Alle inzendingen over oorlog

Wie zit daar langs de bevrozen straat in witte mantel en blauw gewaad? Wat bergen haar mantelvouwen? Wat houdt ze tegen haar borst gelast? Wat prangt zij zo warm met haar armen vast? 't Is Onze Lieve Vrouwe... 'Onze lieve Vrouwe van Vlaanderland, wat zoekt gij op dit verwoeste strand, van bommen doorwoeld en granaten? Geen hutje…

Het is waar op dat haar van Puigdemont valt heel wat aan te merken maar stop die man niet in een cel en laat hem verder werken. Want Spanje dreigt met kerkers en knuppelt vol venijn. O Carles, net als Mozes leidt uw volk door de woestijn En trek Rajoy maar stevig bij zijn grijze, vlassige baard want net als Franco indertijd is hij…

Zinloos en zonder respect voor eenvoudige mensen. Ten strijde trekken was niet hun idee. Ze werden de loopgraven ingejaagd, bang en onhandig als ze vaak waren, lichtjes onwillig. Ondertussen ijskoude bevelen van officieren nauwelijks begrijpend. Wat kon het de leiders schelen wie hun soldaten diep in hun hart waren, waarvan ze droomden, waarop…

in een lange rij schuifelen ze langzaam naar voren de moeder ingeklemd tussen haar dochters daar staat hij de engel engel des doods ze kijkt weg weg van zijn koude ogen met zijn wijsvinger bepaalt hij hun onverbiddelijke lot hij gebaart de moeder naar links te gaan met zachte stem zegt hij je zult mama snel weer…

het fijn bleek gezichtje prachtig gitzwart haar men wil een trein in Duitsland naar haar vernoemen toch raar het waren meisjesdromen turend door het kleine raam niets wetend aangaande het komend verraad OH dat dwaze haat daar de doodstrein stopt te weinig ruimte werd erin gepropt wij in Nederland gedenken lief…

Elke dag van hun pensioen leek op de vorige. Eenvoudig, sober, zoals hun maaltijden. Terrasje? Ja, op het eigen erf. Vakantie? Ik heb hen nooit weten reizen. Hard gewerkt en zuinig geleefd. Vroeg oud ook. Vroeger was zeker niet alles beter, maar het leek vaak makkelijker, omdat de verwachtingen zoveel minder hoog lagen dan bij de 60-plussers…

de stilte is pijnlijk maar vergeleken met de pijn van hen die hier hebben geleden mag het geen naam hebben minstens 70.000 onschuldigen van vlees en bloed lieten hier het leven en vonden een plek in één van de massagraven sprakeloos en vol verwijt denk ik waarvoor en kijk terloops naar dit schuldige landschap waar de heide thans nog…

Zij dolen langs doelloze wegen komen allerlei hindernissen tegen hongerig, afgemat en uitgeput voor de oorlogsgruwel gevlucht zij komen aan in een onbekend land iedereen kijkt hen argwanend aan kinderen op de arm en aan de hand zien zij deuren voor hen dichtslaan de winter komt met ijskoude nachten ze schuilen dicht in een tent bij…

Mensen aan het werk in oorlogssituaties. Dikwijls de enigen die nog instaan voor het verzorgen van slachtoffers van die bloedige oorlog. Jonge, goed opgeleide mannen en vrouwen ver van huis en in gevaarlijke omstandigheden zorgen voor hun medemens, ongeacht huidskleur of politiek kamp. Artsen zonder vakantie, die hun verlof opofferen…

hij wist het donker als geen ander te bespelen stapelde kleuren in vage vormen verstikkend op elkaar geen uitweg omdat stilte echode zonder weerkaatsen niets om te raken weer contact met jezelf te maken geen rode draad om terug te keren naar leefbare sferen een zombie die geketend zichzelf niet meer ziet alleen de gordel…

ik heb al genoeg getoverd ben ontgoocheld door zaken die anderen mij probeerden wijs te maken met aladin dicht bij de hand schijnt mijn lamp op lege woestijnen waar wind giert door onbenoemde pijnen het oorlogsschroot is kaal geschuurd door zand nog glanst onwankelbaar staal dat zijn positie niet prijs heeft willen geven waar sprookjes…

Generaals veergoten zonder verpinken het bloed van talloze soldaten. Maar zelf sneuvelden ze niet. Ze stierven pas veel later, in de armen van hun maîtresse, of na een ongelukkige val in de badkamer. Er zijn zelden minder helden dan tijdens een oorlog. Soldaten sneuvelen niet uit heldhaftigheid, ze hebben geen keuze. Wie de oorlog begon,…

Passendale is de oorlogskreet die nagalmt na 100 jaar. Bijna al vergeten, maar vijfhonderdduizend doden hebben wortels in de ziel van het West-Vlaamse land; waar geen genade gold tussen Europese broeder- volken voorbij het prikkeldraad en de greppels voor een tijdelijk nieuw oorlogsbestand. Passendale de doden huilen nog wier bloed zo rijkelijk…

Je woonde aan de foute Kant van de muur Dat had je zelf niet gekozen Het werd je opgelegd Elk uur Je mocht niets meer weten Je kon niets doen Je kreeg wel eten, een dak Het leek eerst wel ok, toch toen Nu ben je weer vrij Maar niemand weet Hoe het je vervormd heeft Geïndoctrineerd Één hete brij Nu hoop ik Dat je ondanks alles…

( ter ere van alle Joden tijdens WO II) Wreedheden Uit het verleden Ze overrompelen mij Tot in het heden Hoe kan een mens Zoveel gruwel verrichten? Ik kan het niet vatten, Ik wil die ondraaglijke pijn verlichten Je hebt maar de pech Te behoren tot het “foute” ras Was meinst du? Was ist das?? Mannen, vrouwen Kinderen, babies…

de zee had het jongetje aan het strand gegeven het moest zichtbaar worden voor ieders oog 'n dood kind spreekt meer dan ellenlang vertoog de fotografe gaf het plaatje voor immer leven hun rubberbootje had het in de storm begeven onstuimige golven beukten het meters hoog de mensenhandelaar die de ouders bedroog en machteloos hun strijd moesten…

Kaminsky van de stomerij wist alles van inkt van kleuren van magische verdwijningen van onuitwisbare vlekken Kaminsky van het verzet wist alles van het minutieus zwoegen om inkt op te lossen namen en datums te veranderen Kaminsky van stomerij naar verzet magiër van het eerste uur dag en nacht gebogen om levens te redden…

wachtend op wat voor ravage zij zullen aantreffen zijn Wit Helmen onderweg naar daar waar de laatste bom terecht gekomen is ze bestieren de straten, opzoek naar leven onder smeulende resten van een ziekenhuis waarin kinderen lagen, in de hoop leven te kunnen bespeuren, gaan zij onvermoeibaar door met zoeken tranen zijn allang opgedroogd…

op gezag van haar bezetter zonovergoten en niet vermoedend op een doodgewone zaterdag verzamelt zich de gemeenschap dan scheidt haar woeste woede van mannen en vaders samen met de vrouwen de kinderen en hun moeders gruw gruwelt gruwelijk zo als dood en verderf zaaiend zinloos moordend de ss hen daarna het leven neemt als mannen met…

het regent olijven tussen stukken schroot en puin stof van eeuwen dwarrelt moedeloos in de oude binnentuin ooit waren muren zomerwit kleurden geuren siësta in restanten schrijnen zij wat er van over is er is geen mens om de oogst te rapen alleen wanhopig klagen waar ooit stilte heerste van de middagrust fluiten bommen in…

Schoon is het goud, het schoonste der metalen, Schoon 't alebast, en 't luchtige kristal, Schoon is het licht wanneer de zon gaat dalen, Schoon 't elpenbeen, en 't rozenrood koral, Schoon is de mei met bloemen zonder tal, Schoon is de zeeg' met haar bekranste zweerden, Maar, die de kroon moet dragen bovenal, Schoon is de vreê, de schoonste…

Vandaag, de laatste zaterdag van juni, werd in Den Haag de Veteranendag gehouden, met de koning die acte de présence gaf. Ook het defilé nam hij af! De grote hoeveelheid oude mannen, met doorgroefde gezichten, de tanks, die zich op niets, maar dan ook niets richtten, de straaljagers die overvlogen, maar 't meest raakte ik bewogen van…

Hoe ziek en hoe laf een aanslag is, hangt niet af van het doelwit, hangt niet af van het geloof, de nationaliteit of de leeftijd van de slachtoffers. Elke dode, waar dan ook, is altijd iemands zoon of dochter altijd iemands vader of moeder, altijd iemands vriend of geliefde. Het heeft geen zin om op te roepen tot alertheid en waakzaamheid.…

Wat matrozen rond een duikboot Gestrand in Sidney haven Op het einde van de oorlog Lieten ons hun naar smeerolie riekende Slingerverlichte gangpad zien Waar zich stapelbedden bevonden Tussen ingevette machinerie Wisten wij veel Dat ze met ons kleingeld sigaren konden kopen enzo Voor wat er afkalvend restte van Holland's glorie; Vreemde…

verwaaid als as besef ik pas de vierde mei door beelden en door woorden het klinkt verward oneerlijk hard hun dood voor mij betekent vrij…

woorden werden gesproken vol lof over hen die te werk waren gesteld jonge knapen die geen keus hadden in opdracht van de bezetter voerden zij opdrachten uit met gevaar voor eigen leven één man had tachtig bombardementen overleefd tachtig bombardementen zij die toen gedwongen werden te werken, hebben wij op 4 mei herdacht…

Vrede, maar weinig geleerd. Het zijn de doden die tweeënzeventig jaar na het einde van de tweede wereldoorlog zwijgend tot ons geweten spreken over de wereld die heden nog op zoveel plaatsen in een oorlogssituatie verkeert. Vrede, maar het dient ons hart te raken, dat tweeënzeventig jaar na het einde van de tweede wereldoorlog een nieuwe…

zij draaien zich niet om in het graf denken hooguit wie had dat nou ooit gedacht met duizend bommen en granaten is de vijand platgewalst hebben zij de vrede teruggebracht samen zijn wij weer gaan bouwen na die vreselijke oorlogstijd aan een europa van getrouwen zelfs de muur en koude oorlog hielden het in daadkracht niet langer…

je weet het: deze nacht zal de laatste van mijn leven zijn ik heb geen weet: wat speelt zich af in een onverzettelijk hart en hoofd in deze nacht met de dood in zicht schilder je een vredig tafereel de landelijke boerderij bloembollenvelden de horizon onbewogen onder een zacht wolkendek in deze heldere uren bestaat de oorlog…

vierde mei lijden vijfde bevrijden daar liep het Joodse meisje vijftien jaar gebracht door een jonge Duitse chauffeur kan dit zo maar Bergen/Belsen park mooi aangelegd niet kijkend naar de foto's angstig het gevoel zo slecht geen bezoekers moedig doorgelopen over de geplavuisde stenen emoties/verdriet eindigend voor…