Alle inzendingen over lende

Voorlopig Stamelt het bloed Kraakt de rib Drijf ik een eeltige hiel in haar lenden Nu ik staar naar haar. Zwelt een prop in de krop Het verhemelte splijt De sappige tongval schijnt haar niet te storen. Een schemervlam strijkt langs wervels Doofstom reken ik op mijn ogen Maar ze stromen onder. Zout drupt langs het voorhoofd.…

heel dicht sta jij vandaag voor mij heft langzaam plagend wijde rok daaronder ben je helemaal vrij alleen je hete lenden en het natte paradijs voorzichtig kus ik al jouw lippen verken de zoetheid van een mond en voel in jou de warmte gloeien ’t verlangen lust nog meer ik lief je en begeer je de hunkering ontvlamt mijn hart ’k wil mij in…

Ik ben de aleeuwig-brandende flambouw, Die 't groot Heelal gestaag komt toebedelen Het licht en 't leven, die op aard komt spelen Het wiss'lend spel van wolken en landouw.…

Ik kan uren Zitten turen Naar het wiss'lend zilv're spel Van de stippen, Die er glippen Over 't water bij de wel. Ik kan uren Zitten turen Naar 't krioelen door het mos Van de diertjes En de miertjes In het boom-gekroonde bos.…

Een prik in m’n lenden Het is m’n vrouw Je wilt toch meer bewegen Is dat zeezwemmen niks voor jou?…

Snuff'lend over blauwzwart bevroren vliet, Zocht de oostenwind, of hij iets levends vond; In 't zonlicht dubbel spokig, siste in 't rond 'T schuifelen, scherp en ijl, van 't dode riet; Zwervend geroep van vluchtende karkiet Klonk wonderlijk-onzichtbaar.…

Maar 't panorama - ergernis voor wijding Geeft mij zijn sluwe en spokige misleiding: 'T liegt mij de straat op, wrev'lig en beklemd, Waar, diep genot om eerlijkheid verscherpend, Rumoerig klikkend, knallend, kling'lend, snerpend, Het leven rent en motort, fietst en tramt.…

Gemakk'lijk lig ik in mijn leuningstoel naast 't rode pluche van zonnig tafelkleed; Plancks quantenleer zou 'k lezen, maar 'k vergeet van mijn hier-zijn 't hoogst wetenschpp'lijk doel: want 'k zie een tulpenveld, vol gekrioel van lichte en donkre vlammen; eer ik 't weet, silhouetteert mijn hand een haas, die eet met mumm'lend mondje…

En 't klonk als kanonnades, schot na schot, En 't klonk als lang rinkink'lend glasgerinkel, Toen 'k ver in 't dal zwiepte met bliksemkrinkel Kristallen koepelbouw van gletschergrot. Op ieder wolkenblad een gouden letter, Orakelde ik, en noodlot en sibylle: Jouw wezenheid verwerklijkt zich niet hier.…

Wanneer ik zo al wand`lend daar op de stenen kijk, aanschouw ik de jaartallen van levens arm en rijk. Daar liggen al de lieden, die al zijn heengegaan, de atheïst en vrome, schouder aan schouder saam. Ze kunnen niet meer praten, al zijn ze dicht bijeen, en ook elkaar niet schoppen tegen het zere been.…

'k Beklom de steile trap en zag uit raampjes van de vuurtoren de weiden, dorpjes, bossen, Brielle binnenwand'lend werd 'k verwelkomd door geblaat; er stonden lamm'ren op de wallen die met z'n allen me bekeken naast moeders die niet van hen weken. Een korenmolen torende boven hen uit.…

Steeds momm'lend waart alom het doffe stenen.…

0 stad van licht, met zilver-gouden gloor, Op 't spieg'lend water, dat, vlak uitgespreid In nachtvreê, tot ontvangenis bereid, Uw pijlend glansgetril in zich verloor!…

'T aardoppervlak zie 'k als een schedelhuid: Zweetstralen, sijp'len stinkende rivieren, Waarlangs vuil-groenig roos en schimmel tieren; Gebergten schurft steken er boven uit; Mens-luizen, in hun nesten meest op buit Rondkrauw'lend, zie 'k land'lijke blijdschap vieren.…

Wat spokig sloop door zieleschemergangen, Tracht hij in lichtnet van begrip te vangen, En 't angstig-weif'lend zwichten voelt hij mee; Vergeven 't eeuwige in and're bestaandheid Ziet hij als onzelfkundige verwaandheid - Dat dacht 'k, toen 'k zei: comprendre est pardonner.…

Jou gaf, als 't scheen dat duizeling je neertrok, Ik een oneind'ge reeks als balanceerstok, E, pi, Maclaurin of 't binomium: Niagara, onder schomm'lende vlonder, Stortte de wereldloop zijn eeuw'ge donder - Jou gaf, Blondin, ik 't aequilibrium.…

Dan scherts: onder immense cirkuskoepel Ballet van jonge werelden, in kleed Van gaas, spiralig kronk'lend, ijl en soepel; Orion hield, wijdbeens torsende athleet, De Melkweg vast, de grandioze hoepel, Voor sprong van clown, wit waaiern'de komeet.…

Ruik ik daar niet de lucht, die wrang en sterk En warm en prikk'lend van uw heide waait, Als wolkenloze Augustusmiddag laait Op glinst'rend zand en wit-zwevende berk?…

Beweeglijk bloemperk op stil blauw kanaal, Flikkeren, fel, hupp'lende zonnestippen, Soms plotselinge lisch met gouden slippen, Soms gouden pijlkruid, plots'ling vertikaal: Magisch onzichtbaar zijn ze, als ze overwippen Van top naar rimpeltop; een enk'le maal Zie je, als een slangetje, een rankende straal, Glinst'rend en glad, tussen twee…

Maar dan - want nooit kan sterven, wat eens diep, Diep uit tijdeloze afgrond van mijn Wezen Naar 't golvend vlak van 't schijn-Ik is gerezen, Maar 't zinkt naar de oorsprong, waar het heilig sliep, Tot verre^herrinering het wakker riep Naar schomm'lende balans van hoop en vrezen: Dus vind ik 't, als 'k van 't leven ben genezen, Dat wereldschijn…

Thans rijzen sterren op in scheem'rend duchten, Stil na elkaar; - de ganse hemel beeft In hunne flikk'ring, die een glorie weeft Van vonk'lend zilver in de hoge luchten. Het zonnebloed vlood henen, drop voor drop, Heel 't Westen purp'rend met zijn rode pracht, Plaveiend breed de banen van de nacht.…

Wat zal het nieuwe jaar brengen : armoede hong er droogte el lende crisis bezuinig ingen gedwongen huizen verkoop gedwongen niet kun nen verkopen van huizen dakloos politieke en gemeentelijke manipulaties en leu gens rotzooi burenruzies slechte tv program ma’s liefdeloosheid laster drugs drank geweldadig heid nog meer asoos rampen…

't Aardoppervlak zie 'k als een schedelhuid: Zweetstralen, sijp'len stinkende rivieren, Waarlangs vuil-groenig roos en schimmel tieren; Gebergten schurft steken er boven uit; Mens-luizen, in hun nesten meest op buit Rondkrauw'lend, zie 'k land'lijke blijdschap vieren, Verpletterd soms, als 't trekken van wat spieren De rotsen…

De lichte linde luidt de lindelucht, een zwoele zucht van zoetheid zucht als argeloos ik onder bomen fiets en 'k zoek naar 't bladerdak ja, zie witte klokjes bung'lend luiden lichtgroen doorzichtig lover dat flankeert en plotsklaps ben ik weer in de sfeer en alles wat 'k ermee associeer, van toen ik over haar geuren schreef...…

Om die brede zomen Heeft de tint'ling uit: Heel de rei van dromen Ziet haar vlucht gestuit; Droef de wieken strijkend Schoon zo blij ze rees,- Worst'lend maar bezwijkend, Heerst voor hope vrees!…

O, 't moordend uitzien naar wie niet wil plukken Uw bloem, die - 't is u beloofd - geen rimpel treft, aleer de zoete rover u verheft: een zee die opgaat, neev'lend van verrukking. Nu glijdt ook alles van u en sluit gij 't oog wilt in de poelen van uw keus verzwelgen.…

Melkwegen welven; nevels, overal; En sterrebeelden flikk'ren, puntig geel: Boven 't diep-werkliJk paars tilt, irreëel, Iedere kelk, een spieg'lend niets, 't heelal.…

En als 'k op sneeuwige kometen neer- duizel, de helling af van parabool, Of, fonk'lend, met Orion defileer Langs macht'ge onzichtbaarheid van stille pool, Dan raken we uit de baan door al jouw praten, Én tijd vergetend, én coördinaten. --------------------------------------------- dit sonnet is het 1e in de cyclus: Bevrijding…

Eigenlijk ging het dieper daar op de boulevard Want toen ik zo zat op zand dat koel en nat, boven 't muurtje d' oude kerkklok zag dacht ik aan de foto's waar ook mijn moeder, jong, zo bij datzelfde muurtje zat met broer en zussen, moeder, tantes, dat strand dat nog hetzelfde was, 'k de einden wand'lend langs kust bedacht, mijn…

Zand is een bed, van stof tot stof bergt ze haar lenden, de slaap is as, de droom een sintel en alleen als schade groeit ze, binnenin een noot. Ze buigt haar zoute nek, ze biedt gewilligheid, ze kan de vliegen behagen nu de honger vergaat en het zand besluit. Toen waren er nog negen.…