Alle inzendingen over ferm

In stilte verlangde ik naar zijn hand, ferm en stevig en soms teder in de mijne. In stilte hield ik van hem en als zijn hart gebroken was probeerde ik het te lijmen. Ik heb in stilte altijd van hem gehouden. Ik hield van hem voor jaren, maanden en vele weken.…

En met een ferme zwaai vliegt al het zijnde door de lucht. Ze is een dichteres van elke zak patat. Ik zie haar denken: 'Vent, ga eens existeren!' ---------------------------- Uit: 'Dat zijn zo de dingen waar het hier om gaat', 2002.…

middenin de sneeuw liggen wegen weggedrukt - nog wit maar later vloeipapier, in ombervolle stappen hoog reikt de populier mijn hemel in met laag-bij-de-grondse voeten en een ferme standplaats weggesleept in kleine emoties verliest de grotere haar tranen; buitengaats in dit verdriet sinds de winterzwarte dag dat jij mijn levenslicht…

sommigen hebben in hun bedroom een nachtdroom sommigen leven hun dagdag in een bad dream sommigen hun dag in een nachtmerrie hun dwaalschreeuw getikte herrie - hun darkroom babbelbox-idioom veilig achter scherm chattend keren zij hun kerm anoniem - wel heel ferm hun bestaan gaat ons allen aan: onbekend ongemind…

ik zocht de lijnen in het steen en modelleerde kop en romp de schouders rond en zwierig speels de armen en je handen het bekken stond wellustig op de benen die eindeloos vervoetten in een reeks van kleine tenen maar je hart was tegendraads verpakt in ferme borsten ik polijstte ze meegaand maar mocht alleen naar…

Met ferme slagen geeft zij in onze kamer de hele en halve uren aan. Alsof zij zichzelf hervonden heeft, haar huiselijk getik mij ook hier vertrouwd in de oren klinkt. Wanneer zij slaat, mijn kindertijd zo nu en dan aanwezig lijkt. Wat en wie ik gaandeweg verloor in wazige beelden en klanken weer zie en hoor.…

rode schoentjes gaan luidruchtig over straat stappen met een ferme pas in iedere plas hebben net genoten van een scheve schaats ze blozen nog de hitte van hun kleur verdwalen bijna in de voetengeur de voordeur zit in het complot en is van slot de trap wordt stil gedaan, het rood kijkt elkaar aan niet uitgeveterd…

hout splijt tot in de vezels onder het ritme van de bijl bezwijken ringen van de tijd in ferme slagen zwellen spieren op en bundelen de kracht een laatste slag wordt toegebracht ruisend valt de bladerkroon haardhout wordt in vlam gezet en in de bedstee droomt een koortsig kind van vuur, van toortsen aan de…

Want humor en lach is mijn divisie En ik krijg liefde in overvloed Staande blijf ik met hernieuwde kracht Geen honende uitdaging naar u toe Zeg ik u ferm, edoch evengoed zacht: “neen, ik ben nog lang niet moe!”…

zij heeft de deur met een ferme klap gesloten is daarna op hoge poten weggelopen de stortvloed woorden lag nog op het pad alles wat nog te zeggen viel hebben wij nu wel gehad toch draaide zij zich om op de hoek voor een dramatisch laatste groet de arm hemelhoog geheven vingers wijd gespreid ogen zwarter in haar ongelijk…

Domme mensen pesten ook al zijn ze pas dertien jaar Het zijn gewoon een stelletje sukkels Alléén krijgen ze het niet voorelkaar Laat je niet in de luren leggen door zo,n lafbek, durft ie wel Niet reageren is het beste Maar trek wel ergens aan de bel Ga niet in op domme kreten zij zijn zelf niet goed wijs Ferme jongens, stoere knapen?…

niet meer nodig is Ik danste in een lege zaal Ik danste voor een stil publiek En vertelde mijn verhaal Aan een junk in een portiek Ik zocht het licht van boven Ik zocht de warmte van een vriend En heb daar met die junk gesnoven Meer had ik niet verdiend Ik zit nu voor mijn beeldscherm Ik zit nu somber en alleen En gedachten raken me ferm…

Emile heeft zich inmiddels weer herpakt Teveel rumoer,Verhagen,boze blikken En ook de steun van Geert was even schrikken Dus snel de ferme uitspraak afgezwakt Dat is zo in het Haagse de praktijk Principes best, maar nóóit over je lijk.…

Dit kleine kristal beschermt en ontfermt zich over het ferme tedere leven in elk kind, bemind of onbemind: voor mij voldoende om goedgezind te benaderen en in elke capaciteit te blijven waarderen...…

Vanmorgen ben ik bij mamma geweest ze zei: "Goedenmorgen meneer, komt u voor mij" direct kreeg ik een kopje thee ik pakte één van haar vele fotoboeken ze keek mee en zei: "mijn zoon Jorris lijkt op u, die is al weer jaren dood, ik denk veel aan hem" bij het afscheid kreeg ik een ferme handdruk komt u nog maar eens langs, heel gezellig toen de…

je bent de weg wat kwijt in deze laatste uren een woord je hand de oogopslag dat in de verte turen de ferme stappen zijn vergeten net als drinken en het eten verbazing en verwondering als je weer even bij ons komt in herkenning om je mond we weten dat je los moet laten om alleen te gaan maar met onze handen vast kun jij die…

Het is vandaag mijn `trouwdag` ik ben hem niet vergeten omdat ik HEM niet kan vergeten hoe hij mij uiteindelijk ten huwelijk vroeg Het werd formeel geregistreerd partnerschap om alle familiaire gevoeligheden te omzeilen maar mijn dochter en haar moeder waren getuigen als baby nog zeer zacht wiegend in moeders buik Maar haar moeder die ferm…

ik zie hoe ze je slopen met ogen zonder handen totaal geen mededogen je huid was gaaf in onschuld en ervaring leek je soms te braaf ze hebben je gepeld de schillen van herinnering in jaarringen ben je geteld maar in de kern bleef je ferm staan innerlijk onaangedaan ze hebben je verwond maar jij bent heel gebleven met sterke wortels…

Als de grond drassig is van tranen spring ik over de plas Er spat nog modder op Ik veeg het af en loop door in ferme pas Als de grond droog van zonnestralen verharding geeft op paden houd ik in om stil te staan me te beraden hoe in hemelsnaam die sprong zo licht, zo soepel genomen leek Omdat ik niet ontweek?…

Aldus ontblootte Hij weer het achterste van zijn tong en trok er ferm van leer tegen wie Vlaanderen bezong ... Zijne Hoogheid had gedwaald en maakte ministers nijdig : “De prins is Vlaams noch Waal maar simpelweg onzijdig !" .…

Hellend gras dat golft met ferme slagen de zee als woest decor Mijn haren spelen mee met in mijn hoofd de westenwind die vogels vliegen laat Hij daagt me uit luidschreeuwend langs de duinen zijn zilte wilde manen kruipend over het land Roffels in mijn oren met vlagen strelend langs mijn huid raakt hij buiten adem Geluid vervaagt…

De man met de zeis komt gewis Hij treuzelt plaagt en lonkt Stelt de ontmoeting dreigend Nog even treiterend uit maar dan haalt hij uit en maait slaat ferm toe heel gewis want zeker is dat van uitstel geen ontwijken komen zal hem opzoeken gaat beslist soms beheerst onder gevoel van gemis maar een ding dat zeker is als je werkelijk…

hoeve Bouwlust heeft verloren en is nu een eenzaam krot de deur staat nog wel open maar de planken zijn verrot griezelig kruipt er schimmel op de wanden in de voortuin zwiept de wingerd ferm zijn takken door het raam tussen distel en brandnetel ligt een bordje met een naam dat verpulvert onder mijn handen er knagen kevers aan de balken…

Na een ferme kattensprong, legde de duif het loodje. Hij heeft dat "prijzig" duifje opgegeten en de volgende morgen als poep weer uitgescheten. Deze mest gebruik ik voor het gazon. Ohh wat zou het mooi zijn, als ik mijn gras voor zoveel geld verkopen kon.…

gezicht We zijn elkaar definitief kwijtgeraakt Dat heeft mij tot een ander mens gemaakt Na veel pijn, verdriet en eenzaamheid Begint mijn leven opnieuw... een nieuwe tijd Mij wacht een onbekende levensweg Zonder jouw navigatie en uitleg Waar te gaan Zal ik vanaf nu mezelf bijstaan Met het licht als inspiratiebron Op zoek naar de zon Met ferme…

Weet of vergeet Is die hij was en doet zoals hij deed Zij die zoveel voor ons betekende Die leefde ferm en fier is het, die het nu weer weet Voor haar was onze liefde en respect Voor haar waren wij hier Opdat u haar niet licht vergeet…

(op naar 2011.. ) de nacht daalde rond alleen gelaten straten ik zag een stille man hij verstond mijn eenzaamheid en droeg een kroon van sneeuw wind hing aan de slippen van zijn jas, zijn pas bevroren door de ferme kou droeg slechts illusies van mijn witte nevels zo zweefde alles wat ik was langs nimmer zatte dagen dragen…

zag de ogen bluf en poker jij bleef over in de vrije val mocht mijn chuutje zelf vouwen gespte toch wat zelfvertrouwen in een klein reservescherm tot we losten en er fermen niet meer dorsten ieder windigde zijn vrees maar toch zijn we geweest heb de chute geopend toen ik angst zag in jouw ogen voor het samen landen na de vrije…

Hij dirigeert met simpel handgebaar, of stampt en vloekt en stroopt de ferme mouwen. Op hem en niemand anders kan men bouwen. Hij is een rots, een held, een tovenaar. Behalve dan vandaag, die trage schuiver, die zelfs een dilettant had kunnen stoppen. Hij dook er overheen, hij liet zich foppen. Ik hoor nog steeds z’n jammerklacht.…

nog hield zij hun blik gevangen maar als in een vertraagde film bleef hun glimlach hangen onzekerheid was al bereikt in de discontinuïteit van het anders zo bekende en soepele protocol angst lag op de loer in de ongecontroleerde decibellen die in de menigte al bezig waren koppen te snellen toen nam zij met ferme armzwaaien…