerfd door scherpte van…

Heide Rood bruine huid van Moeder Aarde Stekelig zacht Nodigt uit tot rust tot liggen tot koesteren tot gestreeld worden Diep oerverlangen Nooit voldoende tot de dood tot ik het mezelf geef Tot ik het jou vraag te geven aan mij Zo ik aan mezelf In verbinding te zijn met mij met jou Nu hier Dan daar op jouw heide…

geschreven woorden jagen na wat anderen hebben laten liggen het concretiseren kleurt de horizon die zijn uitzicht duidelijk verbreedt passen regendruppels zich aan aan het ritme waarin zij vallen worden ongeschreven akkoorden geboren in het vroege ochtendlicht…

op een trage golfslag is deining van regen te horen door een holle lucht wat toebehoort aan niets de stad zeilt, spint verder over grijze straten die oplichten bij lichtflitsen van de dag (de natuur wacht op warme tijden, waarop het zonlicht oprijzend voldaan zingt, en magisch verschijnend blij is, waar de mens langs komt) mode verandert…

Goudglanzend weerspiegelt de morgenzon zich in het water een moedereend zwemt lustig in het rond met zes donzige kleintjes in haar kielzog het is een heel gesnater daar zo in en op het water…

Ik sluit mijn ogen uit diepe bewondering voor jou, oh zoete bloemengeur. Stroom maar in mijn hart en verblijdt mijn lichaam met je heerlijke weldadigheid. Als ik je ruik ben je het enige wat voor mij bestaat. Want alle gedachten verdwijnen dan in een geurende stilte van respect. En als ik weer afscheid van je neem…

Als boven de zee nog de ochtendnevel zweeft en de zon aan de einder is verschenen dan is het daar,dat de hemel iets feestelijks heeft tot dat de nevel is verdwenen. Het zwerk lijkt zich langzaam in goud te hullen, 't is prachtig zoals dat is uitgedost en uitbundige zonnestralen gaan de ruimte vullen waarin de nevel nu geheel wordt opgelost…

De najaarszonne sprankelt Op 't gelend loverdak Haar schoonste toverkleuren, En speelt langs 't vijvervlak. Een vlucht van bonte kraaien Strijkt neder in het bos, En nog een enkle vlinder Zweeft waprend over 't mos. In 't effen water spieglen Twee zwanen, blank van veer, Uit dons gewrochte gondels, Zacht wieglend op het meer. De…

ik loop de ondergaande zon tegemoet de mist plakt aan mij als natte lucht mijn haren hangen als slierten zeewier langs mijn vermoeide gezicht mijn kleren wapperen als zeilen in de wind wolken hangen uitgerafeld in een stille schemering de lucht een baldakijn van grijs in 't westen een smalle strook oranjerood met een vage streep blauw…

De zee is golven meer dan zat Ze willen altijd bovenop En dan dat schuim op elke top Of ze de beste zijn van ’t wad Al dat gebulder lijkt een straf Ze rollen bollen steeds maar door Als ‘t even kan kruipen ze voor De zee wil van haar golven af Ze drijft hen langzaam naar de kust Alwaar ze op gezette tijd Hen één voor één het land op smijt…

ruikt de vuurrode appel die vanaf de fruitschaal naar mij lonkt kleurt de liefde die in dit jaargetij spontaan ontluikt siert de sering die welig geurt menigeen verleidt geniet ik paradijselijk van deze schoonheid…

Oh, heerlijke wandelvriend je omarmt me met je heerlijke geuren en muziek. Op je mooie gezicht zie ik het zonlicht en de blauwe lucht schijnen. Het witte zand laat je uitbundig lachen en de zeevogels kussen je op je lippen. Oh, heerlijke wandelvriend ga door met je mooie lied van de zee en vang het ritme van de zon. Ja, maak…

Een bordeaux roden kleed als eeuwenoude kracht over eenvoud en macht Je gespreide vleugels zijn als de liefdeskrans die als een omarming om je mond danst Wat spreekt is het vertrouwen Is als de onbehouwen wateren van des mens’ oppervlak waarover woeste winden stromen als in dromen van ritmisch ruisend gras Het tekort is de vergankelijkheid…

het takkenbloot is aangekleed met frisse tinten groen kleurt nu naar laatste modebeeld niet meer klassiek als toen exoten contrasteren met ligusterhaag uitheemse coniferen blijven groen en laag alleen het oude bos maakt front maar op palet staat internationaal al in de koude grond…

geur van gedroogd gras laten we een hooimijt bouwen en bestrooien met lievevrouwebedstro ontwaken in onze gedroomde slaapstee…

De tiende dag, langs flats, voorbij de laatste HEMA, ziet u eerst een viaduct, daaronderdoor een houten dorpje zonder kerk, daarna loopt u de polder in. Blijf op de weg, die links en rechts door groene bomen wordt begrensd. Aan 't eind een klein en dicht café waarlangs een olietanker vaart. U draait zich om en wordt in 't dorp gestoken…

Groene nacht, jij bent de geborene vlinder, die mij verbaast in extase, en met zijn liefde over de wateren droeg.. mij toedekte met zijn sierlijke houding, als er niemand was om mij op te vangen.. mijn ziel bedekte, de gladde oppervlakte, met een sporenhoeveelheid bevangen door de vruchtige warmte, de samengekitte onregelmatig aarde en…

De gemoederen zijn dermate verhit dat weergoden zich schrap zetten voor de op handen zijnde hittegolf…

terwijl voorjaarsstormen me betuttelen met herfstig zelfs mijn vrijheid aan banden legt groeien zij sterk geworteld verder laten zich ongeschonden gelden met rijke bloei…

Bladeren op de grond, bedekt met regen moeder Natuur heeft haar zin gekregen. De herfst is gekomen, je kunt het zien aan de bomen. Kil en kaal, weer wachtend op de eerste zonnestraal. Nu komt de kou, adem wordt een wolkje van mist, bij iedere uitstoot van lucht, een zichtbare zucht. De winter is gekomen, sneeuw bedekt het land, nog steeds…

de hemel weent ik vang de tranen op in regenton waar ze samenvloeien tot kostbaar water helder en koel goed voor planten tuin en vijver de vissen dansen op hun staart de tuin gonst van activiteit talloze bijen snoepen van honingzoete nectar vogels zingen van geluk bloemen stralen in hun zomerkleed de mooiste kleuren lichten op…

naar Tom Waits vaag verstaan: de rozen sterven omdat het zo heet is deze maand het is hetzelfde het is niet hetzelfde opnieuw zijn jullie vreemden voor elkaar jij belt me weer je zegt: warm hé? ja, wat een weer de kleuren van je bloemen passen niet bij elkaar man mag ik dat niet zeggen? ik kan jouw tuin niet redden. ------…

Groot is mijn verlangen naar je grote wijdte, de kleur van kobalt groen en het fonkelen op ijsblauw water je speelse schuim, dat dartelt als een wit kanten kraagje kabbelend langs wachtende rotsen, die glimmend als pasgewassen robben jong luisteren naar jouw verhaal van waters uit verre zeeën. Groot is mijn verlangen naar je grote grijze…

Het leven, het water, ze kabbelen beiden vroeger of later stoppen ze met stromen van welke kant de stroming ook mag komen. Hoe anders ligt dit met de zee, die gaat af en op met getijden mee, trekt zich terug wanneer het vloeit en ebt, in een ademtocht weer recht. Hoe frappant gedraagt zich de oceaan, die ook alle kanten op kan gaan…

Zee schelpen aangespoeld in het zand opgeraapt door een kinderhand emmertje.…

Kille noordenwind Druppels langs dunne stengels Verwaaide rozen…

water leeft het beweegt is niet stil gaat verder stroomafwaarts weerspiegelt wolkenlucht oeverrand de visser emoties vloeien voort getijden eb en vloed zo lijkt het voor immer tijdloos…

een wasdraad vol droomwitte lakens roze wolkjes in een felblauwe hemel poriën zondoorzeefd hartslag van stilte en vogels en ik mag tuinvrouw zijn…

"Ik ben de perken langs gegaan, de bocht der zonnige terrassen, de flauw bewogen siergewassen, de koele stammen van de laan en heb de loten en de twijgen, de weke stengelen geplukt en wat mijn handen konden krijgen mij toegehaald en aangedrukt. En in mijn armen liggen schoven van alle rijkdom, die ik brak, een schat mijn eigen…