Alle inzendingen over filosofie

samen lieten we het allemaal afspelen strak in alle hoeken, ik kreeg jou daar wel hoewel je vaak aanmodderde jouw haarkleur sprak boekdelen maar ik liet je zien dat je niet blind en dom was onze gedachten kregen we ineen stukje bij beetje kregen we alle kennis op mijn kleurenpallet soms lag het wel verspreid maar…

soms zie je in het halfduister beter het is zoiets als met het dempen van geluid bij schemerlicht zien de dingen er lichtjes anders uit of bots je op iets wat je bij daglicht soms niet ziet…

Ik ben op handen en voeten vergaderd, volwassen als een baby, volwassen als een aap. In deze houding wordt alles onwezenlijk. Onwezenlijk snel, in onwezenlijke haast: andermans armen en andermans romp schieten daarboven jagend voorbij. Als kogels. Als wolken. Als lijkenlucht. Zo vliegt de dag de tijd vooruit en is de slang het meest volwassen…

ik zoek mijzelf met strakke lippen de handen sluiten steeds meer de vingers in behoef ook geen woorden meer uit mijn verbeelding te knippen ik bemin de dode zin…

de ochtend treft hem met korsten bloed op de gescheurde lippen zijn nacht was weer geweldig een advocaat wrijft zich in met gladde olie voor de ziel hem kwam een zoete droom van overvolle zalen succes op andermans kap de dag verlegt haar grens uur na uur een spervuur aan verlokking en twijfel tussen goed en kwaad en wie wat het best…

Achterna en achteruit, acht ervoor en achterin (in) acht genomen achterhaald, is achtenswaardig achtgezind, achterop of achterlangs is achteloos, in achtgemeenten, is achterlaten achterklap die acht dezelfde overkwam. Over achten gesproken.…

Ik tracht al jaren kwesties op te lossen -zoals waarom ben ik geen sprookjesheld- die horen bij de grote vragentrossen waarmee de mens als denker-aap zich kwelt Zolang ik denk, besta ik zegt Descartes en dit wanhopig klampen aan 't bestaan door kwesties te verzinnen speelt mij parten het is mijn angst in nietzijn op te gaan die het krampachtig…

God schiep de mens naar zijn beeld in kennis gerechtigheid en heiligheid informatie ware kennis wetenschap groeit immer nog benadert oneindigheid gerechtigheid is in het algemeen absent dit deel van God heeft afgehaakt in de mens en heiligheid is meestal ontluisterend schijn nader bekeken heb ik het beeld van God ontkend voor al die soorten…

Wat drijft ons toch naar waar we nimmer waren, waar alles vreemd is en ons hart niet thuis; wat zit er achter al dat trekken, vragen, dat vol van onrust zijn en uit ons huis? Wat zit er achter al dat zoeken, tasten, dat kopen, vinden, verder gaan? Wat jaagt ons voort naar telkens andere dingen, naar talen die we eigenlijk toch niet verstaan…

er oerknalde wat soep met aminozuren vloeide uit tot prachtige luchten harmonieuze landschappen aromatische bloemengeuren op een azuurblauwe bol ik er midden op god, ongelooflijk En God tilde het deksel van de pot snoof mompelde : gut, wat brouwen ze nu moet daar wijsgerig wiskundig denken uit voortkomen ? de vrije…

krultangen moderne hitte tweehonderd-en-twintig volt pijpenkrullen zijn weer in zullen wij samen, jij en ik nadat we zijn gescheiden door ouwehoeren, want wie wilde praten een stickie roken spaceverruimen en ruzieloos ieders`weegs gaan en ons kind laten schommelen wippen en draaien zullen we alles in het vage laten..…

zijn verstand is evenredig eigengereid als een braadpan het suddert en het siddert al naargelang de graad van hitte bij zijn altoos durende strijd gooit hij slechts dan de handdoek als hij elke tegenstander verstandig de groene oren heeft afgedroogd met een raak citaat of wat parate kennis uit zijn lang versleten boeken gepuurd en als…

even was hij weg gegaan gevallen en dan terug gestuiterd, ongewenst als hij was daar aan de andere zijde waar zijn licht te fel nog gaten brandde in het behang blijven moest hij nog een halve eeuw en 1 jaar zoeken naar het doel waarvoor hij werd toegevoegd aan het zieltogend bestaan de eeuwige rust, de jachtvelden het zijn flarden van…

Ik heb je uitgewist blauwe pen, zwarte kwast het was in een ogenblik een enkele tel, de nacht voorbij. Met het tij in de rug opgaan in het rood, dag model nog slechts zichtbaar in herinnering ben ik jij, of mij wie is de schilder, wie is het schilderij?…

Tao vinden de weg verliezen in jezelf terugvinden waar je bent geweest Tegen de dorst twee steentjes onder de tong één zou maar eenzaam zijn een dichter spreekt graag met volle mond zonder stotteren over Grietje Klein Duimpje in haar hand in deze versie is Hans opgegeten en herdacht Zij volgt het spoor dat een Chinese nachtegaal…

Violetje danst haar dansje lichtvoetig voor het woudpubliek tjilpend musiceren krekels Een suite van de nachtmuziek haar voetjes zweven hemels licht langs de paadjes door het bos haar grootste lief is Maneschijn die zachtjes straalt op het koele mos waarop dauw rust als diamanten twinkelend als de morgen gloort uit haar handpalm blaast…

Soezend aan het noordzeestrand op kussentjes van ziltig zand dreven wolken traag voorbij jouw silhouet verscheen aan mij ik voelde weer jouw warme hand en werd door heimwee overmand je bent niet meer, het is voorbij toch was jij even dicht bij mij... jij reisde naar de overkant en zei, denk maar aan onze band filosoferen maakt mensen vrij…

Wanneer de stilte verbroken wordt Door de leegte er om heen En de koelte van een avondbries Als hete adem mijn gezicht beroert Weet ik de toekomst voorbij te zijn En terug te keren naar weleer Doch denkend aan die voorbije tijd Richt ik de smeekbede niet nog een keer Want als ik omzie naar de geleden tijd Al dat leed van miljoenen stervelingen…

Elk woord dat wordt gesproken keert weer geschreven terug op papier lijkt alles anders maar spreekt hetzelfde gevoel. Gesproken woorden zijn zo vaal daar ze worden wel verdraaid de kleur van woorden zwart op wit is de waarde van oneindigheid. Toch mis ik de blik in de ogen wanneer geschreven woorden mij raken dan hoor ik ze veel liever…

Een zonnebloem staat droomverloren en al voorbij haar hoogste glanzen met lome blaadjes droef te staren. Gaat het zo ook met ons: dat na de rijpe, goede jaren de glans verdwenen is en ook de vreugd? Of zijn er andere horizonten die wenken gaan en door de jeugd nog gezien zijn? Dient daarvoor soms de pijn?…

echte reuzen van de geest cijferen zichzelf eerst helemaal weg kijk Gautama Jezus Maria Confucius Ghandi Mandela maar nu naar Albert Einstein eerst helemaal verdwenen onder een cijferbrij kwam een formule kringelen speciale relativiteit in tijd en afstand later nog de zwaartekracht er bij ee-is-em-cee-in het kwadraat dat kwam zo maar…

Tussen ernst en degelijkheid even een kleine pauze om alles weer in 't juiste perspectief te zien; om te weten hoe relatief alles is en dat juist het betrekkelijke het belangrijkste is: Niets gaat er boven het rood van de late zomerroos; de geur van de halmen na de regen; het fluwelen kleed van de vlinder; jouw glimlach naar mij.…

door duisterend licht omsloten wiegde mij het kleine bootje, het water murmelde verhaaltjes, zacht zong het riet het werd mij vreemd te moede: een onbestemd verdriet sloop binnen door mijn huid, nestelde in mijn botten. veelvuldig sloeg ik de riemen uit, roeide tussen heden en verleden eindeloos heen en weer. zo heb ik die nevelende…

Steen is geen steen in de zin van versteend Gevoelig ontvangt hij koud verhard als hij is Stel u open voor die bron van te geven warmte En bereik hem in zijn diep kloppend hart Gevoel moeiteloos zijn zijnde Energie uit oermaterie versmelt zich Met uw ongekende krachten…

Betrekkelijk is het leven, de eenvoud van het geven een momentje vaak maar even op het schip bevindt zich de steven… De storm van het leven kan zijn kracht zés of zéven, trotseer de wind, waar je je ook bevindt. Laat elke tegenstroom, maar over je komen, heel gewoon, want de betrekkelijkheid van ’t leven, is zo kort, het duurt maar…

niets lag er langs het pad - zelfs jij was verdwenen in de dunne stilte teder hulploos was je geraakt gesponnen in klamme angst je toekomst vaag mistig verdronken in het licht van lelies jij hemels moois waarom moest jij vergaan – in mijn blanke gedachten werd je stem gewist- in het oefenen van geduld droogde…

Na de gloeiende hitte een groene olijftak, teken van hoop; het begin en het einde: de zon en de roos kleuren de dag, regendruppels... Hoe kan het licht breken eer de dag begon? Hoe kan de roos geuren zonder de zon? Hoe kan iets eindigen eer het begint? Hoe kan iets er zijn eer het er is?…

Hoe kan iets er zijn eer het er is? Hoe kan iets eindigen eer het begint? Hoe kan een roos geuren zonder de zon? Hoe kan het licht breken eer de dag begon? Regendruppels kleuren de dag, de roos en de zon, het einde en het begin; tekens van hoop, groene olijftak na de gloeiende hitte.…

gedichten zijn eenzaam reizen meestal alleen in gedroomde illusies soms barsten ze als geblaasde bellen in de lucht zo zijn gedichten nu eenmaal vluchtige indrukken in ballonnen losgelaten vliegend naar ongekende horizonten…

op de vraag waartoe een mens op de wereld is gezet valt uiteraard met het vorderen in jaren minder algemeen te antwoorden zuigen eten lachen kruipen lopen leren ja te antwoorden met twee woorden of als nee gevraagd is nee altijd met fatsoen op je tronie te trouwen in de wolken je werkt in het vertrouwen dat je ongezien aan een toekomst…