Alle inzendingen over overig

Snijdende pijn van de kou.. Kleumende vingertoppen.. Kriebelende wollen trui.. Winderig buiten zijn.. In de witte kou.. Harde waters met glijdende ijzers.. Wintertenen bij het warme vuur..…

Zullen we opnieuw beginnen de oude koeien uit de sloot vergeten en vergeven zodat we in het nieuwe jaar alleen de goeie dingen van elkaar nog weten? Zullen we opnieuw beginnen elkaar de ruimte geven voor een eigen leven elkaar in mildheid niet ontzien elkaar van harte troosten bij verdriet en pijn zodat we beiden kunnen worden wie…

Voer me zachtjes mee aan de vingers van je rechterhand weg van diepe dalen langs de chaosbergen uit mijn verleden naar de warme gloed die mijn innerlijke voedt laat me op je schouder leunen wanneer de demonen uit mijn hel in een rauwe confrontatie met ‘t verleden zich een weg doorheen m’n ziel branden tot de gezuiverde geest…

Opeens ging je rennen en keek me niet aan vocht hard voor je leven please laat me toch gaan Ik rilde en walgde al was je maar klein mijn voet in de aanval die maalde jou fijn ik heb je vermoord voor mij een gewin ik zal je begraven jij arme spin…

De tweede klok toonde mij een stuk rechthoekig, roze-rode rots als Petra, met daarin een uitgehouwen deur of poort, gesloten. Een geknielde Wachter waakt met in zijn hand een ster. Voor wie de ster gaat stralen opent zich de deur. Ik zag de deur geopend, een Licht, verblindend wit zegt dat het tijd is om er doorheen te gaan. Nu ik…

In een heldere droom stond ik in een winkel, een doodgewone moderne fel TL verlichte zaak, van deze tijd. Verkoopster was ik er, niet eens verbaasd,verward toen ik de klokken aan de klanten voorhield. De klokken, lang rechthoekig formaat,zonder wijzers, tastbaar landschap, de zee en een rots, hield ik in mijn handen. De eerste klok…

Muurvast, in m'n gevoel, als een boom met een bast, leven zonder doel. Alleen zuurstof produceren, en zorgen voor nageslacht, dat kan me alleen niet deren, ik had heel wat anders van het leven verwacht...…

Neerstromende regen, wolken o zo grauw. Ik kan hier niet meer tegen, ik zit helemaal in het nauw. Was er maar enkel een regenboog, een beetje regen, een beetje zon. Maar dat doel reikt te hoog, het is te lang geleden dat het begon. Ik blijf altijd steken, in dit gevoel. Is het een voorteken, van een dood o zo koel? Het is zo'n diep…

De zon onder te zien gaan is mooi. Het licht spant een hemels web van bloedrood staaldraad. Als het smeulend dagvuur daarin verstrikt als een vlieg ingesponnen en in een wurggreep uitgezogen wordt, dan treedt de zwaarte aan dit licht, komt het duister langzaam dichterbij, verschijnt loden mist aan de einder, dan trekt de doodsgeur…

Het hoofd rust moegestreden in de stralen van de nacht het hart warm en zacht leeft, oneindig tevreden.…

Een vlucht Vlinders in de zwarte winternacht;- het sneeuwt stil. wintermorgenzon doet gouden nevel stijgen;- feeën in het bevroren bos.…

Nooit iets goed, Verloor haar kracht, Verloor zichzelf. Machtelozer, Hopelozer. Het verdriet droop eraf. Harder. Steeds minder gewend aan het leven, Kwam ze erachter dat ze liever bleef dromen. Dwarser, Stiller. Denkend aan haar eigen wereldje, Zorgde ze dat haar dromen voortdurend bij haar bleven. Steeds minder grip op de werkelijkheid…

Geboren uit het schuim der golven gekust door de branding gedragen door onzichtbare handen schoonheid en kracht Aphrodites macht…

Helpen in nood vechten, tot de dood ons scheiden doet van elkander Hongerigen voeden en behoeden voor de hongerdood Pijnen doen verhelpen Bloeden laten stelpen... Leven voor elkander hulp bieden aan de ander... doet de mensen leven als je weg kunt geven…

Ik kijk in de spiegel en zie een gezicht De blik in de ogen naar binnen gericht Ik kijk in de spiegel en zie een gelaat De blik in de ogen vol woede en haat Ik kijk in de spiegel en zie mijn gezicht Twee lachende ogen naar jou toe gericht…

Bloemen leven licht-zinnig in hun bladen. Dieren lopen vanzelfsprekend; ze zwijgen van wat ze zouden kunnen zijn; hun daden gebeuren altijd nu; dieren zijn eigen. Mensen doen alsof. Bestaan in ijskouden, denken, denken, denken dat ze bestaan. Geen mens kènt een mens. Men wil zich vasthouden. Angst laat niet los. Men kijkt zijn spiegel aan.…

Wat als ik -Ja- zeg zonder na te denken onnodig te verklaren gewoon zo simpel: Ja Gebeuren er dan rampen zoals een watersnood scheurt onder mij de aarde gaan er mensen dood? Wordt dan haat geboren omwille van mijn wil wat kost dat ene woordje staat dan de wereld stil? Laat het onuitgesproken drink nog een glas en zing voor mij je…

kind van de zon licht in leven bron van ontstaan schenk ons jouw kracht schitter in kleuren door diepgrijze nevel doorbreek de beklemming bevrijd ons hart hoop in de morgen schenk ons een lach kleur al het grijze schilder de dag leven in leven omring ons met hoop zoveel warmte te geven liefde elke dag beloof zonnige dagen in kille…

Zelfmoord gepleegd, rust was wat ik zoek. Weg uit deze hel, het leven is een vloek. De pillen zijn genomen, de brief is geschreven. Ik voel dat het nadert, het einde van mijn leven. Al het gevoel, stroomt langzaam weg uit mij. De kettingen vallen af, steeds meer voel ik me vrij. Straks is al deze aardse misere en eeuwige pijn voorbij. In…

Terwijl zij behendig mijn bruin bedrade lijf in door haar gewenste vorm heeft gekneed, laat zij haar roze tong strelend langs mijn wit gesausde mantel glijden, en word ik het slachtoffer van haar pyromane lust hangend aan haar lippen tot ik totaal ben opgebrand en zij kordaat het laatste restje leven uit mij perst…

de koude noordwestenwind striemt mijn gezicht geselt het land en laat trotse bomen buigen een eeuwenoude beuk heeft na een lange strijd zich gewonnen gegeven en ligt dwars over het bospad nog imposanter dan voorheen op mijn weg door zijn val is een gat geslagen in het hem omringende bos brokstukken liggen her en der verspreidt beukentakken…

Soms vliegen harde woorden kris kras over mij heen en beuken ze met vuisten op mijn hout generfde hoofd, vaak schoppen ze tegen mijn schenen die zo stijf zijn als een plank of gaan ze op me zitten bij gebrek aan een bank, maar wat er ook gebeurt ik sta garant voor evenwicht, behalve bij een verhuizing dan sjouwen ze me mee, omdat het…

Geen rots geen ster geen waaien en geen wiegen doch overal het loerend water onder zee geen vis geen vin geen stilgezonken schip alleen het groen, het onbeweeglijk net waarin mijn adem stokt, mijn hand niet meer durft dwalen. En alles valt nu stil: mijn bloed, mijn blik mijn blakende gedachte. Hier keert men in zichzelf terug hier slinkt men…

Onderga dit heksenuur: overtreed jezelf, speel met vuur dat lichter maakt en duister; duik onder en daal af, betreed de cirkel van innerlijk gefluister; gebruik je adem, ontstijg dit aards bestaan en verken je diepste oorden, ontsteek een kaars en breng een stilte-offer aan mijn woorden.…

Waar het dovende vuur van hartstocht de warmte mist van onversneden liefde, daar spelen ego’s hun macaber spel van compromissen met pijnlijk winstbejag en trekken zielen gekwetst zich terug achter de grijze sluiers van een winters landschap…

Ik ben een Vlaardingse 'haringkop' Of, ook een Vlaardingse "vleet" Daar ben ik dus geboren een stad die ik niet licht vergeet Mijn kindervoetstappen liggen daar Ze zijn wel uitgewist De wereld heb ik rondgereist maar ben geen chauvinist Elk plekje waar ik heb gelopen brengt herinnering omhoog En, al die plekjes wil ik bezoeken en…

Soms heb ik nodig een beetje hulp Soms kan ik echt wel huilen Soms kruip ik helemaal in mijn schulp Maar zou toch met niemand willen ruilen Vaak ben ik dankbaar en heel erg blij Vaak staan er mensen aan mijn zij Vaak geniet ik van het leven, want al het moois is zo dichtbij…

opent en sluit haar bladzijden voor ons. paal 16: niets geeft ze prijs van wat haar aan deze wereld bindt, maar de zonsondergang is zeker achterwaarts gebonden. (sissend in het ijswater dalend) zo kussen wij boven het koude duinzand. de dag ligt op de rug de mensen gaan de nacht in. in hun verlicht knusse tenten. paal 16: niets.…

hebben de voetstappen ons achtergelaten en het besef ervan in een eigen tekening meegedragen en bepaald. de elementen buiten, gaan tekeer onbaatzuchtig in een zee die zich neerlegt met haar golven. betrekkelijk is het te blijven lopen, meelevend te lopen, blijvend meegeleefd achter de duinen. de zee geeft, ja niemand door in heel…

Kleine vampiertjes die ’s nachts tot leven komen gaan zwevend op zoek naar een vloeibaar maal, en ’s morgens bij het opstaan zie ik met anderhalf oog, ze hebben zich wéér aan mij gelaafd…