Alle inzendingen over Oor-deel

Op zoek naar een gebeurtenis genoeg voor dit gedicht kwam ik een koolmees tegen Ik bukte en bekeek hem van dichtbij wat nader en zag dat hij ging sterven Zijn oog liet mij dat weten Hij beefde in zijn veertjes en kon niet meer bewegen Iets in hem was fel bezig de overhand te nemen Ik heb hem daar gelaten boven de koude steen ---------…

Soms zie ik de Bosweg voor me, vijvers bruine bladeren, als 's avonds in de boom voor huis houtduiven zitten en met veel geraas verspringen door het groen. Verband bestaat er niet. Toch loop ik dan als toen naar donker water toe. het ruikt. Op de bodem aan de kant weerspiegelt tak en blad. Wat dreef ligt onder, hangt erboven. Dekt wat geweest…

Ik ben Charlottes papegaai en zit hier in gouache gekooid voor iedereen die mij al jaren kent van de fietsenmakerij achter haar atelier. Ik heb een naam, die doet er nu niet toe, ik buig mij voor mijn kooi en denk aan wat ik heb gehoord, de pech van lekke band of remdefect, wat mensen overkomt. Mijn baas doet 's nachts de doek om mij wat…

Vlinder ziet een speld staan vindt hem mooi want streng niet doelloos doch standvastig. Zij wil hem aan zich binden dit eenzaam puntig wezen en zegt me zoete aandrang 'doe ik mijn vleugels dicht bekijk mij dan van voren ben ik een speld op poten.' Bang om zich te bezeren aan zoiets kleurig breekbaars met ogen fijn dooraderd volhardt de…

Er is niets voor te stellen mooier dan een vrouw die in het strijkend avondlicht een tuin inloopt, het waait, het blad van de kastanje gaat tekeer, ze zoekt naar bloemen, snoeiend, alles als weleer. Daar bukt ze, rustig buiten elke tijd, verbonden met haar wereld, ook de mijne. Ik zie het aan in dit moment en wens dat ondanks ons verstrijken…

Het is weer helemaal genieten. Zo zou het altijd moeten zijn: licht en vredig dus, alsof alles ineens voor altijd en nooit weer is. Geen lengte van dagen, geen gevoel van weg te moeten en te huilen. Nooit gaat meer iets voorbij. ------------------------------- Uit: 'Klein Diorama', 1974.…

steek jij in elkaar, je volbrengt mijn Zijn tot de goedheid die jij dan weer koestert, ik voel het wanneer ik mijn oor op je borst leg en het wonder hoor waarvan ik hoop dat het me nimmer zal verlaten…

De Driekdag ging door Pinksteren niet door In Ruigoord had men echter wel de geest Jan Kal kreeg een trofee, er was een feest Hij glom, de muzenzoon, van oor tot oor Geheel terecht natuurlijk, die bekroning Ik noem hem voortaan de Sonnettenkoning…

coag’lerend bloed; vergaan in willen wederom mijn hitsig adem trillen vervoerend lust in schelp uw oor tot morgenstond, gaat hiermee door…

De kleuter-APK is uitgebleven Geen Cito toets, SO of proefwerkweek Met ‘boem is ho’ en ‘kruimels zijn ook cake’ Komt menig kleuter prima door het leven En lacht het kind frequent van oor tot oor Trek dat gedrag zo lang mogelijk door!…

enkele vragen onbeantwoord en toch een goed gevoel want soort zoekt nu eenmaal soort dat scheelt een heleboel…

En plotseling hoorde ik mijn naam mijn visioen was opeens voorbij ik was weer in de werkelijkheid maar het is en blijft een heel mooi deel van mij.…

het is niet waar dacht ik zomaar dat jij je verveelde in het samenzijn dat we even deelden niet dat we veel woorden scoorden of de bewegende beelden uit de kast der verveling ons op de bank afleidend doorboorden we zaten gewoon te voelen zonder te raken kijkend naar wat niet werd gezegd wel had alles met ons te maken we waren…

voor jou die dit leest in stilte en het licht van morgen nu al ervaart in kilte weet dat ik je omarm, zomaar, in gedachten en heel even mijn lach is warm het is om jou, weliswaar van verre, enige nabijheid te geven…

jij, jij leeft als een luxe object en kijkt minachtend neer als een mens je voorbij gaat gekleed in doodsimpele gewaden je verbergt je schijn door te paraderen met veel te hoog gegrepen madammen terwijl diep in jezelf je geweten je verwart want ook jij leeft in de armoede van de maatschappij…

o wereld ik wil over je heen vliegen lopen door land van vriend of vijand door een vallei met bloemen zo paars of geel zoals alles een geheel o wereld o zo mooi geef ons een gooi schud ons even wakker laat het niet zo zijn zo blauw zo fijn o wereld deel geef een teken of een gil o mooi wereld deel.…

Mocht ik je papa zijn 'k zou je voetjes...STRELEN Mocht ik je mama zijn 'k zou je stijlvol...KLEDEN Mocht ik je zusje zijn 'k zou alles met je...DELEN Mocht ik je broertje zijn 'k zou je nooit...BESTELEN Mocht ik je neefje zijn 'k zou je nooit...VERVELEN Maar...…

om in deze dagen op mijn gedachten mee te varen naar verre oorden waar onze geliefden overnachten luisterend naar gezongen woorden een kaars te ontsteken even stil te staan, tussen leven en dood, bij dit indachtig waarachtig teken om warmte te delen samen met brood…

Gedaan met zingen neergeplet bek oranje- geel 's merels deel…

Voorzichtig strijkt het licht langs haar vleugels. Een lange adem is als een vlucht langs het gehemelte van de tijd. De stormvogel neemt onze woorden terwijl de blauwe zee zich naar onze stilte lengt.…

Ogen kunnen spelen met het hart van je bestaan de kleur is ingetogen hoe zal ik verder gaan. Wegkijken is niet wat je wilt maar beter is het wel dus als je niet wilt verliezen ga dan maar, ga maar snel.…

Er is een lopend vuur dat in mij schuil gaat zonder angst het vervolgt de gang van mijn leven die ik ooit verkoos de woorden die nodig lijken berusten op een spel zoekend naar ritme en cadans wat mijn hart niet bezit. Niets is mooier dan het lijkt en brandt beter dan een kaars de vlam die wakkert behoudt mijn betere levenshoop zij is een onverwachte…

Rekenen is altijd al een passie voor mij geweest even en oneven, alles paste in mijn straatje de som van de hele getallen was altijd deelbaar als je iets aftrok was worteltrekken ook mogelijk. Priemgetallen is voor anderen weer een tak van sport die zoeken naar alles deelbaar door zichzelf en door één en verheugen zich op verjaardagen met die…

Maar alles wat eigen is, is vanzelfsprekend alleen dat moeten delen, komt daar nou de gemene deler van?…

Zij dwaalde met haar ogen af om niets te missen van het onbekende waar oplossingen liggen verscholen in het antwoord.…

Als ogen mijn lijf omsluiten voel ik de plussen en minnen al in mijn eigen hart vertaald.…

Ik vlucht in stroken lucht omdat ik even niet wil dat men mij ziet met tranen op en zonder lach. Ik vlucht in iets maar niet voor niets ik laat een ander in waarde en schep een lach al is het niet op het gezicht maar wel in het hart het is het waard ook voor mij. Ik vlucht in iets maar niet voor niets.…

Ik neem het geluk waar op een afstand en niet van mij want geluk dat deel ik niet ook al is het van ons samen. Ik ben een koude, en vrees de warmte omdat het kloppen van je hart mij doet bewegen in die zin die niemand wil.…

Getergd dwaal ik in de straten mijn ziel verloren in het onbekende het geruis dat mijn oren tart is niet eens vervelend te noemen. Waar zonlicht langs de toren schijnt en mijn wangen zacht verwarmt brengt een glimlach mij terug in de wereld die ik nog niet ken.…

Elk moment dat er regen valt heb ik tijd om na te denken de kleur van grijs helpt om objectief te kunnen zijn. Niet te euforisch en vrolijk maar tastend in de realiteit naar ongedwongen feiten die een lach, maar ook tranen kunnen maken.…