Netgedichten

netgedicht (nr. 53.142):

Kamp Westerbork

Als ik stil zit
verrassen bij elk moment van denken de ideeën
die bewegen als spreeuwenwolken door het hoofd
of vissenscholen in het water
wendbaar

tot gedijen dienen zij
om in aanleg te verdwijnen bij volgroeiing
zoals het bij talenten is

in netten schrijf ik ze
en vang ze in hun vlucht
vogelvrij gevochten
blijkt mijn blik met arctische koelte
oog te hebben voor afwijkingen
de davidsterren die verwijderd zijn
de joden
zijn vermist

interpretaties
die slechts gedachten zijn
kunnen stralend in een hemelsbrede blauwe lucht
rillingen van walging baren
in ringen druipende gedachten in de
watervlakken van het brein