Alle inzendingen over woonoord

Hij trok verschillende jassen uit en andere weer aan. Hoop vervloog, joeg dromen na. Geduld kent geen liefde. Het huis staat te koop. De stacaravan in de polder wacht.…

Een stad ontwaakt uit een sluimerend vervlogen droombeeld. Een natte damp, als een plassende regen, overvalt de gracht. Doorweekte wallenkanten ontvouwen ranke bomen met ontloken twijgen. De houten ophaalbrug brengt heimwee naar weleer. De stille stroom verraadt een blijde glans.…

ik zwem baantjes bij dertig verdrinkt het tellen door het gesplash van krokusmeisjes die als zeemeerminnen hun gezang loslaten op nog borsthaarloze vleermuisjongens ik glimlach om deze zoete tijd en keer terug naar mezelf watervrij drijven mijn gedachten naar boven, een luchtbel aarzelt niet en hapt in zijn eigen vrijheid ik open mijn…

Alles wat van het vijfjarenplan kwam ligt hier verloren Stilgevallen wat hydraulisch werd aangedreven wat mechanisch Het valt niet mee de overgang te verlichten het staal te plooien als weleer Zou dat kunnen beton afgrazen de koepel opengooien en de was drogen in het neon? --------------------- uit: 'Thuis', 2014.…

Letters van het plankje schuiven scrabbelend op het bord, woorden van waarde overlappen blauwe en rode vlakken, houtjes kletteren in het deksel van de doos. Het spel heeft een nieuwe dimensie gekregen, woorden kruisen van boven naar beneden in het Gronings de zin van het leven. Letters kletteren over het bord, De waarde van gas is gestegen…

‘Het land is er plat en het volk is er stijf,’ Zo spreken van Holland de vreemden; ‘De kunst en natuur hebben weinig om 't lijf; Men ziet er geen bergen of beemden. De mensen - ze sluiten zich op in hun kluis, En stoppen 't fortuin in de kisten; De vreugd van het leven - ze hoort er niet thuis, Verveling verjaagt de toeristen.’ -…

Aan Dr. Kiewiet de Jonge, Voorzitter van het ‘Algemeen Nederlandsch Verbond’, bij zijn vertrek naar Zuid-Afrika. Vaarwel! Vaarwel naar 't Zuiderstrand! Neem onze groeten mee Voor wie een zonnig vaderland Eens vonden over zee. Zeg hun, die mannen van ons bloed, Die vrouwen, trouw en sterk: Wij gaven ze eens ons vol gemoed, Wij volgen…

Wereld, ik leef in het domein van lichte taal in wintertijd: de gangen leeg, de kamers ruim en zonder grens de binnentuin. Einder, bedaar, ik heb een huis dat mij bevrijdt; onder dit dak ben ik een mens die adem krijgt. ----------------------------- uit: 'Woeste grond', 1992.…

Door 't burger-huis op laten middag traden Wij de open lucht in, waar seringen-geur Hing over de achterdeur en lente-wind Stil witte wolken dreef door 't hemelblauw. Een kleine stadse tuin, alzijds bemuurd Door grauwe steen, en waar een enge ring Groen gras en witte kiezel 't perk Veelkleurge bloemen, 't éénge, rond omsloot. Luwte…

Alleen in een klein huis kan je behoorlijk denken de muren zijn dichtbij genoeg weren de regen met gesneden voegen die regen moet je kunnen horen het dak lekt op bekende plekken daar heb je plastic neergelegd emmers gezet, als er een raam is zelfs een plant, alleen in een klein huis kan je behoorlijk denken. --------------------- uit: …

uit nut voor het algemeen geboren kent het een historie met een rijk verleden waar men met omvangrijk groen is gezegend en diverse waterlopen, elk in een passend gloren daar draagt een gemeenschap verspreid over plekken met eigen haard en opgebouwde waarden gezegend die zijn ontstaan door de eeuwen heen deels zelfs met stadsrechten bejegend…

Benoorden de Moerdijk Daar kan men niet bewonderen, Daar trapt men de dichter, daar hoont men de held. Benoorden de Moerdijk Daar zitten de tobbers, al welgesteld, In tuin en kantoor zich af te zonderen, En tellen geld. Benoorden de Moerdijk Daar wonen de sufste rijken, Ze noemen zich vrij, of roemen zich vroom. Benoorden de Moerdijk Daar…

Je moet niet alleen, om die plek te bereiken, thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken. Er is niets te zien, en dat moet je zien om alles bij het zeer oude te laten. Er is hier. Er is tijd om overmorgen iets te hebben achtergelaten. Daar moet je vandaag voor zorgen. Voor sterfelijkheid. -------------------------- uit: 'Schoolslag…

Er is te Heiligerlee een klok gegoten en het was in de inzet van zijn stem: of aarde en hemel samen vrede sloten; hij zong - de wil des makers wekte hem. En met de macht van zijn metalen mond riep hij mij aan met name waar ik stond. En stemmeloos heb ik het uitgestoten: 'Géén, Holland, heeft als gìj mijn hart doorwond.'…

wanneer ik weer eens over akkers stap door brede voren ga, zo diep bevroren de kraaien zie daar op de torenkap hun jassen zwart, ze lijken hier te horen en winter weer zijn glazen offers schenkt aan sloot en vaart waar reigers onverdroten ondanks ’t stille wit van dood die wenkt nog zweven tussen hoop en niet geschoten besef ik, deze streek…

De koude stilte van de donkere kerk. Ik zie de oude monumenten weer, ruik de bestorven wierook van weleer, herken de schedel, de gebarsten zerk. De kale koster, zuchtend aan het werk bij 't altaar, zet daar doden bloemen neer. Een duif vliegt op en laat een witte veer en ritselt aan het venster met zijn vlerk. De laatste non, in een verweduwd…

De straten hebben namen van mensen en betekenis en anderen anoniem zijn zonder stem geboren de pleinen staan vol bomen ‘t volk heeft daar haar dromen en vrienden zonder geluid gaan onbemind verloren de buurten zijn net dorpen maar zonder sterke schouders de schooiers die verliezen die hebben vaak geen ouders de parken zijn weemoedig…

Huizen hebben ramen (vensters) en minstens één deur. Huizen zijn om in te wonen (liefst knus). Soms is een huis ondergebracht in een flat (wat mensen leuk, eng of duf vinden, bijvoorbeeld). Huizen gaan lang mee (opmerkelijk lang voor het vele dat ze moeten doorstaan; binnenin leven mensen liefst graag). Huizen hebben daken (waarop vogels…

Plantengezichten, navrante boomtypen, zeldzaamzacht gras. Hoogopgaande raadselgroei..., genoegzaam mos. Dieper: overhoopliggende stammen. Feller: herkenbare kwetsuren in zachtwarm hout! In een badinerende kleurengeur zoek en voel ik, inhaleer ik haar respons...…

Mijn kleine kamer, mijn laag huis, Eng en vertrouwlijk als een kluis, Waarover zich van wand tot wand De grijsheid van de zoldring spant ; Buiten de drempel het gebloemt, Dat 't aambeeld en de hamer roemt, Het goud, waaruit het is gesmeed, De vinger, die zijn drift bestreed; Opwaarts, gebeeldhouwd in het groen, Een eedle boog,…

Ik houd het meest van de halfland'lijkheid: Van vage weidewinden die met lijnen Vol wasgoed spelen; van fabrieksterreinen Waar tussen arm'lijk gras de lorrie rijdt, Bevracht met het geheim der dokspoorlijnen. Want 'k weet, er is waar men 't leven slijt En toch niet leeft, zwervend meer eenzaamheid Te vinden dan in bergen of ravijnen. De…

Stad die je omgeeft Stad die je beleeft Die je steeds weer ziet veranderen Samen met de anderen Stad aan het water Van vroeger en van later Van groen en van beton Van schaduw en van zon Met een goot waarin je koopt En een zwaan waarover je loopt Met gebouwen tot in de wolken En mensen uit een veelheid aan volken Stad die je omgeeft…

Er is een feestje op driehoog ik lig in last onder de lusten ik dacht dat het plafond bewoog de dokter zegt dat ik moet rusten. ---------------------------------- uit: 'Zand, zeep en soda', 1973.…

Het huis waarin ik zo lang heb gewoond Woont ook in mij. De fiere gevel die Zich aan de straatkant scherp aftekent troont Daarboven met dezelfde acribie. Daarboven in mijn hoofd. De lange gangen Vol schemering en half-gedoofde stappen Doorsnijden hersenen en huis, behangen Met kille doeken en met lampenkappen. Het zolderraam dat oorverdovend…

Katwijkers aan zee zwoegend in de zee Algelovig, hardwerkend en duurzaam tevree Tegenover de City That Never Sleeps met daarin Wolkenkrabbers, Wall Street, Queens en Brooklyn IJverig leven de twee werelden naast elkaar Komen nooit samen; er is geen fusiegevaar…

Mijn wereld eindigt bij de populier die staat te wuiven waar de weg begint, tegen een stukje lichtblauw vloeipapier... Dit alles doet mij denken aan het kind dat uren op een stadsveranda stond en uitkeek over haveloze tuinen, terwijl zijn blik geen ander rustpunt vond dan 't schamel rijtje rafelige kruinen van zes verwaaide bomen middenin…

Als een ander tijdperk is aangebroken Herezen uit de scherven van het verleden Een muur die je moet stutten hetzelfde maar toch anders anders val je in het middelpunt van een labyrint waar je ooit jezelf tegen kwam…

je vroeg een om een gedicht zelden sta je naast hem die man om de hoek met druiven lees tussen de regels helder en zuiver op de muren staan ze teksten en vogels jij ziet ze ruik het en heel af en toe loopt licht langs…

Markthal: overdekt en zeer kleurrijk de eerste in Nederland Parel in de wereldstad Rotterdam een van de vele, vele En nu nog een, als zovele steden in de wereld, een opvallende verbindende ketting welke de parels dragen!…

Hoe heb ik jou, mijn Rotterdam teruggevonden! Je huizen aan puin en je havens vernield! Ik voelde mezelf bij jouw aanblik geschonden en vloekte; een biecht hoezeer ik van je hield! Het krommende straatje waar ik werd geboren, de school en m'n honk... Het is alles vergaan! Ik zag nog alleen een geblakerde toren in het gruis van vermorzelde jeugdjaren…