oude wilgen
Na de regenbuien wordt
de zon weer warm
bewonderen de knotwilgen
hun jonge scheuten
en zij hun snottebellen
langs rijen groene sloten
er welt water uit de oude
holle lijven en schikken de
plooien glad laten de dag
zich tooien door het dak
vertellen hun noden in
veerkrachtige taaie loten
die de moede lichamen trekken
diep geworteld in lange tenen
opgestaan uit zompige zoden
voor fundament gevlochten
worden wilg en dijk gedicht.
Geplaatst in de categorie: filosofie