909 resultaten.
Ontheemd
netgedicht
3.6 met 5 stemmen
537 Hij trok verschillende jassen uit
en andere weer aan.
Hoop vervloog,
joeg dromen na.
Geduld kent geen liefde.
Het huis staat te koop.
De stacaravan
in de polder
wacht.…
Oud Alkmaar
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
295 Een stad ontwaakt uit
een sluimerend
vervlogen droombeeld.
Een natte damp,
als een plassende regen,
overvalt de gracht.
Doorweekte wallenkanten
ontvouwen ranke bomen
met ontloken twijgen.
De houten ophaalbrug
brengt heimwee naar
weleer.
De stille stroom
verraadt een
blijde glans.…
Mijn-Museum, Beringen
netgedicht
4.6 met 8 stemmen
433 ik zwem baantjes
bij dertig verdrinkt het tellen
door het gesplash van krokusmeisjes
die als zeemeerminnen hun gezang loslaten
op nog borsthaarloze vleermuisjongens
ik glimlach om deze zoete tijd
en keer terug naar mezelf
watervrij drijven mijn gedachten
naar boven, een luchtbel aarzelt niet
en hapt in zijn eigen vrijheid
ik open mijn…
Postindustrieel wonen (Oostblok)
gedicht
4.0 met 2 stemmen
1.626 Alles wat van het vijfjarenplan kwam
ligt hier verloren
Stilgevallen wat hydraulisch
werd aangedreven
wat mechanisch
Het valt niet mee
de overgang te verlichten
het staal te plooien als weleer
Zou dat kunnen
beton afgrazen
de koepel opengooien en
de was drogen in het neon?
---------------------
uit: 'Thuis', 2014.…
Wie heeft gewonnen?
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
279 Letters van het plankje
schuiven scrabbelend op het bord,
woorden van waarde overlappen
blauwe en rode vlakken,
houtjes kletteren
in het deksel van de doos.
Het spel heeft een nieuwe dimensie gekregen,
woorden kruisen
van boven naar beneden
in het Gronings
de zin van het leven.
Letters kletteren over het bord,
De waarde van gas is gestegen…
Vreemdenbezoek.
poëzie
4.0 met 1 stemmen
671 ‘Het land is er plat en het volk is er stijf,’
Zo spreken van Holland de vreemden;
‘De kunst en natuur hebben weinig om 't lijf;
Men ziet er geen bergen of beemden.
De mensen - ze sluiten zich op in hun kluis,
En stoppen 't fortuin in de kisten;
De vreugd van het leven - ze hoort er niet thuis,
Verveling verjaagt de toeristen.’ -…
Vaarwel! Vaarwel naar 't Zuiderstrand!
poëzie
4.0 met 1 stemmen
815 Aan Dr. Kiewiet de Jonge, Voorzitter van het ‘Algemeen Nederlandsch Verbond’, bij zijn vertrek naar Zuid-Afrika.
Vaarwel! Vaarwel naar 't Zuiderstrand!
Neem onze groeten mee
Voor wie een zonnig vaderland
Eens vonden over zee.
Zeg hun, die mannen van ons bloed,
Die vrouwen, trouw en sterk:
Wij gaven ze eens ons vol gemoed,
Wij volgen…
Gasthuis
gedicht
3.8 met 4 stemmen
2.165 Wereld, ik leef in het domein
van lichte taal in wintertijd:
de gangen leeg, de kamers ruim
en zonder grens de binnentuin.
Einder, bedaar, ik heb een huis
dat mij bevrijdt; onder dit dak
ben ik een mens die adem krijgt.
-----------------------------
uit: 'Woeste grond', 1992.…
Burgerhuisje.
poëzie
4.0 met 1 stemmen
1.789 Door 't burger-huis op laten middag traden
Wij de open lucht in, waar seringen-geur
Hing over de achterdeur en lente-wind
Stil witte wolken dreef door 't hemelblauw.
Een kleine stadse tuin, alzijds bemuurd
Door grauwe steen, en waar een enge ring
Groen gras en witte kiezel 't perk
Veelkleurge bloemen, 't éénge, rond omsloot.
Luwte…
Alleen in een klein huis
gedicht
3.9 met 22 stemmen
8.609 Alleen in een klein huis kan je behoorlijk denken
de muren zijn dichtbij genoeg
weren de regen met gesneden voegen
die regen moet je kunnen horen
het dak lekt op bekende plekken
daar heb je plastic neergelegd
emmers gezet, als er een raam is
zelfs een plant, alleen
in een klein huis
kan je behoorlijk denken.
---------------------
uit: …
Meierijstad
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
398 uit nut voor het algemeen geboren
kent het een historie met een rijk verleden
waar men met omvangrijk groen is gezegend
en diverse waterlopen, elk in een passend gloren
daar draagt een gemeenschap
verspreid over plekken met eigen haard
en opgebouwde waarden gezegend
die zijn ontstaan door de eeuwen heen
deels zelfs met stadsrechten bejegend…
BENOORDEN DE MOERDIJK
poëzie
4.0 met 3 stemmen
656 Benoorden de Moerdijk
Daar kan men niet bewonderen,
Daar trapt men de dichter, daar hoont men de held.
Benoorden de Moerdijk
Daar zitten de tobbers, al welgesteld,
In tuin en kantoor zich af te zonderen,
En tellen geld.
Benoorden de Moerdijk
Daar wonen de sufste rijken,
Ze noemen zich vrij, of roemen zich vroom.
Benoorden de Moerdijk
Daar…
De plek
gedicht
3.1 met 11 stemmen
5.823 Je moet niet alleen, om die plek te bereiken,
thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken.
Er is niets te zien, en dat moet je zien
om alles bij het zeer oude te laten.
Er is hier. Er is tijd
om overmorgen iets te hebben achtergelaten.
Daar moet je vandaag voor zorgen.
Voor sterfelijkheid.
--------------------------
uit: 'Schoolslag…
ANNO DOMINI 1972
gedicht
3.4 met 7 stemmen
3.417 Er is te Heiligerlee een klok gegoten
en het was in de inzet van zijn stem:
of aarde en hemel samen vrede sloten;
hij zong - de wil des makers wekte hem.
En met de macht van zijn metalen mond
riep hij mij aan met name waar ik stond.
En stemmeloos heb ik het uitgestoten:
'Géén, Holland, heeft als gìj mijn hart doorwond.'…
Doodlopende weg
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
322 wanneer ik weer eens over akkers stap
door brede voren ga, zo diep bevroren
de kraaien zie daar op de torenkap
hun jassen zwart, ze lijken hier te horen
en winter weer zijn glazen offers schenkt
aan sloot en vaart waar reigers onverdroten
ondanks ’t stille wit van dood die wenkt
nog zweven tussen hoop en niet geschoten
besef ik, deze streek…
Winter in San Clemente (Rome)
gedicht
4.0 met 2 stemmen
2.269 De koude stilte van de donkere kerk.
Ik zie de oude monumenten weer,
ruik de bestorven wierook van weleer,
herken de schedel, de gebarsten zerk.
De kale koster, zuchtend aan het werk
bij 't altaar, zet daar doden bloemen neer.
Een duif vliegt op en laat een witte veer
en ritselt aan het venster met zijn vlerk.
De laatste non, in een verweduwd…
Mijn stad
netgedicht
4.5 met 6 stemmen
398 De straten hebben namen
van mensen en betekenis
en anderen anoniem
zijn zonder stem geboren
de pleinen staan vol bomen
‘t volk heeft daar haar dromen
en vrienden zonder geluid
gaan onbemind verloren
de buurten zijn net dorpen
maar zonder sterke schouders
de schooiers die verliezen
die hebben vaak geen ouders
de parken zijn weemoedig…
Omtrent huizen
gedicht
3.5 met 2 stemmen
1.802 Huizen hebben ramen (vensters) en
minstens één deur.
Huizen zijn om in te wonen (liefst knus).
Soms is een huis ondergebracht in een flat (wat mensen
leuk, eng of duf vinden,
bijvoorbeeld).
Huizen gaan lang mee (opmerkelijk lang voor het vele
dat ze moeten doorstaan; binnenin leven mensen
liefst graag).
Huizen hebben daken (waarop vogels…
Waarom het bos
netgedicht
2.4 met 5 stemmen
390 Plantengezichten,
navrante boomtypen,
zeldzaamzacht gras.
Hoogopgaande raadselgroei...,
genoegzaam mos.
Dieper: overhoopliggende stammen.
Feller: herkenbare kwetsuren
in zachtwarm hout!
In een badinerende kleurengeur
zoek en voel ik,
inhaleer ik haar respons...…
DE WONING
poëzie
4.0 met 2 stemmen
937 Mijn kleine kamer, mijn laag huis,
Eng en vertrouwlijk als een kluis,
Waarover zich van wand tot wand
De grijsheid van de zoldring spant ;
Buiten de drempel het gebloemt,
Dat 't aambeeld en de hamer roemt,
Het goud, waaruit het is gesmeed,
De vinger, die zijn drift bestreed;
Opwaarts, gebeeldhouwd in het groen,
Een eedle boog,…
ZELFKANT
gedicht
4.0 met 4 stemmen
2.226 Ik houd het meest van de halfland'lijkheid:
Van vage weidewinden die met lijnen
Vol wasgoed spelen; van fabrieksterreinen
Waar tussen arm'lijk gras de lorrie rijdt,
Bevracht met het geheim der dokspoorlijnen.
Want 'k weet, er is waar men 't leven slijt
En toch niet leeft, zwervend meer eenzaamheid
Te vinden dan in bergen of ravijnen.
De…
Rotterdam
netgedicht
4.8 met 20 stemmen
352 Stad die je omgeeft
Stad die je beleeft
Die je steeds weer ziet veranderen
Samen met de anderen
Stad aan het water
Van vroeger en van later
Van groen en van beton
Van schaduw en van zon
Met een goot waarin je koopt
En een zwaan waarover je loopt
Met gebouwen tot in de wolken
En mensen uit een veelheid aan volken
Stad die je omgeeft…
Flatneurose
gedicht
4.0 met 1 stemmen
1.959 Er is een feestje op driehoog
ik lig in last onder de lusten
ik dacht dat het plafond bewoog
de dokter zegt dat ik moet rusten.
----------------------------------
uit: 'Zand, zeep en soda', 1973.…
Souvenir
gedicht
4.3 met 7 stemmen
6.033 Het huis waarin ik zo lang heb gewoond
Woont ook in mij. De fiere gevel die
Zich aan de straatkant scherp aftekent troont
Daarboven met dezelfde acribie.
Daarboven in mijn hoofd. De lange gangen
Vol schemering en half-gedoofde stappen
Doorsnijden hersenen en huis, behangen
Met kille doeken en met lampenkappen.
Het zolderraam dat oorverdovend…
Zelfstandig
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
323 Katwijkers aan zee zwoegend in de zee
Algelovig, hardwerkend en duurzaam tevree
Tegenover de City That Never Sleeps met daarin
Wolkenkrabbers, Wall Street, Queens en Brooklyn
IJverig leven de twee werelden naast elkaar
Komen nooit samen; er is geen fusiegevaar…
Uitzicht
gedicht
4.2 met 4 stemmen
3.846 Mijn wereld eindigt bij de populier
die staat te wuiven waar de weg begint,
tegen een stukje lichtblauw vloeipapier...
Dit alles doet mij denken aan het kind
dat uren op een stadsveranda stond
en uitkeek over haveloze tuinen,
terwijl zijn blik geen ander rustpunt vond
dan 't schamel rijtje rafelige kruinen
van zes verwaaide bomen middenin…
anders
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
277 Als een ander tijdperk
is aangebroken
Herezen uit de scherven
van het verleden
Een muur die je moet stutten
hetzelfde maar toch anders
anders val je
in het middelpunt
van een labyrint
waar je ooit jezelf
tegen kwam…
uitsmijter
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
339 je vroeg een om een gedicht
zelden sta je naast hem
die man om de hoek met druiven
lees tussen de regels
helder en zuiver
op de muren staan ze
teksten en vogels
jij ziet ze
ruik het
en heel af en toe
loopt licht
langs…
Markthal Rotterdam, Parel in de stad!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
742 Markthal: overdekt en zeer kleurrijk
de eerste in Nederland
Parel in de wereldstad Rotterdam
een van de vele, vele
En nu nog een,
als zovele steden in de wereld,
een opvallende verbindende ketting
welke de parels dragen!…
Mijn Rotterdam
gedicht
4.2 met 4 stemmen
2.224 Hoe heb ik jou, mijn Rotterdam teruggevonden!
Je huizen aan puin en je havens vernield!
Ik voelde mezelf bij jouw aanblik geschonden
en vloekte; een biecht hoezeer ik van je hield!
Het krommende straatje waar ik werd geboren,
de school en m'n honk... Het is alles vergaan!
Ik zag nog alleen een geblakerde toren
in het gruis van vermorzelde jeugdjaren…