Netgedichten

netgedicht (nr. 49.972):

geveld

hout splijt tot in de vezels

onder het ritme van de bijl

bezwijken ringen van de tijd

in ferme slagen zwellen spieren op

en bundelen de kracht

een laatste slag wordt toegebracht

ruisend valt de bladerkroon

haardhout wordt in vlam gezet

en in de bedstee droomt een koortsig kind

van vuur, van toortsen aan de voet van het kasteel

de verteller schraapt zijn keel en

het verhaal begint