Alle inzendingen over algemeen

het staat gebundeld in de weide : stokje arm, stokje been, klompje hoofd en draadjes filterhaar. het is nacht, wat dacht je. de hemel zit potdicht, perslucht onder plakken koopjeswolk. ga, had ze gezegd, ga en breng mij de blauwe muren van het licht. het aarzelde. wèg hand. ga, zei ze toen, en breng mij de zingende vlam in het…

Is er een dokter... 'Ontzorg de zorg', een omineuze mare Wat denkt u van het lerarentekort Wat krijgt een basisschoolchef op haar bord? Het komt mij zeer bekend voor, als het ware Laat aio's effectiever tele-leren En leer ze assertief communiceren Dat leidt tot minder agressief gedrag Patiënten denken nu dat alles mag Geïnspireerd…

Woorden denderen slapende kamer binnen Honderd verlichte letters zweven geluidloos aan het plafond van onze derde dinsdag…

plooi het toe, zet je nagel op de vouw, beëindig het, verzegel het. (het glas valt uit je hand). zwijgen is soms meer dan een plicht. het is voldoende, oppert ook een klerk met kennis van zaken, zó de trappen af te kunnen dalen, éénmaal en voet na voet nauwkeurig dat dalen in je ziel te kunnen kerven, dat wat volgt daarvan herhaling is…

niet de blik inwaarts (het is er te eng) niet naar het buiten (het is er te groot) niet oog in oog (het is er te donker) niet naar het vage (het vage is nergens) niet in het al (het al is illusie) niet in het niets (het niets is ontkenning) kwaak kwaak…

je grote woord staat nooit tussen de regels maar altijd in het geruis van ‘t volle daglicht zelden een vlaag van sombere twijfel voor het gemak noemen we je vergetelheid of ijdelheid van ijle lucht, altijd vanuit de hoogte en je komt, tegen beter weten in, snel ter zake langdurig licht heeft alle tijd…

de vijver bevriest niet. is de eend blij dan? neen: de eend is in de vijver.…

Hier woonde tot voor kort een prachtige vos. De jagers kwamen, hij was de klos. Hier woonde tot voor kort een trotse ree. De jagers kwamen en namen zijn kadaver mee. Hier woonde tot voor kort een rappe haas. De jagers kwamen en werden hem de baas. Hier woonde tot voor kort een glanzende fazant. De jagers kwamen en vilden hem met blote…

plots, nu ik het zie, zie ik het gezien worden, met brede strepen van zichtbare vreugde, en dan, als een stuiteren van dank in schokjes niets, zie ik het zien dat zich ziende ziet het zien toch maar liever te vergeten.…

De wond in de moederschoot Er is geen diepere wonde Een oneindig verlangen Naar wat niet zal zijn Verlies in het diepste van de ziel Door eeuwen heen Totdat het puzzelstukje past In het raadsel van het leven…

stoelen weiden ramen flessen plassen palen struiken wegen takken raven huizen boxen winkelstraten overwegen het reclame zeulen. stokken blazen stoelen weiden ramen vijvers beken bomen slapen samen tuinen hokken koeken auto’s smeren zuilen. rode tractoren voetbalvelden en witte lichtbakkonijnen schieten goed op met scheve bloemkolenbollen…

liepen wij niet - oofdloos ? - met de splijtnekken zeemzoeterig druipend van eigenzang? - met de soeplepels choco-mousse schietend naar de anderen? - met de armen kruiselings gebonden op de kwabberende vetbuik? en wij, wij glimleden der bakfietsenbourgeoisie, hadden wij niet uitgesproken de neiging - te vergeten? - te vergeten terwijl wij…

in gestrekte uiterwaarden die aan het schone schip voorbijgaan, op de rand van ‘t bed met uitzicht op het noorden en de zon die op het punt staat te vertrekken soms wordt een gedachte groter dan werkelijkheid, is het de verbeelding die een eigen, seizoensgebonden leven leidt zonder ooit op zichzelf te staan…

het geurt want open borrelen de geheimen en het stinkt want bloot ligt het mysterie en het sist: de nijdigen vloeken want de kans op een einde met fijne slierten en neuken tot 3 cijfers na de komma met de wulpse engeltjes van de apocalyps, blijkt al eeuwen terug onherroepelijk gemist. de mystici lachen want niets van wat er te zien is, is…

waar moet ik heen heb het hier wel gezien naar de Oost ? naar die onpeilbare mysterieuze Chinezen? of moet ik toch misschien eens naar de West gaan naar dat volk wonend in het beloofde land waar alles kan waar men verkeert in de waan van die geblondeerde Amerikaan in welk van de twee voel ik me het meest gezien wat een keuze is het…

het handvat boort zich in de hand. de boor boort. het zingt: in struiken – wat warrig gewemel op straten – het laffe gebazel in zetels – het knoestige snurken in bossen – lusteloos vozen in de tabellen – schrikbarende hiaten op de schermen – onhoudbaar verval in de hoofden – de doorslaande angst op het terrein – de banale verschrikking…

De lange strip Doorheen de chaos en alle zoetigheden Zie je de waarheid op ieders lip De waarheid van het licht en kwaad op het verleden Man vrouw jong en oud willen niks anders dan alle miserie vergeten Lachen zonder lach en huilen zonder traan Het leven leeft hier maar het voelt verlaten aan Iedereen heeft wel wat geklaag En heeft hier…

Ik ben het zat, ik wil het niet meer horen al dat gezeur dat komt mijn neusgat uit ik draai mij om en richt voortaan mijn oren naar bos en boom, waar blij een vogel fluit Ik ben het beu, ik wil niet meer gedogen al dat gezwam dat grijpt me naar de strot ik keer mij om en richt voortaan mijn ogen naar wei en hei, voor bij- en bloemgenot Ik…

in het water in het wier in het waaien. in de golven wind doorheen het gras in de cel die zich verwoed in cellen splitst in de wolken vol van stapels en paleisplezier. in het schuren van planeten aan het donker van hun baan in het lonken van de sterren naar de nevels van andromeda. in het zwoegen van de slak in het krijsen van de meeuw…

wij kunnen niet, kunnen wij? wij kunnen niet ademen de lucht zit onder het water het water draait in de soep de soep stroomt over de stoep en komt aan de koekjes en de koekjes zijn wak van het water. wij zuigen en zuigen wij zuigen ons vol denken wij maar wij worden gezogen wij dat is al want niets kunnen wij niets van dat al.…

de grens van het toelaatbare ligt al weken te rotten achter ons. de woorden ondertussen en zomaar moet je pellen eerst en stevig pletten wil je er nog enige zin uit persen. nergens van, een buitenissig het is het, het houdt geen steek alsof het ooit. kijk, al dit hier en al dat daar. de differente kleuring ervan zal als gele pils in…

Soms loopt hij met de nacht mee over verstilde stenen straten langs rijtjeshuizen waar het duister onbeschaamd aan vensters gaapt een lantaarnpaal buigt schamel schijnsel houdt zijn schaduw even vast vanuit de verte krast een uil verbaast de stilte klinkers klagen slepende alsof ze weten dat haar lach niet licht te dragen is slechts…

In de lente gaan de krokussen groeien en kijk die narcissen eens mooi bloeien er huppelen lammeren in de wei net als jij en ik zijn ze heel erg blij in de zomer gaan we naar het strand bouwen een groot kasteel van zand en dan gaan we zwemmen in de zee kom op, wie gaat er met ons mee? in de herfst: die prachtige kleuren. ruik je ook die…

Ik ga tevreden door het heden, mijn heden kent een rijk verleden dat langs mooie, volle treden afdaalt naar een stil beneden waar mijn wieg stond lang geleden mijn ikje kent nog geen verleden, de weg omhoog nog onbetreden, dus toekomst gaat met lege schreden terug naar mijn tevreden heden. Men zegt: er komt een laatste trede, dan ben…

Leden van de Provinciale Staten Leden van het algemeen bestuur Der Veluwse Vallei schappen van water Die zorgen voor herstel van de natuur Zij hebben oog voor inkomsten en baten Zij houden allerwegen in de gaten De gaten in de fietsroutes en straten En groenvoorzieningen, als magistraten Drainages van de sloten en de vaarten Retentie drinkwater…

op ochtenden die in niets verschillen begeef ik mij statutair op gebaande wegen dan kruis ik paden met mijn dagelijkse passant driftige tred, versmolten met steen en been zij heeft zich de klinkers aangemeten haar fiets moet de weg kunnen vinden als een blinde holenvis in het duister ken ik haar, zij mij? meermin van tegenwinden…

Ik ga in taal gekleed en woon in louter woorden, omhulsel van de tijd die mij zo toe behoorde. Ze zijn met zes en twintig, gaan schuil in diepe grotten en wachten op 't ontbotten, na het lange onderduiken te rijzen, te ontluiken tot opschuim van het ABC, de letters schuimen tastend mee, van aarzelend begroeten naar innerlijk ontmoeten,…

Kun je iets missen Dat er nooit was Dat je nooit gekend hebt Verlangen naar iets Je weet dat het bestaat Je voelt het bijna Maar net niet Je kunt het bijna raken Zien en ruiken Je strekt je hand uit En het is weg Niet bedoeld Voor dit moment Voor dit leven? Kun je iets missen Dat je nooit had Oh jawel Iedere…

de wasknijpers tegen de lucht geprikt houden de wereld tussen beiden vast boven vrij wijd uitgespreid en naar onder verbonden met de grond vaak wat drassig met waaierig gras geklemd blijft hoop levend hemels bevrijd golft het wasgoed dun rillend aan de lijn zo lang zonder weerstreven een verbinding in leven houden in een halve vlucht verbonden…

op de uiterste punt waar twee zeeën samenkomen zocht ik een geschikte plek kwam tot rust en maakte een mooi stapeltje het was moeilijk het vuur gaande te houden rook steeg op in noordelijke richting verwaaide beeld geur herinnering zeewaarts dansend daalde je op de schuimende golven teruglopend de etsende nietsontziende wind aan mijn handen…