Alle inzendingen over pleten

vingers die me pletten maar niet hardhandig de handen zijn lief ik wil ze zoenen kleine kusjes geven op elke vingertop ontelbaar veel en dan handen die beschermen stevig om me heen gekruist achter m'n rug zoekend naar mijn billen maar niet brutaal hoogstens ietwat eigenwijs en dan lieve, zachte vingers met ongelakte nagels voelend aan…

gespierde tussen knie en enkel doet harten overslaan als hij - aalglad gelijk vissen het nageslacht in paringsdans verschietend zijn team op sleeptouw neemt den kuyt - voetballend gesproken de authentieke leider die het stof zuigt dat anderen slingeren laten die - zichzelf kastijdend gelijk een wals op stoom in een werkgang het verzet plet…

de woorden ondertussen en zomaar moet je pellen eerst en stevig pletten wil je er nog enige zin uit persen. nergens van, een buitenissig het is het, het houdt geen steek alsof het ooit. kijk, al dit hier en al dat daar. de differente kleuring ervan zal als gele pils in pils zichtbaar verschalen.…

om zijn leven te ontkrachten ging het ondier er telkens net op tijd aan de haal vermoeid en gek wordend van de jeuk, sla ik met de krant de jacht heeft de uitwerking als een adrenaline kuur spoedig maak ik het beestje verpletterend van kant om zodoende te eindigen als een bloedvlek op mijn muur zittend in een hoek, maak ik mij klaar om te pletten…

een apelazarus neergezegen papzak plet zich een omgekeerde tent in het woud dan traag een zwart pluizige arm door ondoordringbaar bamboeriet van tak naar mond en mond naar tak op dood gemak een boeddha op een berg op dood gemak één boeddha in een bos zou de panda weten dat hij met tweeëndertighonderd is en stel dat er een constante hoeveelheid…

Hierdoor weet ik dat ik geen stap verkeerd heb gezet want wie mijn geluk ook plet jij schenkt mij keer op keer telkens weer sprankels in mijn leven je maakt mij weer goedlachs en blij dank je wel lief dochtertje van mij het maakt al het negatieve weer goed en zo besef ik voor wie ik leven moet.…

Hij is te klein, de kring, benauwend, stalen banden rond je borstkas en die schroeven ze dicht, ze pletten de lucht uit je longen; je hart bijeen. Adem, zeggen ze, en je stikt; pomp, hart, zeggen ze, pomp, en het kan niet zuigen en persen in die samengeknepen vuist. Angor van het verleden. Dat angst zolang voorbij is?…

En weer dwarrelt sneeuw Roos uit het haar van engelen Die nooit de juiste shampoo gebruiken En ik geeuw Moe van de winter Moe van weinig licht Moe van een depressie Het koudefront En in bed Verwarm ik je wintertenen En plet me Tegen je koude kont Jengel nog wat Over lente, dat het dan anders is Dat de mooiste vrouw Van een ander is Moe…

Reuzenmensen tussen doodskopskeletten gaan slijmend en kwijlend kevers pletten: venijnig, met bloeddoorlopen ogen, doods en kil, zonder mededogen. Ritme van het donkere oerinstinct, offer van het luguber moment, onbemind.…

conversaties pletten zich met grotere aandrang tot moes in een hoek van het plafond en er wordt minder en minder gezeten, ingepakt links en opgeruimd rechts.…

Als ze maar wat kunnen schoppen of op laffe wijze iemand kunnen pletten, menig leven wordt door hen verkort. Zo ook dat van jou, terwijl je op een kruk naar meer adem snakt, maar weerloos gemaakt alleen nog je rug kan omdraaien.…

of op het podium een voordracht neerzetten iets dat vertoeft in van haver tot gort waar tijdens de handgreep rond de microfoon op de bühne, ik korte intrigerende poëzie of als proza in lengte tracht te pletten dat ook nog blijvend smaakt naar een oneindige chocolade Kwatta reep en een aura moet hebben die de luisteraars aan je doet boeien…

Het kraakte onder mijn voeten, de bomen bewogen heen en weer Het lichtje danste mee, zolang ik maar mijn voeten neerzette Het mos voelde zacht, de takken schuurden erbarmelijk zeer Terwijl ik de grond met mijn neergezette voeten driftig plette. Want ik was alleen.…

keer op keer hij wipte na de maaltijd altijd houterig op en neer en hielp mijn evenwichtigheid danig naar de kloten De tweede was zijn zeer gewichtige vrouw die zich zuchtend maar kordaat bovenop mij zette en terwijl haar wijde rokken mij echt benauwden kreunde ik van inspanning om haar te houden als haar plompe achterwerk mijn zitting plette…

gordijn glas heldere winter bloemenijs Berijpt berijmt saunaparelend vocht Sijpelen drup drup drup stalag-staand en stalag-hangend Drassig aanmodderende grondstoom stroom geiser nevelig dampig heet Oerpoel darwinistische levensschoot doop- en wij- Aquarellen rellen neerslagend neerslag waterkanon striemen Wolken glijdend geleidend sijpelige plets…