Alle inzendingen over welzijn

Een nieuwe dag, gelach op straat. De morgenzon schijnt in een wereld vol vage en nare herinneringen weliswaar. Maar nu is de tijd aangebroken voor dromen met een zuiver licht dat wordt omgebogen tot een heldere werkelijkheid. Men heeft dan zicht op het welig tieren van alles dat geschiedt in een wereld vol mededogen, vrede en geluk. Mensen…

Straten beneveld met gelaten gezichten. Aan weerszij grauwe muren, een schemering Hangt boven de stad en gestaag verstrijken De uren. Een stilte heerst alom en mensen lijken Als dingen doofstom. Hun zintuigen zijn verdoofd en gedachten Slokken hen op. Het beloofde land is een illusie voor Iedereen... Terwijl hun sporen vervagen tussen…

Verzonken in de diepte. Verborgen achter holtes. Verdwaald in de geest. Bedreigd door het heden. Verzonken in de spiegel. Verborgen in gedachte. Verdwaald in de ziel. Bedreigd door het verleden. Bedreigd door geraas. Verdwaald in melodie. Verborgen achter ritme. Verzonken in optreden. Bedreigd door een wereld. Verdwaald in een dal…

als de nacht de dageraad ontmoet ontwaakt ze uit een diepe slaap de klok wijst tien voor zeven ze verzamelt haar nog broze krachten en stapt uit bed verlangend hoort ze reeds de uren wachten die ze zichzelf heeft beloofd een gouden glans te geven nieuwsgierig zonlicht door een kier in de gordijnen fluistert: wees gerust,…

Tijd in harmonie met het leven. Elke seconde, iedere adem zijn een en alles wat we doen voelt als zacht fluweel in onze hand. Elk woord gesproken of geschreven blaast nieuw leven in dat puur is en onvervalst. De lach, maar ook de traan zullen gaan van gelaat tot gelaat en ver- drijven alle onderlinge haat. Een eenheid die er dan is en…

Ik wil geen afbreuk doen aan het gewone, aan dat wat sommige sleur noemen. Want in haar ligt onzichtbaar geweven de weg naar het bijzondere.…

heb jij nou ook dat gevoel je weet wel wat ik bedoel dat het ongelijk is verdeeld met wat het lot je toe bedeelt…

Vertrouwelijke oude eik langs het grintpad. Ik kijk, de takken nog kaal. Zijn kolossale stam, hij staat er Verlaten bij. Diep geworteld in de aarde Waarop de zon schijnt. Rust, vrede heerst hier onder een Zachtblauw hemeldek. Terwijl moeder natuur waakt en ik een zucht van verlichting slaak.…

Als door een glinsterend vlies bekijken ze wazig de wereld noodlot was weer opgedoken ongenood, onwelkom als immer slaat het zwarte gaten in het licht leven in het nu klinkt volmondig als er sprake is van wat geluk desnoods evenwicht of harmonie vol eenzame heimwee verlangen naar gisteren of overmorgen bijna overal willen ze wel zijn…

Mijn jongen is best groot, al behoorlijk ver gegroeid. Om zover te kunnen komen is heel wat mee gemoeid. Zo kan hij nu los lopen, maar valt soms op de grond; Als hij ergens van schrikt, of zomaar, als hij stilstond. Hij krabbelt dan weer op en begint van voren af aan. Hij zingt of praat honderduit, al kan ik hem vaak niet verstaan.…

Door een gordijn van liefde En valse hoop kijk ik naar Buiten en weet bijna alles Is te koop. Maar niet datgene wat je zo Dierbaar is, het verlangen naar Het ware, de waarheid zo puur. Wat je leidt iedere dag, ieder uur. Bij tijd en wijle kijk ik naar de Sterren, omringd door duisternis, die Mij al is het maar voor even Een beetje inzicht…

Jouw gevoel keert mijn zonde. De aanraking kent haar plek. Ons gevoelsleven is verbonden. Aan balans is geen gebrek. De samenwerking keert mijn zonde. Jij straalt het geloof van vertrouwen. Een oase van rust die meebeweegt. De basis om handmatig op te bouwen. Jouw sympathie keert mijn zonde. Het fundament steunt evenwichtig. Door een…

Ik vertel aan mijn dochter een verhaal op de bank Dan zegt zij plots “Ja dat heb je al eerder verteld” en ik hoor aan haar klank dat ze het liefst zou willen zakken door een gat in de grond Direct ben ik verbijsterd en sluit snel mijn mond en ik word bang en durf niet te zeggen dat ik het niet weet Bang voor haar woorden, want woorden zijn soms…

Terwijl magische woorden van mijn hart via mijn hand het papier oprollen speelt mijn lach voor zon het zoekt een uitweg uit mijn getorste hersenpan het blijft een bevrijding van wat leeft in de dichter het blijft een wereld van mensen ontdekken maar als je leert te accepteren dan is de helft van het leed al geleden…

Niets is tastbaar meer met wat het oog deed geloven, natte voeten verzonken in het zand, eerder licht.. dansend licht zonder hoofdbrekens bekeken, zee van bruistabletten vol nattigheid, omgeslagen gaan ze kopje onder vinden gaandeweg hun verloren gang zoals het slippen van een anker dat zijn ware greep verliest aan de werkelijkheid.…

Alsof ik in de nacht de meeste uren van de dag door mijn hoofd geslingerd krijg, verlang ik naar de rust en dat mag. Want overdag hoor ik geluiden dagelijkse geluiden getier, lawaai van kinderen. En gelukkig, gelukkig ook nog een lach. Als de maan door de bomen schijnt verlang ik naar rust. Gesust Gesust Gesust...…

Overal op uitgekeken alles al gehad en doorleefd nu niets meer kunnen en willen beleven, die niets ontziende aftakeling in veel variaties gedachte woorden, die hij vervolgens niet zegt minder zicht en weinig grip meer krijgen ook de voortbeweging hapert steeds weer toch nog iets willen, dat hij niet klaarspeelt het is inleveren geblazen…

Schud het dons tot kale veren ver van haardvuur / harde wind Kan dit levenslot nog keren of volgt het einde reeds gezwind? Sluit de luiken, bijt in ‘t stof Waar de wil schuurt in osmose oogt het glanzend weten dof Elke toedracht is onzeker in dit avontuurlijk ‘feest’ Donkere nachten kruipen bleker over een daglichtschuwe geest Nu…

Het huis verlaten, het hart op slot. Gedachten begrensd en geen taal om mee te spreken... Toch is daar een sprankje vuur in de ogen dat leeft van moment tot moment. De straten vol met verlaten zielen waar lust een taal is die ieder kent. En waar leed nog verder moet rijpen tot ook dat went. Op zoek naar nieuwe kansen met de wil als…

Ik divergeer mij, ontregel mij, betreed buiten oevers, spoel tranen boven zoet water, tart de buiging van de einder, ga in afneembare voetstappen, ontdoe mij van afgebakende dromen, verdamp in onbedijkte uiterwaarden. Ik ontkramp, onthecht, spreid. Ver en wijd.…

Glazen stad onder ijsblauwe hemel. Helder licht in de schaduw. En met grote gele ogen als die van een uil kijkt men naar fonkelende sterren in de nacht. Alles als kristal, glazen stad met open hart. Voor iedereen toegankelijk, geen angsten, vrees, noch pijn. Men baadt in het zuiverste water en alles voelt zacht als satijn.…

Wat moeten we als Klein mensenkind Toch ontzettend veel, We moeten van alles Zo veel dat we Eerst dat moeten Af moeten schaffen Om daarna dan ook Daadwerkelijk de ander Te kunnen ontmoeten…

Deze dag is als een rivier zonder oevers. En ik laat mij gaan op de stroming. Telkens een andere stad, een verrassing, een beloning. De wereld is een bron van zaligheid die naar de zon en liefde leidt, ons verwarmt van binnen. Deze dag is eigenlijk als iedere dag, een om opnieuw te beginnen.…

Een droom die spreekt, een mooi verhaal waar je naar luistert. Een gezicht vol begrip en een gelaat vol mededogen. Maar de werkelijkheid is anders... Want daar word je met een lach alles voor gelogen. Je wordt geleerd hoe te manipuleren en je tegen kwetsbaarheid af te keren. Je wordt geleerd hoe slim en doortrapt te zijn om zo alles voor…

Zij was ooit mijn toverdraad, ik was jong, een halve meter literatuur verder ben ik al jarenlang niet meer de herder van schaap poëzie. Men zegt dat ik echt zong. Het zingen is mij goed vergaan door niets; louter dagtaken, scheren, ouder worden. De blauwe stad hangt als een baard aan iets dat ik 'ik' noem. Ben half-veertig geworden. Een…

Slaap wel mijn lief laat zoete dromen komen waarin de warme nacht ontsnapt aan kille dagen de rust weer wordt gevonden terwijl het evenwicht herstelt Droom maar mijn lief laat heden en verleden zich mengen tot beelden die een mooie toekomst scheppen onder een verwachtingsvolle maan Een kus op je warme mond daarna zachtjes op je ogen…

In het park vlakbij de Euromast. Je ruikt weer de geur van gras alsof het er nooit eerder was. Je bent bevrijd van elke last. Je loopt er niet alleen. Er zijn nog meer mensen op de been. Een treurwilg, een berk en een oude eik, de mensen voelen zich de koning te rijk. Het is volle maan, mensen komen en gaan. Sommigen lopen langzaam,…

De dagelijkse rituelen worden uitgevoerd met een lichte ondertoon van somberheid aan de ene kant geven ze noodzakelijke rust maar anderzijds is er dat onderhuids verlangen waardoor de zekerheid verlamt in schijn want er moet toch zoveel meer zijn dan dit armzalig alles wat er nu is het wees maar tevreden met uw lot roept irritatie op vanwege…

In de kakofonie die dagelijks klinkt is er voor velen zo'n behoefte aan stilte voor mij wel! Slechts het geluid van de stilte geen gepraat geen muziek geen geluid dan slechts het geluid van de stilte Voor u ook? 'Pro-stilte' of 'Anti-discominatie' spreekt velen aan door de kakofonie die dagelijks klinkt!…

op een muisdag de kater verjagen luilekker op de bank luisteren naar een mengelmoes van kinderstemmen en Jimmy’s blues…