Alle inzendingen over emoties

Ongeziene tranen, in een doolhof van gedachten. Waar is het vrolijke meisje van toen toch gebleven? Met de tijd meegenomen, door de wolken gedragen. Verwaaid door de wind, toch is er nog veel bewaard. Beelden van het verleden, vol van warmte en tederheid. Die ze heel goed zal bewaren, heel diep binnen in haar hart.…

nog in het vroege langzaam kleurend uur gedompeld wacht ik geduldig op wind en vuur bij wat onzegbaar blijft haast tastbaar in mijn schoot geworpen wat zich schoorvoetend baren laat louter in schemerige woorden schuilen wil in zachte geluiden nog wazige beelden geborgen…

De bomen staan aan de kant van de stroom in de vroege herfst te dromen.... Hun schaduwen rimpelen door de zachte wind in 't water.... Het wordt al later op de dag. 't Is bijna avond! Voel me gelukkig dat ik hier van genieten mag!…

Samen kan je heel veel aan Het geeft diepe zin aan je bestaan. Samen is alles prettiger, leuker en aangenamer Vertellen,lachen of een potje janken,kortom warmer. Samen zijn is dan geborgenheid en tederheid Steeds weer pijn doet het, het nemen van het afscheid. Samen broederlijk delen of geven 't Voelt rijkelijk en tint je ganse leven.…

Als kind hield ik van dansen Maar had geen kansen. Het werd verboden en kon alleen maar dromen om een ster te zijn. Het doet me nog steeds pijn, dat daar niets is van gekomen. Ik heb me er bij neergelegd en daar is alles mee gezegd.…

voorbije dagen verwaaien als bladeren kleurrijk in herfstzon…

Ik zal mijn ogen richten naar de binnenkomende zon de nazomer omarmen met de late rozen slapen ontwaken in liefdevolheid ziende een heldere levensbron ik blijf riedeltjes, klanken zingen als de leeuwerik in het roggeveld dansen met de wilgentakken windwuivend in het vijverpark lezen, hoe een dichter in woorden de schoonheid van liefde…

Er is iets Iets wat duidelijk zou moeten zijn Het is gericht, zonder doel De pijn, het verlangen, alles spreekt. De glazen muren om je heen Je kan geen kant op, met je boodschap Je spreekt,niemand hoort het Iedereen weet het, je hebt geen stem. Ooit was daar die oprechtheid Nu afgenomen door deze muren. Jouw boodschap zonder doel deed…

Het licht van jouw verjaardag schijnt op je steen over het sterretje van je geboorte, vandaag ging mijn mobieltje af als een herinnering maar zonder jou is je verjaardag anders en dwalen mijn gedachten naar je graf nu vier je je verjaardag aan de overkant misschien schudt Hij vandaag je hand. We vieren 't hier in stilte met je mee…

Kolderiek periodiek (nr.7 uit een reeks van 100) Zegt de ene buur tegen de andere: "Waar je ook heen gaat, je komt altijd jezelf tegen!" Zegt de ander: "Dat is nog altijd beter dan dat ik jou tegen kom!"…

Pijn, verdriet maar ook hoop Wachtend op een goede afloop. Mijn verleden leerde me dat het tij snel kan keren Dat vergt geduld, nog veel bij te leren. Mezelf heb ik niets te verwijten, vandaag Ik deed mijn plicht op alle gebied, soms niet zo graag. Ma leerde me: eerst plicht en dan plezier 'k Vond dat gezeur, maar zij had nooit vertier…

jouw spil was niet de as waarom je draaide, het was de plaats het moment waar het sterven in jou de dood ontmoette het klikte, het voelde als geslachtsrijp het genieten van een ontembaar verlangen dat werd gesluierd met witte vlokken die de daad verhulden met kou en wonden waarvan het bloed reeds was gestold jij evenaarde zoals het vuur…

de smalle gang herleeft nu een nieuw jaargetijde zich kleedt naar de wens van de natuur, zo ook is het handvest dat door jou geschreven mijn kraag kreukelt zodra het donker bij het avondeten aanschuift het licht op een zacht pitje, het bleekje ondergewaardeerd toont toch de trots waarop ik heb gelegen en ik ken mijn weg in het duister…

Het niet begrijpen vul ik aan met herfstgedichten en een stil verlangen naar wat rust. De zee alleen heeft nooit het strand gekust maar komt met eb en vloed het levenslot verhalen. Laat me dan vredig zijn en anderen verblijden met luisteren en zingen, met glimlach en met troost al kan ik niet begrijpen.…

De zachte reus zat niet aan tafel. Hij lachte naar ons vanaf zijn rechthoek in de boekenkast, zijn provençaals terras, waar alles rose was met grijs en blauw, hij ook, in de zon. Plein, platanen, fontein, alles was zoals het hoort, volmaakt van barsten, kloven, mossen. Het was gezellig met zijn weduwe op die avond van het oude jaar waar…

Hoofd omhoog het komt wel goed Even doorbijten nu het moet Hoofd omhoog en er tegenaan Huil maar even dan verder gaan Hoofd omhoog denk aan morgen Met de tijd vervliegen ook je zorgen Hoofd omhoog de strijd alleen Pak je kracht sla je er doorheen Hoofd omhoog en schouders recht Alles komt op z’n pootjes terecht Hoofd omhoog…

Verdriet en angsten kwellen me Diepe wonden verteren me. Pijn, pijn, pijn om onrecht Wat niet wegneemt dat ik verder vecht. Trachten te relativeren en gebruik maken van je gezond verstand Het werkt helend, sterkt,en gegarandeerd recht krijgt de bovenhand.…

Wie is er die me zoekt mij uit de verte roept? Maar ik zit verscholen in mijn schuilplaats vol van verborgen woorden. Waar herinneringen van het verleden nog steeds in voortleven. Toch komt het heden dichter naar mij toe. Het raakt me aan, trekt me uit mijn schuilplaats. Laat me dan de woorden spreken die zo lang diep in mij zaten…

zeg me klinkt haar fluister bijna onhoorbaar maar vol verlangen in de wind zeg me waar de jasmijn bloeit in september neem me mee omring me met de geuren zelfs al moet ik daarvoor te voet naar Rome gaan zeg het me mijn vriend de wind ik zou me er in willen baden in een fontein gevuld met jasmijn…

Meid, wat heb je ons doen schrikken lig je zomaar in het ziekenhuis prettig is toch heel wat anders maar voor je 't weet ben je weer thuis Zul je moeten leven met de regels die de artsen je vast mee zullen geven ik hoop dat je snel weer opknapt en opnieuw genieten mag van 't leven Ik hoop je snel te kunnen bezoeken en het kaartje is al…

warm hart dat ik jou toedraag met zachte hand zou ik het dapper scheiden bevrijden van mijn statisch lijf ontknopen zou ik de verkrampte lijnen, de bron ontdoen van dichtgeslibd genoegzaam zijn je vragen het als onbegonnen maar wel gemeend tot in het aller-zuiverste te raken zonder pijn…

Veredel met edele wijnen de kern van iedere ziel, laat duisternis verdwijnen als pijn in de achilleshiel. Aardse heersers zijn in wezen zwak, want er is een God die al hun falen ziet, in hun logica geen diepgang, alles vlak en ware liefde kennen ze niet. Goed dan, geen roem meer, het is lucht, die voor mij vergif is, voor iedereen overigens, dit…

Hoor jij dan de vogels niet die luid hun lied'ren fluiten wind die speelt in 't harde riet opdat het zich zou buigen laat door 't zachte boomgeruis je woorden vrij verspreiden of luister naar het kind in jou zijn lach zal je bevrijden…

Weet je je hart niet te vinden bij de schaduwen over zonverlichte wegen, dwaalt het rond in alles wat donkerder is dan het einde van een gesloten wildernis. Niet alle daken zijn van steen, druppelt er verdwaalde regen doorheen. Je zult moeten vluchten naderhand, wat ons redt is onze vijand. Hoor je de klok tikken tijdens het idee dat de…

Laat het nu maar los ook al wil je het grijpen voor je gaat stranden Je wilt niet kiezen maar alles binnen houden is toch een keuze Vergeef eerst jezelf daarna ook de ander het leven is kort Laat je nu maar gaan zelfs al weet je niet precies waar je zult landen…

Terwijl het water zacht pruttelend twee eitjes gaar kookt half zacht en ik een sinasappel pers praat ik met jou mijn moeder achter glas vandaag is het alweer vijfenvijftig jaar gelee dat onze Leo sprak "mama is dood" wat er toen in me omging ik was nog maar een kleutermeisje van amper vijf jaar kan geen pen beschrijven tranen in een…

*) strenge voordeuren het is koud tussen de huizen, de stegen ademen slechts hier en daar een warme bloem voet na voet bedelt mijn bus wat smartengeld verzameld voor een hoger doel, vergaard uit losse hoeken en een zak vol stof deuren zwijgen tot stilte leeft een snelle blik vergeeft en mijn voorzichtig vragen laat wat ogen…

Wanneer raakte ik je kwijt kwam er stilte diep in mij de trein van het bestaan raast steeds sneller voort. Heeft geen oog waarom ik jou voorgoed verloor elk station wordt aangedaan steeds blijft hij even staan. Dan zoek ik naar sporen van een weg waar ik vrij zal zijn van de oude pijn die mijn ziel zo heeft verwond.…

je bent het heimwee meereizend in ons hart de stilte die we dragen in innerlijke lagen het onbeantwoorde van die septemberdag de dag van je weggestorven lach je in verlorenheid koos voor het grijs toen, ja toen zweeg voor jou elke vogelwijs * ik schrijf in poëzie onze gedachten dichtbij breng naar de stenentuin wat woorden…

bij je weg strijkt het avondrood beduusd onze plooiende verhalen langs een peinzend landschap ontwaken onaffe dromen zij wagen het uit te komen op de meest innige houding voor de nacht…