Alle inzendingen over snikken

regendruppels huilen, met een diepe snik, regendruppels verschuilen, net... net als ik!…

sta heel even stil bij schrijvers die niet blijven omdat harde woorden pijn gingen doen zij schreven ook uit 't hartje net zoals jij en ik maar het mocht niet baten 't eindigde met een diepe snik…

Tot mijn laatste snik zal ik prevelen: Ik Geloof.…

Dus denk ik bij het zien van al die schik: Wie van de heren is nou niet goed snik?…

Zelfs met hen die mij verstaan kan ik dit geluid niet delen alleen, volkomen aangedaan roep ik mijzelf tot helen doof voor het kwade schikken van jouw stoffelijke resten blijf ik tot mijn laatste snikken hardhorend buiten westen.…

Verhagen, Verhagen dat was me even schrikken wat een talent, wat een talent ik moest er erg van slikken zoals jij op je showcongres tot twee maal toe theaterles te geven stond in snikken! Verhagen, Verhagen dat waren hele dikke.…

Die vent is niet goed snik, denkt u misschien. Maar als je wilt dan is de sneeuw te zien.…

de nacht berust in zachte dromen haar levenslust werd nooit ontnomen het verlies was groot tranendal diep haar snik gesmoord intens verdriet ontwaakt in een lach verborgen tranen kust heel zacht haar baby gelaten…

Licht en schaduw donker en schemer Ze zit met haar hoofd gebogen Tranen stromen maar wangen blijven droog Vervlogen hoop blindelings geen vertrouwen De wanhoop snoert de keel dicht wringt handen in een droge snik…

Ze belde op en smeekte met een snik: “Zeg Hugo, mag ik nóg een boosterprik?”…

Bij een schilderij van Willink Sinds zij zich afsloot voor de roes van 't dansen tart Stella Holland met versteende blik, rechtop in 't strak fluweel, waaruit als kransen de mouwen storten, ruisend snik op snik. Het mausoleum wekt macabre trancen. ‘Juich niet voor muren, waar 'k mijn hart verstik!’…

Ergens diep van binnen een snik een waterval van tranen die zich voordoet als een lach Ergens in je hoofd een stilte een oorverdovend geluid dat zich voordoet als een lach Ergens in je hart een gevoel overvol met leegte dat zich voordoet als een lach Een lach geïnspireerd door de leugen...…

de nacht drukt klam tegen het glas en ik voel voel de druk hier binnen geen deur die open wil geen geluid dringt door naar buiten geen snik smeek schreeuw gil krijs! stil is het buiten vredig stil denk ik hoop ik wil ik ook hier binnen…

Ik hoorde snikken in jouw stem. Ik voelde hartstocht, afgewogen, om door te gaan met hem. Maar nu hij weg is van de aarde; nu hij op 't pad is in 't heelal. Nu pas besef ik duizend waarden, die hij jou gaf voor niemendal.…

Luisteren naar het levenslied woorden galmen met verdriet bloed zweet en tranen nemen je mee door emotionele banen ze raken je diep van binnen met een snik zingen een kippenvelmoment dat je in een echte volkszanger herkent Nederlandstalig in één woord zalig.…

Dat de mens die het ondergaat, tot de laatste snik zijn mannetje staat.…

onmacht in de strijd het gevecht met jezelf verwoest wordt een leven verscheurt door pijn waar angst sluipt in nachtelijk dwalen het zoeken naar waarom de vraag, nog hoelang en jij luistert naar stilte het snikken gesmoord angstvallig wakend dat niemand het hoort…

zoektocht naar dromen het snikken gehoord de nacht breekt haar stilte tranen gesmoord de wens naar een lach huilt in haar pijn verdriet sluimert zacht voor wat niet kan zijn een leven vol liefde troost in een woord nachten vol dromen het zoeken voorbij…

Wanneer je uitvaart naar je laatste haven Kiest menigeen nu voor een goeie fik Da's het voordeligst na je laatste snik Maar in de grond wil je 't liefst begraven Zo duur is grond als je bent heengegaan Dat we maar met een been in 't grafrecht staan…

.: jouw koele blik; een gekrenkte ik, een natte snik. DE AFWIJZING! VRESELIJK!…

Zij viel in de diepte toen zij werd gebroken in duizenden stukjes bedroefd met een traan Haar laatste kwartiertje was nu aangebroken het zou haar niet lukken nog een keer te staan Een mannetje droef probeerde te schikken maar zou met zijn lach in haar ook vergaan Ze viel in de zee en stierf in snikken en met haar de zee die nooit…

Ik voel dat overal waar de Branding in snikken breekt Tegen de kusten der aarde, Mijn leed met zijn golven smeekt Om de verloren genade Jou weer nabij te zijn. Ik wil van mijn schip af waden Naar iedere einderlijn.…

Huig uw woorden, lever proza drein uw gram drammatica smijt fonemen zweem geen twijfel spuw uw abra ca dabra weeg uw wiksel in tonatie snik mij in uw geestesnood: ageert! - indien geen re-ageren is er toch weer tijd gedood…

Gebroken mens Gedroogde traan Jouw wereld weent Je wens vergaan Getergde hart Verstilde snik Jouw heden huilt Je smart verstikt Dolende geest verloren vond Jouw leven lijdt Het meest gewond…

Een grote neus, een grote bek, een onbewoonde plek in een bewoonbaar hart, van waaruit steeds het woord vertrekt dat liefde uit- schrijft tot gedicht of brief, Zo goed als hij weet ik dat liefde duurt tot in de laatste snik alleen het sterven rukt de pijlen uit een hart.…

De felle zon brandt diepe rimpels vervaagt jouw zoete blik getergd en somber een uitgedroogde bron verdampt in laatste snik Al zienderogen doof je uit jouw laatste hoop vervlogen mijn tranen stromen met je mee ik wens je regen op je huid…

De felle zon brandt diepe rimpels vervaagt jouw zoete blik getergd en somber een uitgedroogde bron verdampt in laatste snik Al zienderogen doof je uit jouw laatste hoop vervlogen mijn tranen stromen met je mee ik wens je regen op je huid…

Het gevoel is gevangen weggestopt in de ziel benauwd, in alle hevigheid een aaneengestrengelde gedachte Klanken stromen uit mijn mond vormen woorden, zinnen Maar het verwoorden van de pijn blijft een echo Schreeuwende woorden krijgen geen vat op het hart Fluisterend snikken sterft weg…

de wurggreep van beton snoert het groen verdriet alom de mond het snikken van de wilgen benadert de fatale hik van terminale meanders de nog glasloze skeletten staren als binnenin reeds lang voordien dit overspel vensterkoel is gesmeed de toevoerweg naar het geraamte wordt met fluisterasfalt tot een complot gesmeerd.…

ongelofelijk miskend opspelend sentiment schiet naar de keel men wordt confidentieel met grote brokken die onverstouwd in-en-in vertrouwd zijn blijven stokken blijf bij de les in dit proces ook al wellen krokodillentranen komen maagsappen als zure borrels op geef geen kik je blijft meetellen na je laatste snik…